Προπαγάνδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ με ντοκιμαντέρ ετοιμάζει η κόρη του Παντελή Βούλγαρη

ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΕΝΑ ΧΕΡΑΚΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ newsbeast : 

Το άλλο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συστήσει στο κοινό μέσα από το ντοκιμαντέρ της Κωνσταντίνα Βούλγαρη. Η νέα σκηνοθέτιδα θα προσπαθήσει μέσα από διαφορετική οπτική γωνία να αναδείξει τις άγνωστες πτυχές του κόμματος που αναδείχθηκε από τη διπλή εκλογική διαδικασία σε βαρόμετρο των πολιτικών εξελίξεων.

Η 33χρονη Κωνσταντίνα, κόρη της συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη και του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, μίλησε στο «Έθνος της Κυριακής» για το καινοτόμο εγχείρημα της και μοιράστηκε τις εμπειρίες της από την καθημερινή συναναστροφή της με το επιτελείο, τα στελέχη και φυσικά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα....

Αν και η ίδια όπως εκμυστηρεύεται δεν έχει καμία σχέση πολιτικά με το συγκεκριμένο κόμμα, αυτό που την ενδιέφερε ήταν να καταγράψει την καθημερινότητά στα γραφεία του, το κλίμα στις λαϊκές συνελεύσεις, τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, τα πρόσωπα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αλλά και τους απλούς ανθρώπους του, τους εθελοντές του που κάνουν πράξη την αλληλεγγύη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν συνειδητή επιλογή και ο στόχος της ήταν να βοηθήσει –έστω και σε δεύτερο χρόνο- την παράταξη. Μπορεί το αποτέλεσμα των εκλογών να την απογοήτευσε, αλλά ελπίζει η δουλειά της να συγκινήσει και να αφυπνίσει το κοινό. Αυτό όμως που την ενδιαφέρει είναι η πολιτική να ξαναμπεί στο κέντρο της σκέψης των νέων ανθρώπων και να «μπαλώσει» τον κοινωνικό ιστό που δείχνει να κουρελιάζεται, όπως το ηθικό και η ψυχική δύναμη των πολλών.

Η ιδέα για το ντοκιμαντέρ προέκυψε γιατί έβλεπα συνέχεια στην τηλεόραση, στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, δημοσιογράφους σε κανάλια, αλλά και άλλους υποψήφιους βουλευτές ή μέλη των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, αλλά και από τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα, να επιτίθενται σκληρά στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί πείσμωσα και είπα ότι θα κάνω κάτι για να δείξω μια διαφορετική οπτική αυτού του κόμματος. Ένιωσα την ανάγκη να καταγράψω την καθημερινότητα στα γραφεία του, στις λαϊκές συνελεύσεις, να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ που θα αποτυπώνει την ατμόσφαιρα και τις συμπεριφορές, πολιτικές και ανθρώπινες, του κόσμου του. Δεν ήθελα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ lifestyle, για παράδειγμα τον Τσίπρα με τη σύζυγό του ή τις μουσικές του προτιμήσεις».