Τα
Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)
Μία
από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η είσοδος
της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η
προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η
πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το
απολυτίκιο
της
εορτής. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και
την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. Η αγία Άννα, η μητέρα της
Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να αποκτήσει τέκνο,
παρακαλούσε μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ το Θεό να τους χαρίσει παιδί και, αν
πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν στον Θεό.
Έτσι,
ευδόκησε ο Θεός και γέννησε παράδοξα, σε ηλικία προχωρημένη, αυτήν που προξένησε
τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, την καταλλαγή και συμφιλίωση του Θεού με
τους ανθρώπους, την αιτία της ανάπλασης του κόσμου, της έγερσης και της θέωσης
του πεσόντος Αδάμ, δηλαδή της ανθρωπότητας, την υπεραγία και Δέσποινα Θεοτόκο
Μαρία. Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την
προσέφεραν, σαν σήμερα, στον ναό, καθώς το είχαν υποσχεθεί, και αφιερώνοντας την
κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Την παρέδωσαν Αρχιερέα Ζαχαρία, ο
οποίος την πήρε λέγοντας: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές.
Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ»,
και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας.
“Έτσι (...) απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα, σαν θησαυρὸς του Θεού, η κόρη
που εξελέγη ανάμεσα στους εκλεκτοὺς απὸ αιώνες, που ἀναδείχθηκε αγία των αγίων,
που έχει το σώμα καθαρώτερο και θειότερο ακόμη και απὸ τα διὰ της αρετής
κεκαθαρμένα πνεύματα, ώστε να μην είναι δεκτικὸ μόνο του τύπου των θείων λόγων,
αλλὰ και του ιδίου του ενυποστάτου και μονογενούς Λόγου του προανάρχου Πατρός·
σαν θησαυρὸς που ο Λόγος θα τον χρησιμοποιούσε στον καιρὸ του, όπως και έγινε,
γιὰ πλουτισμὸ και υπερκόσμιο και συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα.1” Ήταν λοιπόν ένα
προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος, και μάλιστα ένα κορίτσι, να εισέλθη στον
ιερό χώρο, όπου φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα τού Ισραήλ, όπως η Κιβωτός
της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος η βλαστήσασα του Ααρών και,
βεβαίως, όπου ούτε οι ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο
Αρχιερεύς καθημερινά. Μέσα στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος για δώδεκα χρόνια
τρεφόταν από άρτο που της έφερνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτό αναφέρεται στην
παράδοση τής Εκκλησίας μας και ήταν ένα από τα πιο θαυμαστά γεγονότα του βίου
της Θεοτόκου.