ΚΟΥΡΑΚΗΣ: Ο ΜΕΓΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ. ΚΑΛΑ, ΟΣΟΙ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΟΣΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ;

ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΦΗΜΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ. ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ.

Α) «Δεν είναι ότι κόβω τα στήθη μου / για να συναντηθώ / μαζί του / είναι ότι εκείνος ξεριζώνει το αιδοίο του / και γίνεται ένα μαζί μου / σε παραλληλία αφής». 

Β)  «Εγώ σκυφτός -κάθε μπρούμυτα- δαχτυλοαφώ το σώμα της στη μαύρη κάμαρη / Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου χτυπάει την πόρτα του αμετάκλητου / Τυφλώνομαι από το φως του / Ορώ»

 Γ) «Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου / κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου / όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με πλήρωση / Ετσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Αλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με Θήτα κεφαλαίο».

Δ) «(Αυτή) - Τι είναι ο κόλπος μου; (Αυτός) - Είναι μια σύριγγα χωρίς το έμβολο που καλεί το φαλλό να τρυπηθούν μαζί από την πρέζα του έρωτα (Αυτή) - Σύριγγα, ή σήραγγα; (Αυτός) - Σήραγγα που ανακαλεί κεκοιμημένους κωδωνοκρούστες (Αυτή) - Κεκοιμημένους ή ταριχευμένους; (Αυτός) - Ολοι οι φαλλοί είναι ταριχευμένα ξόανα που νοτίζονται απ’ το νόστο της μήτρας (Αυτή) - Της δικής μου μήτρας; (Αυτός) - Της δικής σου. Εσύ γεννήθηκες απ’ τη δική σου μήτρα (Αυτή) - Εγώ γεννήθηκα απ’ τη δ  ι κ ή μου μήτρα.