Στην Ουκρανία για μια ακόμη φορά μεγαλούργησε η υποκρισία των Αμερικανοσιωνιστών. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Κίεβο παρουσιάστηκαν από τα σιωνιστικά ΜΜΕ τελείως παραπλανητικά και απολύτως διαφοροποιημένα από την πραγματικότητα. Ενώ η αντιπολίτευση της Ουκρανίας πραξικοπηματικά κατέλαβε την εξουσία χρησιμοποιώντας βία, τρομοκρατία και την βοήθεια ξένων οπλοφορούντων πρακτόρων του BND και της CIA, που μάλιστα συνελήφθησαν ενώ πυροβολούσαν διαδηλωτές, τα ΜΜΕ ουδόλως σχολίασαν ή προέβαλαν αυτή την πραγματικότητα ούτε και έλαβαν υπόψη τους τις απόψεις του μισού τουλάχιστον ουκρανικού πληθυσμού,
ήτοι της πλειοψηφίας. Η υποκρισία και η διπροσωπία παρουσιάστηκε βέβαια σε όλο της το μεγαλείο και από τα τουρκοκάναλα και τσοντοκάναλα της χώρας μας.
Εννοείται ότι οι πολίτες κάθε χώρας έχουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να βιαιοπραγούν εναντίον της πλειοψηφίας και να την τρομοκρατούν με την χρήση όπλων και με στόχο την εκδίωξη από την εξουσία μιας νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Θα ήταν αρεστό ή ανεκτό κάτι τέτοιο από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ; Σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους στις ΗΠΑ και την ΕΕ, όποιος προσπαθεί με την βία να καταλύσει την συνταγματική εξουσία κατηγορείται για πραξικόπημα και οι νόμοι προβλέπουν για κάτι τέτοιο βαρύτατες ποινές. Που είναι λοιπόν η ευαισθησία των Αμερικανών και των Δυτικοευρωπαίων για τους νόμους του δημοκρατικού πολιτεύματος της Ουκρανίας; Αντί οι ΗΠΑ και η ΕΕ να καταδικάσουν τα γεγονότα της βίας και της τρομοκρατίας τα ενεθάρρυναν, υποστηρίζοντας την παράνομη εκστρατεία της ουκρανικής αντιπολίτευσης. Έτσι στην Ουκρανία συντελέστηκε μια βίαιη αλλαγή καθεστώτος που είχε όλα τα στοιχεία ενός πραξικοπήματος και μάλιστα υποκινούμενου από ξένες δυνάμεις, οι οποίες συστηματικά καταπατούν τους θεσμούς της δημοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμη και στις ίδιες τους τις επικράτειες.
Το πραξικόπημα στην Ουκρανία εκτυλίχθηκε μέσα από την χειραγώγηση των ελπίδων ενός σημαντικού τμήματος του ουκρανικού λαού, σημαντικού αλλά μειοψηφικού, από την αντιπολίτευση και τους Αμερικανοσιωνιστές. Είναι βέβαιο ότι πολλοί υποστηρικτές της αντιπολίτευσης νομίζουν ότι κάνουν το σωστό για την χώρα τους, όπως επίσης πρέπει να τονισθεί ότι ο ουκρανικός λαός έχει υπάρξει διαχρονικά θύμα των διεφθαρμένων πολιτικών, τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της συμπολίτευσης. Ίσως γι αυτούς τους λόγους οι διαδηλώσεις στο Κίεβο τις τελευταίες ημέρες είχαν αξιοπρόσεκτη συμμετοχή.
Φαίνεται όμως ότι τα χειρότερα έρχονται για την Ουκρανία. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα διχοτόμησης της χώρας, όπως έγινε και με την Γιουγκοσλαβία. Το θέμα της διχοτόμησης συζητείται όλο και περισσότερο και όλο και πιο σοβαρά. Ήδη πολλοί πολιτικοί της Ουκρανίας παραδέχονται ότι η διχοτόμηση ίσως είναι η καλύτερη λύση και ότι η χώρα ήταν ήδη μια de facto διαιρεμένη χώρα. Πριν τις ταραχές και την βία των τελευταίων ημερών η Ουκρανία ήταν δυστυχώς μια πολωμένη χώρα και κοινωνία. Το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας είναι υπό την επιρροή της αντιπολίτευσης, ενώ η σιωπηρή και μη προβαλλόμενη από τα σιωνιστικά ΜΜΕ πλειοψηφία του ουκρανικού λαού βρίσκεται στο ρωσόφωνο ανατολικό τμήμα της χώρας και κυρίως στην Κριμαία, που συμβολίζει την ενότητα και συγγένεια μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ήδη επίλεκτες μονάδες των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων κατέλαβαν νευραλγικά σημεία της χερσονήσου της Κριμαίας για να προστατευθεί ο ρωσόφωνος πληθυσμός, ο οποίος ήδη παραλαμβάνει ρωσικά διαβατήρια, αλλά και για την διαφύλαξη του status quo των βάσεων των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Σημαντική παράμετρο στις εξελίξεις αποτελεί και η ρωσική γλώσσα, η οποία είναι η επικρατούσα στα ανατολικά και νότια τμήματα της χώρας. Ακόμη και στα υπόλοιπα τμήματα της Ουκρανίας είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν ο τοπικός πληθυσμός ομιλεί στην πραγματικότητα μια διάλεκτο της ουκρανικής ή ρωσικής γλώσσας. Περίπου 30% των Ουκρανών θεωρούν την ρωσική ως μητρική τους γλώσσα και ανήκουν εθνοτικά στην Ρωσία, ενώ κοινωνιολογική μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004 ισχυρίζεται ότι ο αριθμός των ρωσόφωνων είναι στην πραγματικότητα πολύ υψηλότερος και ότι η ρωσική και ουκρανική γλώσσα χρησιμοποιούνται σχεδόν εξ ίσου.
Η κρίση στην Ουκρανία δεν έλαβε χώρα επειδή η ουκρανική κυβέρνηση ήταν διεφθαρμένη ή επειδή χρησιμοποίησε αστυνομική βία για την καταστολή των διαδηλώσεων στο Κίεβο. Ξεκίνησε επειδή η ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπογράψει την συμφωνία ένταξης στην ΕΕ τον Νοέμβριο του 2013. Γι αυτό και στην επακολουθήσασα βία και τρομοκρατία στο Κίεβο δόθηκε ανεπιφύλακτα πολιτική κάλυψη από τους εντολοδόχους των Αμερικανοσιωνιστών ΗΠΑ και ΕΕ. Η ένταξη στην ΕΕ θα οδηγούσε την Ουκρανία σε μια μειονεκτική θέση τύπου κράτους-αποικία υπό τον έλεγχο των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και υπό ασφυκτική οικονομική πίεση της ευρωπαϊκής συστημικής γραφειοκρατίας. Η δημοκρατικά εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση δεν υπέγραψε επίσης την συμφωνία επειδή ήταν σύμμαχος της Ρωσίας και είχε ανοιχτά ταχθεί κατά του ΝΑΤΟ και υπέρ της αμυντικής συνεργασίας με την Κίνα και την Ρωσία.
Οι ΗΠΑ και η ΕΕ με την υποστήριξη της ουκρανικής αντιπολίτευσης ουσιαστικά στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και στην απομόνωσή της. Με την προσπάθεια ένταξης στην ΕΕ προβλεπόταν και η μετέπειτα ένταξη στο ΝΑΤΟ και η εκπαραθύρωση της Ρωσίας από την Κριμαία. Στο πρόσφατο παρελθόν όταν είχαμε αναφερθεί στην Συρία και το Ιράν τονίσαμε ότι ο δρόμος προς την Τεχεράνη πηγαίνει μέσω της Δαμασκού και ότι οι ΗΠΑ και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους είχαν βάλει ως στόχο την Συρία για να επιτεθούν μετά στο Ιράν. Σε σχέση με την Ουκρανία και την Ρωσία ισχύει το ίδιο αξίωμα. Ο δρόμος προς την Μόσχα οδηγεί μέσω του Κιέβου. Η κατάληψη του Κιέβου είναι μέρος της γεωστρατηγικής εναντίον της Ρωσίας, όπως και η κατάληψη της Δαμασκού. Η κυβερνητική αλλαγή στο Κίεβο και η εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων είναι μια εχθρική πράξη εναντίον της Ρωσίας. Εάν η Ουκρανία γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ αυτό θα αποτελέσει μια ευθεία απειλή για τα στρατηγικά συμφέροντα και την ασφάλεια της Ρωσίας.
Η Ρωσία δεν είναι μόνη σε αυτή την κρίση και δεν είναι η μόνη χώρα που ανησυχεί για τα συμβάντα. Η προσπάθεια των Αμερικανοσιωνιστών να αποξενώσουν και να απομονώσουν την Ρωσία από την Ουκρανία έχει ως στόχο να απομονώσει την Ρωσία από την Ευρώπη και να μειώσει το κύρος της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης που διαμορφώνεται από την Ρωσία, το Καζακστάν και την Λευκορωσία και που θα αποτελέσει έναν γεωστρατηγικό παράγοντα με παγκόσμια επιρροή. Επίσης η Αρμενία, το Κιργιστάν, το Ιράν και η Κίνα βλέπουν τα γεγονότα του Κιέβου με μεγάλη ανησυχία καθώς η Ουκρανία είναι εταίρος τους και αντιλαμβάνονται την σύγκρουση στην Συρία και την κρίση στην Ουκρανία, και προσφάτως στην Βενεζουέλα, ως μέρος μιας πολυμέτωπης παγκόσμιας γεωπολιτικής σύγκρουσης που έχουν εξαπολύσει οι Αμερικανοσιωνιστές εναντίον τους.
Η θέση των Ιρανών για τα γεγονότα δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτή των Ρώσων. Το Ιράν ανησυχεί ότι η πιθανή διχοτόμηση ή διάλυση της Ουκρανίας θα έχει ως συνέπεια την αποσταθεροποίηση του γειτονικού Καυκάσου, δυο περιοχές που μοιράζονται την Μαύρη Θάλασσα και ότι αυτή η αποσταθεροποίηση μπορεί να αγγίξει και το Ιράν. Οι Ιρανοί σχολίασαν το πραξικόπημα στο Κίεβο ως μια «κίνηση από την ανεξαρτησία προς την εξάρτηση». Εξ άλλου για να δώσουμε μια εικόνα της σπουδαιότητας και της αξίας που δίνουν μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα στην Ουκρανία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Κινέζοι υπέγραψαν στις 5 Δεκεμβρίου 2013 διμερή διακρατική συμφωνία με τους Ουκρανούς ανακοινώνοντας ότι η χώρα αυτή είναι στρατηγικός τους εταίρος. Στην συμφωνία αυτή περιλαμβάνεται επίσης και η στρατηγική προστασία της Ουκρανίας από την πυρηνική πυραυλική ασπίδα της Κίνας. Πρόσφατα οι κυβερνήσεις Ρωσίας, Κίνας και Ουκρανίας ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ουκρανίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ένας οργανισμός που είναι αντίστοιχος του ΝΑΤΟ και δημιούργησε η Ρωσία στην Ασία με μέλη πλην της Ρωσίας την Κίνα, το Τατζικιστάν, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Όλα τα ανωτέρω αποδεικνύουν περίτρανα και σαφέστατα ότι τα συμβάντα στην Ουκρανία ήταν ένα καλοσχεδιασμένο πραξικόπημα των Αμερικανοσιωνιστών για να αποσταθεροποιήσουν όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και την Ρωσική Συνομοσπονδία και τους συμμάχους της βάσει σχεδίων που έχουν εκπονηθεί εδώ και δεκάδες χρόνια. Η σθεναρή αντίσταση των Ρώσων είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε αναδίπλωση, εκτός και αν επιζητούν να προκαλέσουν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γ.Λ.
xryshaygh.com
