Τούτες τις κρίσιμες στιγμές για το έθνος μας ο νους ταξιδεύει σε μια τρομερή ιστορική στιγμή της φυλής μας που έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του Ελληνισμού. Είναι η Άλωση της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, της Αιώνιας Πρωτεύουσας του Γένους των Ελλήνων και της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που έμελλε να τραυματίσει θανάσιμα έναν ολόκληρο πολιτισμό και να σύρει την Πατρίδα μας στην ομηρία Τούρκων, δυτικών «συμμάχων» και «περιούσιων» παντός ιστορικού χρόνου.
Είναι η ιεροπρέπεια του τραγικού γεγονότος της θυσίας μιας ακόμη τρανής γενιάς Ελλήνων πρόμαχων που μας καλεί να σταθούμε σε στάση προσοχής με τα λάβαρα του Ελληνικού Έθνους ανά χείρας για να αποδώσουμε τις πρέπουσες Τιμές ιχνηλατώντας τους βηματισμούς τρανών προγόνων. Να νοιώσουμε βαθιά μέσα μας την αίσθηση του χρέους απέναντι σε μια βαριά ιστορία όταν οι ηρωικοί υπερασπιστές των τειχών της Κωνσταντινούπολης έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα αδιαφορώντας για το πλήθος του εχθρού γνωρίζοντας ότι την Πατρίδα την υπερασπίζεσαι ελληνοπρεπώς και αποτελεσματικά μονάχα με το φόρο Αίματος κι όχι την παροχή υποτέλειας.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης που επέφερε την τελική πτώση της αυτοκρατορίας μας υπήρξε η συνέπεια μιας σειράς προγενέστερων ατυχών αλλά και ανθελληνικών συγκυριών και σχεδιασμών. Η ολέθρια «συμμαχική» σταυροφορία του 1204 που σχεδιάστηκε υποτίθεται για την απελευθέρωση των Ιεροσολύμων από τους Άραβες και τελικά οδηγήθηκε στον κυριότερο σκοπό της που ήταν η εξασθένιση της άμυνας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για να πέσει πιο εύκολα στα χέρια κάποιων άλλων μωαμεθανών, των Τούρκων του Μωάμεθ του πολιορκητή. Τούρκοι που είχαν και έχουν έκτοτε μια χαρά τακτοποιημένες τις επιχειρηματικές δουλίτσες και διευκολύνσεις με τους «χριστιανούς» της Εσπερίας.
Ρόλο στην απώλεια της Κωνσταντινούπολης έπαιξε επίσης η δική μας πνευματική παρακμή και τα θρησκευτικά πάθη που μια ζωή έχουν καταστρέψει τον Ελληνισμό όταν επιτρέπουμε να υπερβούν το εθνικό συλλογικό συμφέρον. Οι εμφύλιοι σπαραγμοί δεν έλειψαν φυσικά ως συνέπεια ιδιοτελών σκοπών. Αλλά και η επίβουλη προσπάθεια επίτευξης της ενώσεως ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων από τους «συμμάχους» προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη δύσκολη θέση του μεσαιωνικού ελληνισμού και να μας θέσουν υπό τη δική τους πολιτική διοίκηση.
Η υπεράσπιση της Βασιλεύουσας είχε ως άξιο μπροστάρη τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο που ως άλλος Λεωνίδας στάθηκε στις δικές του Θερμοπύλες, εμπρός στη Πύλη του Ρωμανού γνωρίζοντας ότι η ήττα από το μεγάλο πλήθος των Τούρκων, όπως άλλοτε των Περσών, ήταν ένα σχεδόν βέβαιο αποτέλεσμα. Η Κερκόπορτα έμελλε να διαδραματίσει την οδό της επαίσχυντης προδοσίας από «εκλεκτούς» ελληνόφωνους που διαδραμάτισαν το ρόλο του Εφιάλτη, αφού ο Ελληνισμός μέχρι τότε έδινε επιτυχώς τον γιγάντιο αγώνα.
Και οι συμμαχικοί εκβιασμοί υπήρξαν έκδηλοι σαν τους σημερινούς όταν και τότε οι δυτικοί «σύμμαχοι» διάλεξαν να σταθούν στο πλευρό του εχθρού όπως και σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό όπως λέγεται ότι έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης οι Ευρωπαίοι υπήρξαν περισσότεροι από όσους υπήρχαν εντός των τειχών. Οι δε υπερασπιστές που σήκωσαν το βάρος της αντίστασης του Ελληνισμού υπήρξαν όπως πάντοτε λιγότεροι του διαθέσιμου έμψυχου υλικού.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε πάρει προ πολλού χρόνου την απόφαση να δώσει την υπέρτατη μάχη με τον σκοπό της ένδοξης επικράτησης της Φυλής μας ή της υπερήφανης ήττας, διαγράφοντας κάθε πιθανότητα ατιμωτικής παράδοσης. Αυτό καταδεικνύει το δίχως άλλο η ελληνοπρεπής απόρριψη του τελεσιγράφου της παράδοσης που έδωσε ο αυτοκράτοράς μας προς τον Μωάμεθ: «το δε την Πόλιν συ δούναι ουτ’ εμόν εστί ουτ’ άλλων των κατοικούντων εν ταυτή. Κοινή γαρ γνώμην, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε μεγάλη Πίστη στην αγάπη του Θεού και τα πεπρωμένα της Πατρίδος. Δεν βολευόταν με τη θεωρία της μικρής πλην έντιμης Ελλάδος άτιμων προδοτών. Πίστευε στο Μεγάλο Ελληνικό Έθνος που αγάπησε ο Θεός. Και οι γνήσιοι Έλληνες που εμπιστεύτηκαν τον Ηγέτη τους πολέμησαν με άφθαστο ηρωισμό υπέρ Πίστεως, υπέρ Πατρίδος, υπέρ του Βασιλέως τους και υπέρ οικογενείας. Γιατί διέθεταν Εθνικό Ηγέτη άξιο που τίμησε το βασιλικό οικόσημο. ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΒΟΗΘΕΙ ΒΑΣΙΛΕΥ.
Δεν ξεχνούμε λοιπόν τις θυσίες και το αίμα που έχει κυλήσει για να επιβιώσει το Έθνος μας. Τιμούμε τον Εθνομάρτυρα Αυτοκράτορα των Ελλήνων Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους άξιους και ηρωικούς συμπολεμιστές μιας ανώτερης Ελληνικής Ράτσας. Θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη λευτερώνοντας την Κωνσταντινούπολη και πάσα σκλαβωμένη Ελληνική Γη. Με όρθιο το κεφάλι Βυζάντιο και πάλι.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να είναι κόσμια και χωρίς ύβρεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαγράφονται.