Υπάρχουν κάποιοι στη Μόσχα που «επενδύουν» στην Χρυσή Αυγή;
Είχαμε επισημάνει ήδη από τις 30/11/2013, τα διάφορα «περίεργα»
αλισβερίσια ορισμένων κύκλων που κατοικοεδρεύουν στη Μόσχα και
πηγαινοέρχονται Ρωσία-Ελλάδα, με την Χρυσή Αυγή (βλέπε: «Ποιοι και γιατί ενδιαφέρονται στη Μόσχα για τη Χρυσή Αυγή;).
Τώρα, ως όλα δείχνουν, επιβεβαιωνόμαστε, αφού το «κακό» γίνεται για
δεύτερη φορά. Τότε, στις 28/11/2013, είχαν δημοσιευθεί δηλώσεις του
Κασιδιάρη στη θεωρούμενη ως σημαντική οικονομική εφημερίδα της Ρωσίας,
«РБК». Τώρα, δίνει συνέντευξη στη «Φωνή της Ρωσίας», ο προφυλακισμένος
αρχηγός της ΧΑ, Ν.Μιχαλολιάκος. Και στις δύο περιπτώσεις, τα κείμενα
είναι ανυπόγραφα.
Στην περίπτωση της «Φωνής της Ρωσίας», τα πράγματα ίσως είναι
χειρότερα, δεδομένου ότι πρόκειται για έναν κρατικό οργανισμό. Και,
εννοείται, ότι η επισήμανση του Οργανισμού που συνοδεύει τη συνέντευξη
Μιχαλολιάκου ότι «οι απόψεις της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτουν με τις
απόψεις του/της αρθρογράφου», είναι κενή περιεχομένου. Πόσο μάλλον,
αφού η συνέντευξη ούτε καν συνοδεύεται από το όνομα του
δημοσιογράφου-αρθρογράφου που πήρε τη συνέντευξη. Εκτός κι’ αν η «Φωνή
της Ρωσίας» έχρισε «αρθρογράφο» τον ίδιο το Μιχαλολιάκο, ο οποίος έκοψε
και έραψε στα μέτρα του την ίδια τη συνέντευξή του. Οπότε, το ατόπημα
της «Φωνής της Ρωσίας», είναι ακόμα μεγαλύτερο. Όπως και να’ χει πάντως,
το σίγουρο είναι ότι η συνέντευξη αυτή, από κρατικό Μέσον μάλιστα, έχει
την άνωθεν έγκριση της αρχισυνταξίας του και επρόκειτο για επιλογή της.
Περίεργα παιχνίδια «ανεξέλεγκτων» κύκλων
Όμως, έχουμε επισημάνει ξανά: Οποίος γνωρίζει το απίστευτο μέγεθος
της διαπλοκής των ρωσικών ΜΜΕ -είτε ιδιωτικών, είτε πολύ περισσότερο των
κρατικών- με επιχειρηματικούς, πολιτικούς, Εκκλησιαστικούς κύκλους, και
παράγοντες κάποιων δήθεν ΜΚΟ, ξέρουν ότι τίποτε από όσα δημοσιεύονται
σε αυτά δεν είναι «αθώο». Γνωρίζουν επίσης, ότι πολλά από τα
δημοσιεύματα που γίνονται εκεί, είναι «πληρωμένες καταχωρήσεις» από
διαπλεκόμενους ρωσικούς επιχειρηματικούς-πολιτικούς κύκλους, ή άλλα
κομμάτια της εκεί εξουσίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες
διπλωματικών κύκλων στη Μόσχα, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται
αυξημένο ενδιαφέρον για τη δράση της ΧΑ, από ακραίους ιδεολογικά κύκλους
στη Μόσχα. Δεν πρόκειται βέβαια, για τους Ρώσους νεοναζί, ακραίους
εθνικιστές και νοσταλγούς του Τσάρου, με κάποιους από τους οποίους η ΧΑ
διατηρεί στενές σχέσεις, αλλά για επιχειρηματικούς-πολιτικούς κύκλους
που νομίζουν ότι θα βγουν κερδισμένοι από την παρουσία της ΧΑ στην
πολιτική ζωή της Ελλάδας. Και, εννοείται, ότι δεν πρόκειται για κεντρική
πολιτική επιλογή εκ μέρους του Κρεμλίνου, όπως, ούτε λίγο ούτε πολύ,
θέλει να ερμηνεύσει τη συνέντευξή του στη «Φωνή της Ρωσίας» ο
Μιχαλολιάκος, αλλά για «κομμάτια» που έχουν πρόσβαση στη ρωσική εξουσία.
Θα πρέπει πάντως, να γνωρίζουν αυτοί οι κύκλοι ότι «επενδύοντας» στην
ΧΑ, μόνο και μόνο εξαιτίας των ιδεολογικών αγκυλώσεών τους, είναι
μάλλον απίθανο να πετύχουν τις επιχειρηματικές, οικονομικές,
εκκλησιαστικές ή οιεσδήποτε πολιτικές επιδιώξεις τους στην Ελλάδα. Πολύ
περισσότερο, είναι εμφανές ότι τέτοιου είδους κινήσεις λειτουργούν σε
βάρος της πολιτικής εικόνας ακόμα και του ίδιου του Πούτιν στην Ελλάδα,
αφού είναι εμφανές ότι οι κύκλοι που επιδίδονται σε αυτές τις
«προβοκατόρικες» πρωτοβουλίες τους –τώρα πιά, και μέσα από κρατικά,
ρωσικά ΜΜΕ- αποσκοπούν στο να εκθέσουν το Κρεμλίνο και να δείξουν ότι
αυτό βρίσκεται πίσω από την υποστήριξη της ΧΑ. Άραγε, υπάρχει καλύτερη
«υπηρεσία» προς την Ουάσιγκτον;
Η συνέντευξη Μιχαλολιάκου
Κατά τα λοιπά, η συνέντευξη Μιχαλολιάκου μοιάζει περισσότερο με το
πλέξιμο του εγκωμίου του. Είναι αυτό που κοινώς χαρακτηρίζεται στην
δημοσιογραφική πιάτσα, «συνέντευξη κατά παραγγελία». Η «Φωνή της Ρωσίας»
μάλιστα, ούτε λίγο ούτε πολύ το προβάλλει ως επιτυχία με την ένδειξη
«Αποκλειστικό» (http://greek.ruvr.ru/2013_12_16/255918654/).
Σε αυτήν, ο αρχηγός της ΧΑ, αφού «ονειρεύεται» την ηρωοποίηση του
μέσα από δίκες που, όπως λέγει, μπορεί να είναι σαν και αυτές που έκανε ο
«Στάλιν με τον Βισίνσκι και τον Μπέρια», καταγγέλλει τον Α.Σαμαρά ότι
αυτός έδωσε την εντολή για να τον φυλακίσουν, αν και δεν λέγει ούτε μια
κουβέντα για τη δολοφονία του αντιφασίστα, Παύλου Φύσσα, από Χρυσαυγίτες
τραμπούκους με άνωθεν εντολές. Αρνείται, επίσης, ότι η ΧΑ είναι οπαδός
του «νεοναζισμού» (εννοείται ότι ξέχασε να τους πεί για τα πύρινα άρθρα
του υπέρ των Χίτλερ-Γκαίμπελς, γιατί θα τον έπαιρναν με τα γιαούρτια οι
Ρώσοι που έχασαν τόσα εκατομμύρια στον πόλεμο με τους ναζί), και λέγει
ότι «είναι ένα Εθνικιστικό Κίνημα, αντικαπιταλιστικό» (τύφλα να’ χει ο
Λένιν, που λέμε).
Προσπαθώντας να «πατήσει» στα αντιαμερικανικά αντανακλαστικά του
ρωσικού λαού, καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ,
την ΕΕ, και τον «αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό» (όλως περιέργως (;) ξέχασε
το Ισραήλ, και δεν είπε κουβέντα για τη Γερμανία), και βέβαια δεν
παραλείπει να «απευθύνει τους εγκάρδιους χαιρετισμούς του στο αδελφό
Ρωσικό Έθνος». Αναλυτικότερα, ο Μιχαλολιάκος ισχυρίζεται ότι «υπάρχει
μόνο πολιτική πτυχή» στις διώξεις της ΧΑ, ότι όλα έγιναν «με προσωπική
εντολή του πρωθυπουργού της χώρας», ενώ πιστεύει ότι «είναι βέβαιο ότι
μας περιμένει μια πανηγυρική αθώωση», αλλά «εάν έχουμε μία δίκη σαν
αυτές που έκανε ο Στάλιν με τον Βισίνσκι και τον Μπέρια, τότε όλα
μπορούν να συμβούν».
Ακόμα, τάσσεται υπέρ της επιστροφής στη Δραχμή, λέγοντας ότι
«αποτελεί Ιδεολογικό και πολιτικό μας στόχο», λέει ότι αυξάνονται τα
ποσοστά των Ευρωσκεπτικιστών στην Ευρώπη και ότι αυτό θα εκφραστεί στις
Ευρωεκλογές, στις οποίες βλέπει το νεοναζιστικό μόρφωμά του «να
είναι από δεύτερο έως και πρώτο κόμμα». Τέλος, προσπαθεί να ρίξει
γέφυρες προς τη Ρωσία, λέγοντας ότι «θέλουμε μία άλλη Ευρώπη, στην οποία
δεν μπορεί παρά να ανήκει και η Ρωσία», ότι «η Ελλάδα και η Ρωσία είναι
φυσικοί σύμμαχοι», και ότι η «Ελλάδα θα έπρεπε να δώσει την διέξοδο
στην Ρωσία προς τις θερμές θάλασσες και σε αντάλλαγμα να εξασφαλίσει την
εθνική της ασφάλεια».
