Μία προσωπική κατάθεση: Φόβος και τρόμος οι τσιγγάνοι στο Πλατύ.

Το παρακάτω άρθρο, δημοσιεύθηκε στην καθημερινή εφημερίδα «Ελευθερία», της 2ας Αυγούστου 2011, και σας το μεταφέρουμε αυτούσιο, χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο:

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ: ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥ.

“Φόβος και τρόμος οι τσιγγάνοι στο Πλατύ. Οι άνθρωποι απειλούνται με κίνδυνο της ζωής τους και δεν τολμούν να μιλήσουν, να πουν το όνομά τους ούτε στα ίδια τους τα σπίτια. Αυτό που έζησα εγώ και η οικογένειά μου το απόγευμα του Σαββάτου, το ζουν καθημερινά οι συγχωριανοί μου, αυτοί που εξακολουθούν να ζουν στο χωριό. Και είναι θαύμα που μέχρι τώρα δεν έχει χυθεί αίμα. Τσιγγάνος σταμάτησε με το αγροτικό του μπροστά από το σπίτι μας στον κεντρικό δρόμο εισόδου του χωριού και άρχισε επιτόπου “κολιές”, καθώς υπήρχε πλάτωμα, αδιαφορώντας για την κυκλοφορία και τους γύρω του. Στα 10 – 15 μέτρα μπροστά στην είσοδο του σπιτιού είχαν σταματήσει άλλα δύο αγροτικά με τσιγγάνους και θαύμαζαν τον επικίνδυνο ραλίστα. Οταν ο ραλίστας αντί να σταματήσει μετά από 5 – 6 στροφές, συνέχισε με περισσότερο πάθος με τα λάστιχα να στριγκλίζουν στην άσφαλτο, φώναξε ο πατέρας μου από το μπαλκόνι όπου έβαφε ένα παράθυρο “Ε τι κάνεις εκεί, σταμάτα”. Την ίδια ώρα βγήκα κι εγώ από τη σιδερένια εξώπορτα – αυλόπορτα και φώναξα στον οδηγό να σταματήσει. Τότε ο οδηγός από το ένα αγροτικό που ήταν μπροστά στην πόρτα κινήθηκε απειλητικά εναντίον μου, άρχισε να με βρίζει και με κλωτσιά αδίστακτου κακοποιού χτύπησε το σκυλί μας που είχε βγει στην πόρτα στο πρόσωπο, ενώ την ίδια ώρα κινήθηκε απειλητικά εναντίον μου και ο ραλίστας που είχε σταματήσει το ράλι. Από τις φωνές της γυναίκας μου και τον τρόμο – υστερία της κόρης μου, ενήργησα γρήγορα και πρόλαβα να κλείσω την πόρτα. Τότε πρόλαβα να δω από το άνοιγμα στην πάνω πλευρά της πόρτας τον πρώτο τσιγγάνο να προσπαθεί μ’ ένα κλειδί – εργαλείο που έφερε από το αυτοκίνητό να με χτυπήσει στο πρόσωπο ή στο κεφάλι. Ευτυχώς που το άνοιγμα της πόρτας είναι μικρό και δεν του το επέτρεπε. Αφού δεν μπορούσε να με χτυπήσει, ξέσπασε στην πόρτα που τη χτυπούσε με μανία και βρίζοντας και παρότι είναι βαριά και σιδερένια, της άφησε σημάδια.

Ανεβαίνοντας στο μπαλκόνι για να ηρεμήσουμε την κόρη μου που έτρεμε από το φόβο της, να γλυτώσουμε και να δούμε τι κάνουν οι αδίστακτοι τσιγγάνοι, τους είδαμε να μας απειλούν και να μας βρίζουν, ενώ στο μεταξύ είχαν μαζευτεί και άλλοι τσιγγάνοι, κυρίως γυναικόπαιδα που μένουν εκεί κοντά.

Στον τόπο του συμβάντος έσπευσε και ο πρόεδρος του χωριού που μένει κοντά και άκουσε τα σπινιαρίσματα και τις φωνές – απειλές. Και ο οποίος κινδύνευσε με προπηλακισμό από τους τσιγγάνους.

Ο αστυνομικός που ήρθε από το Τμήμα Περιφέρειας, μόνος του με το περιπολικό, ενημερώθηκε από μας και τον πρόεδρο για το συμβάν και είδε τα σημάδια από την επίθεση στην πόρτα και τη μαυρίλα στην άσφαλτο από τα λάστιχα του αυτοκινήτου του ραλίστα. Διαπίστωσε για άλλη μια φορά πως τα πράγματα στο Πλατύ είναι πολύ επικίνδυνα από την προκλητική κι επικίνδυνη συμπεριφορά των τσιγγάνων. Τέτοιου είδους επεισόδια είναι καθημερινά στο Πλατύ, που έχει γίνει κέντρο διερχόμενων τσιγγάνων, οι οποίοι προέρχονται από κάθε γωνιά της Μεσσηνίας. Και προτιμούν το συγκεκριμένο και τα γύρω χωριά (Αριοχώρι, Αρι), γιατί ο τόπος έχει γεμίσει από ομοφύλους τους που κατοικούν σε σπίτια ή παράγκες στην περιοχή.

«Ζούμε άδικη ζωή στο χωριό μας. Εγώ κάθε βράδυ δεν κοιμάμαι. Προσπαθώ να σώσω το φορτηγό και τα μηχανήματά μου από τις κλοπές», μου είπε ο πρόεδρος. Και οι άλλοι κάτοικοι του χωριού πετάγονται τρομαγμένοι κάθε βράδυ από τον ύπνο τους, γιατί όλη τη νύχτα και έως τις πρώτες πρωινές ώρες τσιγγάνοι περνούν με τα αγροτικά με τη μουσική στη διαπασών, σπινιάροντας με τα λάστιχα να βγάζουν καπνούς κι εκκωφαντικό θόρυβο.

Κάτοικοι του χωριού που βλέπουν ότι δεν μπορούν να μιλήσουν και να ζήσουν ελεύθερα και με ασφάλεια στο χωριό τους, πως δεν έχουν καμία προστασία από κανέναν, σε συζητήσεις μαζί τους, το βράδυ της Κυριακής, στην πλατεία μου έλεγαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και πρέπει να προστατεύσουν μόνοι τους την περιουσία και κυρίως τη ζωή τους. «Αφού δεν υπάρχει κανείς να με προστατεύσει, νόμος ή θεσμός και υπεύθυνο πρόσωπο της Πολιτείας, τι να κάνω; Να αφήσω να με σκοτώσουν στο ίδιο μου το σπίτι;», μου τόνισε συγχωριανός μου. Και όταν του είπα ότι θα πάει φυλακή, ήταν ξεκάθαρος: «Καλύτερα στη φυλακή, παρά στο χώμα».

Τα περιστατικά είναι πραγματικά, πολύ πρόσφατα και σχεδόν καθημερινά. Τα παρουσιάζουμε, γιατί φαίνεται ότι αιρετοί και αρμόδιοι θεσμικοί δεν ξέρουν ή δε βλέπουν τι γίνεται, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ή κάνουν πως δεν ξέρουν και δε βλέπουν. Ζουν στον κόσμο τους. Δήμαρχος – περιφερειάρχης, αστυνομικός διευθυντής, γενικός αστυνομικός διευθυντής και εισαγγελέας οφείλουν να ευαισθητοποιηθούν και να λάβουν μέτρα. Να εφαρμόσουν το νόμο. Στην πράξη και όχι στα λόγια. Πριν τον πάρουν στα χέρια τους οι οργισμένοι και ταπεινωμένοι κάτοικοι των χωριών μας. Που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά, να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο που μεγάλωσαν. Κι εγώ να μπορώ να πάω και να μείνω ένα Σαββατοκύριακο στο πατρικό μου χωρίς να κινδυνεύω. Επιτέλους, ξυπνήστε.”

ΠΗΓΗ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ