Η ακόλουθη δημοσίευση είναι από το μπλογκ "Ελεύθερη Έρευνα" και παρουσιάζει συνέντευξη με τον "δημιουργό" Κώστα Μίχο σχετικά με το "έργο" του: "Στρουθοκαμηλισμός στην Ιστορία των Βαλκανίων". Το μήνυμα είναι σαφές: Δεν υπάρχουν Έθνη, δεν υπάρχει Ελλάδα κλπ νεοταξικά-εθνοπροδοτικά σκουπίδια. Το μπλογκ εξάλλου μιλάει για "Βλάχους" που δεν είναι Έλληνες, για "Μακεδόνες", για αλβανικούς εποικισμούς στο παρελθόν, για αλβανική καταγωγή των Αρβανιτών και άλλα τέτοια.
Αυτό που δεν λένε όμως είναι ότι ο "βαλκάνιος καλλιτέχνης" είναι αξιωματικός της ελληνικής αστυνομίας με τον βαθμό του υπαστυνόμου!!! Μην σας φανεί παράξενο να βρεθεί σε λίγα χρόνια στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. , όπως η Ρεπούση βρέθηκε να γράφει σχολικά βιβλία ιστορίας και η Δραγώνα να λύνει και να δένει στο υπουργείο παιδείας...
«Ε.Ε.»: Εραστής τής τέχνης, ερασιτέχνης λοιπόν;- Όλοι έχουμε ανησυχίες και προβληματισμούς, όλοι κάνουμε σκέψεις, εκφράζουμε προσδοκίες και βρίσκουμε τρόπους να χαλαρώνουμε ή να ψυχαγωγούμαστε μέσα από τις δραστηριότητές μας. Στο «ταξίδι» τής αυτογνωσίας μου συμπέρανα σταδιακά, ότι η ζωγραφική αποτελούσε για μένα τον ιδανικότερο τρόπο έκφρασης.Είχα εντοπίσει αυτήν την έμφυτη τάση μου στο σχέδιο και στο χρώμα από μικρό παιδί, όταν καταπιανόμουν με διάφορες χειροτεχνίες. Με πολλή εξάσκηση, εντατική δουλειά και κυρίως με αγάπη και σεβασμό στην τέχνη και τους μύστες της, επιχείρησα να κάνω κάποια τολμηρά βήματα στο χώρο τής ζωγραφικής, όπως το να παρουσιάζω τη δουλειά μου μέσα από εκθέσεις. Για έναν αυτοδίδακτο ερασιτέχνη τέτοια βήματα είναι ιδιαιτέρως δύσκολα παίρνοντας ως δεδομένο, ότι κανείς έμπορος ή υπεύθυνος κάποιου αρμόδιου πολιτιστικού φορέα δε θα βρεθεί να τον υποστηρίξει
«Ε.Ε.»: Πώς προέκυψε η έμπνευση να ζωγραφίσετε εθνικούς ήρωες πάνω σε μπουκάλια και αυγά;
- Είμαι απόφοιτος τού Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών τού πανεπιστημίου Μακεδονίας και η τελευταία μου έκθεση δημιουργήθηκε από ένα συγκερασμό τού περιεχομένου των σπουδών μου και τής τάσης μου να εκφράζομαι μέσα από τη ζωγραφική.
Μέσα από τα έργα μου προσπάθησα να αναδείξω τις εθνικές οφθαλμαπάτες των λαών, που ζουν στη βαλκανική χερσόνησο και να τις παρουσιάσω «παίζοντας» ένα παιχνίδι ιστορικών πηγών και υποκειμενικών αισθημάτων. Ουσιαστικά, το μόνο που έμενε ήταν η ανεύρεση τού υλικού, που θα αναδείκνυε αυτόν τον παραλογισμό, ώστε να επιτευχθεί καλλιτεχνικά η σύνδεση σημαίνοντος (εθελοτυφλισμός) και σημαινομένου (ζωγραφικός καμβάς).
- Είμαι απόφοιτος τού Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών τού πανεπιστημίου Μακεδονίας και η τελευταία μου έκθεση δημιουργήθηκε από ένα συγκερασμό τού περιεχομένου των σπουδών μου και τής τάσης μου να εκφράζομαι μέσα από τη ζωγραφική.
Μέσα από τα έργα μου προσπάθησα να αναδείξω τις εθνικές οφθαλμαπάτες των λαών, που ζουν στη βαλκανική χερσόνησο και να τις παρουσιάσω «παίζοντας» ένα παιχνίδι ιστορικών πηγών και υποκειμενικών αισθημάτων. Ουσιαστικά, το μόνο που έμενε ήταν η ανεύρεση τού υλικού, που θα αναδείκνυε αυτόν τον παραλογισμό, ώστε να επιτευχθεί καλλιτεχνικά η σύνδεση σημαίνοντος (εθελοτυφλισμός) και σημαινομένου (ζωγραφικός καμβάς).
Έτσι, οδηγήθηκα στο αυγό τής στρουθοκαμήλου- και προέκυψε ο Στρουθοκαμηλισμός στην Ιστορία των Βαλκανίων. Επιδόθηκα σε ένα καλλιτεχνικό «κυνήγι μαγισσών» απεικονίζοντας αντιπροσωπευτικούς εθνικούς ήρωες από όλα τα κράτη της Βαλκανικής χερσονήσου, πάνω σε αυγά στρουθοκαμήλου και κεραμικά μπουκάλια. Τα υλικά που χρησιμοποίησα και το ύφος των χαρακτήρων, μού επέτρεψαν την απεικόνιση ποικίλων συμβολισμών με έναν τρόπο, που με ενθουσίαζε ολοένα και περισσότερο. Έτσι, για παράδειγμα, πάνω στην ασπίδα του Μ. Αλεξάνδρου διαγράφονται τα χρώματα των σημαιών των σύγχρονων κρατών, που νέμονται τα αρχαία μακεδονικά εδάφη (Ελλάδας - Π.Γ.Δ.Μ. - Βουλγαρίας) απεικονίζοντας τοιουτοτρόπως τις διπλωματικές προστριβές, που προκαλούνται σήμερα με επίκεντρο κάποιους «γεωγραφικούς προσδιορισμούς» ή στην απεικόνιση τού Κεμάλ Ατατούρκ τοποθετώ ένα σχολικό μαυροπίνακα με γράμματα τής νεοτουρκικής γλώσσας θέλοντας έτσι να αναδείξω και μία άλλη όψη τής προσωπικότητας αυτού τού προσώπου -άγνωστης στους περισσότερους από εμάς- που γνωρίζουμε τον Κεμάλ μόνο ως αξιωματικό τού τουρκικού στρατού κι όχι σα δάσκαλο ή προοδευτικό μεταρρυθμιστή τού κράτους του.
«Ε.Ε.»: Υπάρχουν πολλοί, που θεωρούν μια τέτοια απεικόνιση τού Κεμάλ Ατατούρκ στη χώρα μας ως αιρετική ή προσβλητική. Μπορείτε να μάς εξηγήσετε τί σάς ενέπνευσε τόσο από τη ζωή τού Κεμάλ, ώστε να τον ζωγραφίσετε;
- Στην πρό Κεμάλ εποχή, ο διαμελισμός τού οθωμανικού κράτους ήταν κατά το πνεύμα τού ισλαμισμού ιδέα αφόρητος. «Εν μία θήκη δεν χωρούσι δύο ξίφη», λέει κάποια τουρκική παροιμία. Τα δύο αυτά ξίφη ήταν το Κράτος και το Ισλάμ, τα οποία ο Κεμάλ Ατατούρκ τόλμησε να διαχωρίσει και να τοποθετήσει σε διαφορετικές «θήκες», κόβοντας τους «γόρδιους δεσμούς» τής οθωμανικής κοινωνίας. Αυτή ήταν η βάση των μεταρρυθμίσεών του.Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής τής σύγχρονης Τουρκίας και ουσιαστικός ιδρυτής της, γι΄αυτό ονομάστηκε και πατέρας των τούρκων. Ριζοσπάστης και βαθειά κοσμοπολίτης, κονταροχτυπήθηκε ανοικτά με τη θρησκευτική καθεστηκυία τάξη.
Οργάνωσε το νέο τουρκικό στρατό και πολεμώντας τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, που εισέβαλλαν στα εδάφη τής οθωμανικής αυτοκρατορίας, κέρδισε πολλές μάχες. Το 1924 κατάργησε το χαλιφάτο και έκλεισε κάθε ίδρυμα, που λειτουργούσε στηριγμένο πάνω στην ισλαμική νομοθεσία. Απαγόρευσε το φερετζέ, το φέσι και την πολυγαμία αναβαθμίζοντας το ρόλο των γυναικών, στις οποίες μάλιστα χορήγησε και δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά.
Δυστυχώς, οι δομές τής δικής μας κοινωνίας δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα να αναδείξουν ηγήτορες τέτοιου μεγέθους και με ανάλογο όραμα.
Οργάνωσε το νέο τουρκικό στρατό και πολεμώντας τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, που εισέβαλλαν στα εδάφη τής οθωμανικής αυτοκρατορίας, κέρδισε πολλές μάχες. Το 1924 κατάργησε το χαλιφάτο και έκλεισε κάθε ίδρυμα, που λειτουργούσε στηριγμένο πάνω στην ισλαμική νομοθεσία. Απαγόρευσε το φερετζέ, το φέσι και την πολυγαμία αναβαθμίζοντας το ρόλο των γυναικών, στις οποίες μάλιστα χορήγησε και δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά.
Δυστυχώς, οι δομές τής δικής μας κοινωνίας δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα να αναδείξουν ηγήτορες τέτοιου μεγέθους και με ανάλογο όραμα.
«Ε.Ε.»: Πώς θα χαρακτηρίζατε τη διαδικασία τού σχηματισμού των εθνών-κρατών στα Βαλκάνια;
- Ως αυθυποβολή. Αυτή ίσως να είναι η λέξη, που μπορεί να εκφράσει καλύτερα τη διαχρονική πνευματική κατάσταση των βαλκανικών εθνών κατά τη μακροχρόνια και επώδυνη διαδικασία τής δημιουργίας των κρατικών τους οντοτήτων μέχρι σήμερα.
Επίσης, ευχαριστώ τους χορηγούς, που με ενίσχυσαν σημαντικά στην υλοποίηση τής έκθεσής μου: τις εταιρείες Starbucks και WWW logistics, καθώς και την «Ελεύθερη Έρευνα»."
ΠΗΓΗ: ΕΘΕΛ-ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ
Επιμένουν να οπισθοδρομούν σε ένα κόσμο που τρέχει και αδυνατούν να ανοίξουν γέφυρες συνεργασίας μεταξύ τους, διότι υπερδιογκώνουν ό,τι τους χωρίζει κι ελαχιστοποιούν ό,τι τους ενώνει.
Προτιμούν να αγνοούν τα προβλήματα, παρά να τα λύνουν, θεωρώντας, ότι αυτό που δεν βλέπουν... απλά δεν υπάρχει.
Στρουθοκαμηλίζουν.
Στα έργα μου προσπάθησα να αποτυπώσω αυτήν ακριβώς την αλήθεια, αυτή την πραγματικότητα... Ο ΣIΣΥΦΟΣ
«Ε.Ε.»: Γιατί τον Αλή Πασά τον απεικονίσατε με αίματα;
- Στο έργο απεικονίζεται ο επιθανάτιος ρόγχος τού Αλή, κατά τον οποίο, ενώ τού αποκόπτεται το κεφάλι και το αίμα στάζει στο λαιμό του, τα χείλη του παίρνουν ένα μώβ χρώμα ως ένδειξη τού επικείμενου θανάτου. Με αυτό τον ήρωα έχω συνειδησιακά μία πολύ ιδιαίτερη σχέση, κυριολεκτικά τον θαυμάζω, όχι μόνο για ότι έκανε στην τυχοδιωκτική ζωή του αλλά περισσότερο για τις «ιστορικές αντιθέσεις - διχογνωμίες» που έχει προκαλέσει στους σύγχρονους μελετητές.
‘Ηταν μια από τις μεγαλύτερες πολιτικο-στρατιωτικές φυσιογνωμίες, που ανέδειξε η περίοδος τής Τουρκοκρατίας. Παρά το γεγονός, ότι δεν είχε λάβει ποτέ αξιόλογη μόρφωση, συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλα τα χαρακτηριστικά τού μεγάλου ηγέτη. Υπήρξε μεγάλος διπλωμάτης. «Η επιτηδειότης μεθ΄ής ενώπιον μεν τής Πύλης προσεποιείτο τον ευπειθέστατον υπήκοον, ενώπιον δε των τούρκων τον ορθόδοξον οθωμανόν και ενώπιον των ελλήνων τον ανεξίθρησκον και φιλελεύθερον άνδρα και ενώπιον των γάλλων τον ιακωβίνον, ενώπιον δε των αλβανών του τον πιστόν και ειλικρινή εταίρον…» (Σπ. Αραβαντινού: «Αλή Πασάς», έκδ. «Δωδώνη», 2004).Ουσιαστικά, στόχευε στη δημιουργία ενός μεγάλου ελληνοαλβανικού κράτους. Στην επικράτειά του επικρατούσε ειρήνη, ευημερία και απόλυτη ασφάλεια των υπηκόων. Ήταν λάτρης τής αξιοκρατίας και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι μεγαλύτεροι οπλαρχηγοί τού ΄21 υπήρξαν πρωτοπαλίκαρά του.
Και συμπληρώνει ο ιστορικός: «Και αγαθή διοίκησις υπήρχε και ευημερία κοινωνική και ουσιωδών προνομίων απήλαυον οι χριστιανοί εν σχέσει προς τους λοιπούς υπηκόους. Η πνευματική δε ανάπτυξις, ο πληθυσμός, ο πλούτος τής χώρας ήσαν εν ακμή... Εστερέωσε πλήρες το κράτος τής ασφάλειας και τής τάξης... Εχρησιμοποίει προσφορώτατα έκαστον εις τον σκοπόν, ον προϋτίθετο να επιδιώξη, άνευ διακρίσεως θρησκεύματος ή φυλής.»
Συνομιλώντας ο Ibrahim Manzur με τον Αλή Πασά, τον ρώτησε γιατί είναι τόσο βίαιος με τους υπηκόους του και αυτός απάντησε «Δεν γνωρίζεις ακόμη ούτε τους αλβανούς ούτε τους έλληνας. Ενώ απαγχονίζεται εις τους κλάδους τής πλατάνου εις εξ αυτών, ο αδελφός αυτού διαπράττει κλοπήν υπό το αυτό δένδρον. Εάν δε ήθελον διατάξει να καή τις επί τής πυράς, ο υιός αυτού ήθελε κλέψει την τέφραν δια να την πωλήση.»
Μπορεί να φανεί υπερβολικό αυτό που θα πώ, αλλά θεωρώ, ότι τις βάσεις για την δημιουργία τού σύγχρονου κράτους μας τις έθεσε ο Αλή Πασάς. Η συμβολή του στην απόσχισή μας από την οθωμανική κυριαρχία ήταν μάλλον –απείρως μεγαλύτερη- από αυτή τού Κολοκοτρώνη ή τού Καραϊσκάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να είναι κόσμια και χωρίς ύβρεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαγράφονται.