1. Το σύνδρομο του φυτεμένου εαυτού
Ο ανωτέρω εικονιζόμενος κύριος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο, όταν εκστόμισε τη μεγαλειώδη ατάκα: «ραντεβού στα γουναράδικα!»
Προφανώς ο συγκεκριμένος τυπάκος αισθάνεται ως ένας άλλος Άρης Βελουχιώτης, φυτεμένος στο φαλακρό κορμί ενός μικροαστού. Όπως παραδείγματος χάριν, η κυρία Χειλουδάκη αισθάνονταν ως μια γυναίκα φυτεμένη στο σώμα ενός άντρα ή όπως η κυρία Κανέλλη νιώθει [σταθερά] ως νταλικέρης φυτεμένος στην πλαδαρή σάρκα μιας φώκιας…
Οι φυτεμένοι είναι ένα καινοφανές ζωικό είδος που ευδοκιμεί ιδιαίτερα στους πολιτικοβιότοπους της αριστεράς, αν και εμφανίζεται ενίοτε και σε άλλες πολιτικοκλιματικές συνθήκες, όπως παραδείγματος χάριν οι τροπικές ζούγκλες του νεοφιλελευθερισμού [παραβάλλετε την ψυχωσική συμπεριφορά της κυρίας κόρης Ντόρας Μπακογιάννη, που αισθάνεται περίπου ως η μητέρα Τερέζα των πακιστανών, φυτεμένη στο ψυχρό κορμί μιας αδηφάγας καριερίστριας της actionaid]
Στην ζοφερή πραγματικότητα της εποχής των matrix και του mind control, η συνομοταξία των φυτεμένων κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος από τις παλιές νόρμες του ανθρώπου, για τον οποίο η μέγιστη αρετή ήταν το «Γνώθι σ’ αυτόν» σε αντιδιαστολή με την ψυχωσική συμπεριφορά του «κατασκευάζειν εαυτόν», η οποία χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη συνομοταξία.
Οι 9 στους 10 αριστεροί κυκλοφορούν με δανεικούς εαυτούς, τους οποίους «κατασκεύασαν» μέσα στην απέραντη θολούρα του φαντασιωτικού τους κόσμου, για να τους εμφυτεύσουν στις άχροες, άοσμες και άγευστες προσωπικότητες τους, ώστε να είναι κι αυτοί «κάτι» τέλος πάντων.
Γιατί χωρίς αυτά τα εμφυτεύματα θα πρέπει να αντέξουν το θλιβερό γεγονός ότι δεν είναι τίποτα…
Άλλωστε, ένα από τα βαρύτερα φορτία που σηκώνει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι το άχθος του να αντέξει αυτό που πραγματικά είναι, μέσα σε ένα μπαράζ αστραφτερών φαντασιώσεων, οι οποίες του παρουσιάζονται περίπου όπως οι καταιγίδες των καταναλωτικών προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Είναι πολύ δύσκολο το να αντισταθείς και να μην αγοράσεις μερικούς «εαυτούς», που όλοι τους προσφέρονται σε ελκυστικές συσκευασίες και υπόσχονται πολλές απολαυστικές φαντασιώσεις.
Αλλιώς πώς να αντέξεις την κενότητα σου;
Κι αλλος καπετάν άρης!
Ο παλιο και νέο πασοκ υπουργος μεταφορων σύντροφος Χρήστος Σπίρτζης.
Αντάμα με τη Σάρον Στόουν των σ/ανελ συντρόφισσα Ραχήλ Μακρή
Τι τραβάμε κι εμείς οι φυτεμένες ρε παιδί μου
2. Αριστερά και υπερκατανάλωση [εαυτών]
Όπως θα έλεγε κι ο Λένιν: η ίδια η ζωή απέδειξε» ότι οι αριστεροί είναι οι καλύτεροι πελάτες της κοινωνίας της υπερκατανάλωσης και οι πιο βουλιμιαίοι θιασώτες του λεγόμενου: «shopping therapy». Όσο για τα «επώνυμα στελέχη της αριστεράς» έχουν αναδειχτεί» στα πιο πιστά μαντρόσκυλα της διεθνούς των αρπαχτικών, με εξέχουσες θέσεις στα ευρωσιωνιστικά διευθυντήρια και παχυλές καταθέσεις στις αμερικανοσιωνιστικές τράπεζες, που ρουφάνε κυριολεκτικά το αίμα του πόπολου.
Πώς να μην αγοράσει λοιπόν ο οποιοσδήποτε σταθάκης, έναν εαυτό «Τσε Γκεβάρα», για να τον εμφυτεύσει στο διχασμένο του σαρκίο, που από τη μια ακουμπάει τις «οικονομίες» του στις τράπεζες της πλουτοκρατίας κι από την άλλη τις ξεχέζει πατόκορφα;
Άλλον τόσο και ο φυτεμένος Άρης Βελουχιώτης, που δίδει «ραντεβού στα γουναράδικα», την ιδια ώρα που ξεσηκώνει τον κόσμο, επειδή ο αρχηγός του πρότεινε στους αριστερούς βουλευτές να δώσουν πίσω τις βουλευτικές τους λιμουζίνες, που τις πληρώνουμε εμείς οι μαλάκες.
Ραντεβού στα λιμουζινάδικα έπρεπε να δώσει ο μπούρδας, που μας το παίζει και καπετάνιος του ΕΛΑΣ…
Και μην φαντάζεστε βέβαια ότι κάτι ντενεκέδες αγάνωτοι σαν και δαύτον αποτελούν την εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Ουδόλως.
Εδώ πρώην πρασινοπόντικας του παλιού ΠΑΣΟΚ και νυν ημιυπουργός του νέου ΠΑΣΟΚ, έχει στο γραφείο του πλάι-πλάι την εικόνα του Βελουχιώτη και τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Σαν να λέμε δηλαδή το πρωί μοδίστρα και τη νύχτα αρτίστα..
Τέτοια σχιζοφρένεια!
3. Μαζική κατανάλωση εμφυτευμάτων
Κανονικά, η συμπεριφορά των φυτεμένων συριζαίων θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο ψυχαναλυτικής μελέτης, ωστόσο η ψυχανάλυση μπορεί να ερμηνεύσει μόνον ατομικές ψυχοσωματικές νευρώσεις.
Αντιθέτως η τεράστια έκταση του συνδρόμου της εμφύτευσης εαυτών και η καλπάζουσα μαζική σχιζοφρένεια εκατομμυρίων ελληνόφωνων, οι οποίοι φυτεύουν εντός τους μητέρες τερέζες και καπετάν άρηδες, ξεφεύγει κατά πολύ της ατομικής ψυχολογίας και ανάγεται σε φαινόμενο των μαζών, που μπορεί να αναλυθεί μόνον με δομικούς όρους μιαςκοινωνιολογίας της παράνοιας.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό της μαζικοποίησης του φυτέματος στην ελληνόφωνη κοινωνία, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη γκάμα προτύπων, από την οποία οι συριζαίοι ψωνίζουν εμφυτεύματα εαυτών αλλά με μια πολύ συγκεκριμένη ποικιλία, η οποία επαναλαμβάνεται σχεδόν με μια εμμονιακή επιμονή.
Μια πρόχειρη ματιά στα best sellers των εμφυτευμένων εαυτών, που προτιμούν η συντριπτική πλειοψηφία των απανταχού συριζαίων, μπορεί να μας κατατοπίσει για τις διάφορες μορφές που πιθανόν να λάβει αυτή η μαζική ψύχωση της αριστεράς.
Το εμφύτευμα Τσε Γκεβάρα έρχεται αναμφίβολα πρώτο στις προτιμήσεις των απανταχού συριζαίων, ακόμα και αν μιλάμε για τίποτα κακομούτσουνα καθαρματάκια, που θυμίζουν τον αυθεντικό Τσε, όσο και η Τασία θυμίζει τη Μισέλ Φάιφερ.
Δεύτερο και με μικρή διαφορά έρχεται το εμφύτευμα Άρη Βελουχιώτη, που παρά το άγριο ύφος, τις γενειάδες και το κορακί μαλλί, το εμφυτεύουν κάτι φαλακρά βουτυρόπαιδα, που δεν θα έκαμαν ούτε για πλύστρες στο αντάρτικο του βουνού, όχι για καπεταναίοι…
Σημαντική θέση επίσης κατέχει το εμφύτευμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, που το προτιμούν συριζαίες δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίες βαριούνται αφόρητα την ίδια τους τη ζωή κι ονειρεύονται έναν ηρωικό θάνατο στην αγκαλιά κάποιου Καρλ Λίμπνεχτ.
Για ώριμες αλλά συντηρητικές αριστερές κυρίες φοριέται πολύ η Μητέρα Τερέζα, ειδικά όταν φαντασιώνονται ότι κανακεύουν στα γόνατα τους μελαμψούς έφηβους λαθρομετανάστες.
Οι νεότερες και πιο προχωρημένες προτιμούν απλά το εμφύτευμα Σάρον Στόουν, τη στιγμή που το δείχνει στον Μάικλ Ντάγκλας. Αυτές φυσικά ξέρουν ότι δεν θα έχουν ποτέ τους την ευκαιρία να το δείξουν σε έναν Μάικλ Νταγκλας, ωστόσο κανείς δεν τους απαγορεύει να φαντασιώνονται πως στέκονται μπροστά σε μερικές χιλιάδες ξαναμμένους μωαμεθανούς, που αποβιβάζονται καυλωμένοι στις ερημικές παραλίες της Ρόδου και τους ανοίγουν με νόημα τα πόδια τους…
Οι μέτριες ανωμαλιάρες της αριστεράς εμφυτεύουν συνήθως μια Κοντσίτα ή τον Μισέλ Σερώ στο κλουβί με τις τρελές και οι πολύ ανώμαλες τον κύριο Μπουτάρη.
Τέλος, πολύ της μόδας έχουν γίνει και οι 50 αποχρώσεις του γκρι για συριζαίες νοικοκυρές, που κατά κανόνα δεν έχουν δοκιμάσει άλλο πουλί από αυτό του άντρα τους.
Ειδικές περιπτώσεις όπως του εμφυτεύματος Φρέντυ Κρούγκερ [βλ. Τασία] ή Εξορκιστή [Βλ. Γιανις Βαρουφάκις] ήΒούδα [βλ. Γιάνις Δραγασάκις] ή Δράκουλα [βλ. Νάντια Βαλαβάνι] θεωρούνται καθαρά ατομικές επιλογές και αφήνονται για ειδική ψυχαναλυτική μελέτη…
Ο σύντροφος με τη γραβάτα αναρωτιέται ποιοι ψήφισαν τον σύντροφο με την φαλάκρα.
Μα, όποιοι μ@λ@κες ψήφισαν τον ένα, ψήφισαν και τον άλλον...
4. Ο φαλακρός Άρης
Και για να επιστρέψουμε στον γνωστό φυτεμένο φαλακρό Άρη, ο άνθρωπος αυτός αποτελεί υπόδειγμα για μελέτη της μαζικής καταναλωτικής ψύχωσης των φυτεμένων εαυτών.
Να πω εδώ ότι οι πολύ κακές γλώσσες αλλά και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες των πολύ κακών μπλογκερς, διαδίδουν πως ο τύπος είναι δημιούργημα του ρουσφετολογικού μηχανισμού κάποιου μεγαλοπασόκου, ο οποίος έγινε γνωστός όταν το όνομα του έκαμε το γύρο των δοτών πρωθυπουργών στον αλησμόνητο καιρό του Παπαδήμου. Αυτός λέγουν,οι κακές γλώσσες, τον βοήθησε να μετατεθεί στην Καστοριά, όπου και θα είχε κάποιες πιθανότητες να εκλεγεί βουλευτής, ενώ στην Αθήνα δεν θα τον ψήφιζε ούτε η μάνα του.
Προφανώς μιλάμε για δημόσιο υπάλληλο και μάλιστα σε ΔΕΚΟ [ΟΤΕ], εκεί δηλαδή όπου διορίζεται ο κομματικός στρατός της αριστεράς καθότι εκεί πέφτουν οι μεγάλε μάσες.
Όπως και να χει το πράγμα, ο φαλακρός βελουχιώτης βρέθηκε στην Καστοριά όπου ξεκίνησε τις γνωστές επαναστατικές επιδείξεις των συριζοσυνιστωσών, ήγουν αντιφασιστικές διαδηλώσεις, άνοιγμα κεφαλών χρυσαυγιοτών και αλλα τέτοια χρήσιμα, που συνήθως απογειώνουν τις πολιτικές καριέρες των φυτεμένων καπετάν άρηδων.
Παράλληλα φρόντιζε να τον δείχνει τακτικά η τηλεόραση, συμμετέχοντας σε διάφορα μουσικοχορευτικά θεάματα, όπως εκεινο το αλησμόνητο, του «παπα-σούρα», όπου μοίραζε τη θεία κοινωνία στο καρναβάλι.
Όπως όλοι οι καλοί συριζαίοι επισκέφθηκε μάλιστα και τη Γάζα, για να παραστήσει τον εβραιομάχο, ενώ φρόντισε να παρουσιαστούν παντού φωτογραφίες του με το καρώ φουλάρι της χαμάς, που τον έκαμε να μοιάζει σαν στρωμένο τραπεζομάντιλο [για το φαγοπότι του δημοσίου].
Εκλέχτηκε βουλευτής με ελάχιστες ψήφους, εκμεταλλευόμενος τα κόλπα του εκλογικού νόμου και στο καπάκι βγηκε και δήλωσε ότι αυτος ήταν αναρχικός [!] και δεν είχε καμία υποχρέωση να υπακούσει σε «βασιλικές εντολές» του προέδρου του συριζα, ώστε να επιστρέψει τη βουλευτική μερσέντες του.
Δικαιολόγησε μάλιστα την «ετυμηγορία του» σε ένα αλησμόνητο πόνημα, έξοχο δείγμα συριζαϊκής παράνοιας στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ εισάγει την καινοφανή θεωρία πως ένας αναρχικός έχει υποχρέωση να υπακούει μόνον σε αποφάσεις του κόμματος που παρθηκαν κατά πλειοψηφίαν και όχι σε εντολές του αρχηγού του!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα κατάφερε να βρεθεί στο προεδρείο της βο[υ]λής των ελληνόφωνων γραικύλων, αναγκάζοντας τον σύντροφο του κ. Γιαννη Πανούση να αναρωτηθεί δημόσια ποιοι μαλάκες βρεθηκαν να τον ψηφίσουν!
[Οι ίδιοι προφανώς που ψήφισαν και τον κ. Πανούση - τον άλλον, όχι εμένα…]
Το εμφυτευμα Αρη Βελουχιώτη με το οποίο ο εν λόγω κύριος εμφανίζεται μπροστά στους λωβοτομημένους ψηφοφόρους του, φαίνεται ότι λειτουργεί θαυμάσια, προκειμένου να μαζωχτούν τα ψηφαλάκια, από άλλες τέτοιες παρανοϊκές προσωπικότητες, που μπορεί μεν να ειναι μικροαστοί του κερατά και βολεμένοι μια χαρά στη νομενκλαντούρα της ελληνόφωνης δημοσιοϋπαλληλίας, αλλά τέλος παντων τους είναι απαραίτητο και ένα επαναστατικό εμφύτευμα για να καθησυχάσουν τις βαριές ενοχές της νιότης που τους έδειχνε πως θα γίνονταν άλλοι…»
Πιο ψεύτικο πλάσμα από δαύτον, δεν ήταν δυνατον να κατασκευάσει ο πολιτισμός των matrix. Τα πάντα γύρω του, μεσα του ,έξω του, πάνω του και κατω του, δεν είναι παρά φαντασιωτικά εμφυτεύματα. Προφάσεις εν αμαρτίαις, προπετάσματα καπνού και προμελετημένα ψεύδη, δανεικοί εαυτοί και δοτά πρότυπα, που τα πασσάρει μια χαρά στο λωβοτομημένο αριστερο κοινό που τον ψηφίζει, νομίζοντας μέσα στην ατέλειωτη θολούρα του, πως στέλνει στο κοινοβούλιο έναν νέο βελουχιώτη για να πάρει τα κεφάλια της πλουτοκρατίας [και να τα φορτωσει στη μερσέντες του…]
Και να μου το θυμηθείτε, πως αν ποτέ οι διαχειριστές του μουσείου της μαντάμ Τυσσώ αποφασίσουν να φτιάξουν το κέρινο ομοίωμα ενός ανύπαρκτου ανθρώπου, μια φαλάκρας αδειανής, ενός πνευματικού μηδενικού που τα κατάφερε να είναι ταυτοχρονα κανένα κι εκατό χιλιάδες πρόσωπα ταυτόχρονα, αυτή τη φάτσα θα διάλεγαν.
Στρογγύλη σαν το Μηδέν της ύπαρξης του και στεγνή σαν την έρημο της ψυχής του.
Το εφιαλτικό για την ανθρωπότητα είναι ότι αυτό το φυτεμένο πλάσμα, εκπροσωπεί και κάμποσες χιλιάδες άλλα φυτά που το ποτίζουν, μεταφέροντας έτσι το μηδέν της ατομικής του ύπαρξης σε ένα θλιβερό μηδενικό μαζικών διαστάσεων, που χαρακτηρίζει πια τον θάνατο όλων των συλλογικών μας ταυτοτήτων…
http://panusis.blogspot.gr/
