Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. 10 Ιανουαρίου.

 
 
Σύντομος Βίος
 
γιος Γρηγόριος ταν δελφς το Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε περ τ 329 330 μ.Χ. ταν υἱὸς το Βασιλείου κα τς μμελείας. πατέρας του καταγόταν π τν Πόντο κα μητέρα του π τν Καππαδοκία.
 
Γρηγόριος, μολονότι εχε χειροτονηθε ναγνώστης, δν σκεπτόταν ν γίνει κληρικός, οτε θεολόγος. δελφός του Βασίλειος, τν ποο θεωροσε πνευματικ πατέρα κα δάσκαλό του, τν ελκυσε στν εροσύνη. Μετ τν κπαίδευσή του στ Νεοκαισάρεια φοίτησε στν Καισάρεια μ σκοπ ν γίνει συνήγορος κα διδάσκαλος τς ρητορικς, πως πατέρας του κα ο πρόγονοί του.
 
Σ λικία 40 τν, τ 371 372 μ.Χ., παρακαλεται π τν δελφό του Μέγα Βασίλειο, ρχιεπίσκοπο τότε Καισαρείας,ν δεχθε τν πισκοπ Νύσσης. Νύσσα (σήμερα Νεμσεχίρ) ταν σήμαντη πόλη τς Καππαδοκίας, π τς δο πο δηγοσε π τν Καισάρεια στν γκυρα. Γρηγόριος δέχθηκε, π μεγάλο σεβασμ στν γιο Βασίλειο.

Ο ρειανοί, μως, το φεραν μεγάλες νοχλήσεις. ντιλαμβανόμενοι, τι στ πρόσωπό του αρεσή τους θ εχε σπουδαιότατο πολέμιο, σχεδίασαν ν τν ξοντώσουν. Τν κατηγόρησαν λοιπόν, τι ξελέγη πίσκοπος ντικανονικ κα σφετερίσθηκε χρήματα τς κκλησίας. Τς κατηγορίες πέβαλε κάποιος μ τ νομα Φιλόχαρης, ργανο τν ρειανν, πρς τν διοικητ το Πόντου Δημοσθένη, πρς τν ποο Μέγας Βασίλειος γραψε κα πιστολή. Γι τν κατηγορία τς καταχρήσεως παρακάλεσε ν γίνει λεγχος γι ν δειχθε συκοφαντία, γι τν ντικανονικ χειροτονία λέγει τι εθύνη εναι δική του, διότι ατς χειροτόνησε κα τι, σ κάθε περίπτωση, δν εναι σωστ ν δικάσει π τς ποθέσεως ατς σύνοδος πισκόπων, τν ποίων κκλησιαστικ θέση δν ταν σ κανονικ τάξη.
 
πίκληση το Βασιλείου πέβη καρπη. ατοκράτορας Οάλης θελε ν ποφευχθε τ θέμα. Τ 376 μ.Χ. Γρηγόριος καθαιρεται ρήμην π σύνοδο ρειανν πισκόπων το Πόντου κα τς Γαλατίας. Κα Γρηγόριος, καταδιωκόμενος, ναγκαζόταν ν πλανται κα ν κρύβεται.
 
περιπέτεια ληξε τν Αγουστο το τους 378 μ.Χ., ταν πέθανε Οάλης. Γρηγόριος πανλθε στ Νύσσα, που το πιφυλάχθηκε θριαμβευτικ ποδοχή.
 
Κατ τ φθινόπωρο το 379 μ.Χ. λαβε μέρος στ Σύνοδο τς ντιόχειας, ποία συνλθε δίως γι τν αρεση το πολλιναρίου. πολλινάριος, ρμηνεύοντας κατ γράμμα χωρίο τς γίας Γραφς (κατ ωάννη α’ 14), ποστήριζε τι Θες Λόγος γινε σάρκα, χι σάρκα κα ψυχή. ρνήθηκε τν νθρώπινο νο, τν νθρώπινη ψυχ κα θέληση το ησο Χριστο ς στοιχεα διασπαστικ τς νότητός Του κα ντίθετα πρς τν τελειότητά Του κα ντικατέστησε τ στοιχεα ατ μ τ θεία πενέργεια. Δίδασκε, δηλαδή, στν οσία, τι ησος Χριστς δν εναι τέλειος Θες οτε τέλειος νθρωπος. Πολλο νόμιζαν τι πολλινάριος δέχθηκε τν πίδραση τς πλατωνικς κα νεοπλατωνικς φιλοσοφίας, λλ τ πιθανότερο εναι, καθς πιστεύει Γρηγόριος Νύσσης, τι φετηρία στ χριστολογική του διδασκαλία εναι χωρίο πιστολς το ποστόλου Παύλου (πρς Θεσσαλονικες Α’, ε’ 23). Στ Σύνοδο γιος νασκεύασε τς κακόδοξες θεωρίες το πολλιναρίου. πίσης, Σύνοδος το νέθεσε ποστολ γι τν κκλησία τς Βαβυλωνίας κα μ τν εκαιρία ατ πισκέφθηκε κα τος γίους Τόπους.
 
Τ περιεχόμενο τς πίστεως ποτελε τν παράδοση, ποία μεταβιβάζεται «πατρόθεν» ς κλρος κατ διαδοχ στος ποστόλους δι τν Πατέρων στς κάστοτε νεότερες γενιές. τσι, γιος συμμετεχε, πίσης, στ Β’ Οκουμενικ Σύνοδο, ποία συνλθε τ τος 381 μ.Χ., στν Κωνσταντινούπολη π Θεοδοσίου το Μεγάλου (379 – 395 μ.Χ.), γι ν νισχύσει τν ρθόδοξη διδασκαλία κατ το ρειανισμο κα ν ποφανθε κατ τν αρετικν δοξασιν, τς ποες δίδασκε Μακεδόνιος περ το γίου Πνεύματος. Στ Σύνοδο ατ Γρηγόριος ναδείχθηκε πέρμαχος τς ρθοδοξίας, φο κατατρόπωσε τος δυσσεβες αρετικος μ τν δύναμη τν λόγων του κα μ γιογραφικς ποδείξεις. Στς συζητήσεις κενες γιος Γρηγόριος Νύσσης διακρίθηκε τόσο, στε να νομασθε Πατρ πατέρων κα Νυσσαέων φωστήρ. Κα Θεοδόσιος τν προσονόμασε στύλο τς ρθοδοξίας.
 
γιος Γρηγόριος τονίζει διαίτερα τν συνεργασία το γίου Πνεύματος στν προσωπικ Πνευματικ ζω κάθε μέλους τς κκλησίας. Πνευματικ ζω παρουσιάζεται στ διδασκαλία του ς συνεχ νοδικ πορεία το νθρώπου πρς τν τελείωση κα ατ πιτυγχάνεται μ τ συνεργία Θεο κα νθρώπου. προσωπικς γώνας το κάθε πιστο μαζ μ τ Χάρη το Παρακλήτου ποτελον τς δυ προϋποθέσεις γι τν πνευματικ τελειότητα.
 
ατοκράτορας, νταποκρινόμενος σ πόδειξη τς Συνόδου, ρισε δι νόμου, τι πρεπε ν θεωρονται αρετικο σοι δν σαν σ κκλησιαστικ κοινωνία μ τν γιο Γρηγόριο. Περιελήφθησαν δ μαζ μ τν Γρηγόριο ς κανονικο κα νόμιμοι πίσκοποι κα δυ λλοι, Καισαρείας λλάδιος κα Μελιτηνς τρήϊος.
 
Τ τος 385 μ.Χ. ρχεται κα πάλι στν Κωνσταντινούπολη, γι ν κφωνήσει τος πικήδειους λόγους του στ βασιλόπαιδα Πουλχερία κα στ βασίλισσα Πλακίλλα, σύζυγο το ατοκράτορα. Κα πάλι ναγκάζεται ν λθει στν Κωνσταντινούπολη τ 394 μ.Χ., προκειμένου ν συμμετάσχει σ Σύνοδο πο συγκροτήθηκε μ φορμ τ διαμάχη τν πισκόπων Βαγαδίου κα γαπίου, ο ποοι διεκδικοσαν κα ο δυ τν πισκοπ Βόστρων τς ραβίας.
 
πρξε ξοχος ρήτορας, σοφς συγγραφέας ερν συγγραφν κα ζηλωτς τς ρθοδόξου Πίστεως. Θεόδωρος Πρόδρομος δίδει σ ποίημά του μία νδειξη περ τν προσώπων τ ποα ποτελον τν κορμ τς κατηγορίας τν Πατέρων, μεταξ τν ποίων ναφέρει κα τν γιο Γρηγόριο Νύσσης :

«Τν Γρήγορον νον, τν Βασίλειον χάριν,
Τ χρύσιον μέλημα το Χρυσοστόμου,
Τ Γρηγορίου φθέγμα το Νυσσαέως,
Τ
ν Μάξιμον, τ θαμα τς συχίας».



πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως. 

 Θείαν γρήγορσιν, νδεδειγμένος, στόμα σύντονον, τς εσέβειας, νεδείχθης εράρχα Γρηγόριε· τ γρ σοφί τν θείων δογμάτων σου, τς κκλησίας εφραίνεις τ πλήρωμα. Πάτερ σιε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος. 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να είναι κόσμια και χωρίς ύβρεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαγράφονται.