Εδώ η χώρα χάνεται και... οι λόρδοι χτενίζονται.

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Σήμερα βρισκόμαστε στην χειρότερη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδος και ίσως σε μια από τις χειρότερες της ιστορίας από συστάσεως αυτού του Έθνους. Για την σημερινή κατάσταση της εξαθλίωσης που βιώνει στο πετσί του ο Ελληνικός λαός, ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης (1974-2011) που κυβέρνησαν τούτο τον τόπο. Άλλες εξ αυτών έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και άλλες μικρότερο. Όμως η παρούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, των κ.κ. Παπανδρέου, Βενιζέλου και Πάγκαλου, παρ΄ότι είναι η τελευταία, έχει πιθανόν τις περισσότερες των ευθυνών. Ανέλαβε την εξουσία της χώρας, πράγματι σε μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή, με ψευτοδιλήμματα που έθεσε προεκλογικά στον Ελληνικό λαό υφαρπάζοντας την ψήφο του, όπως π.χ. το «λεφτά υπάρχουν», την υπόσχεση για μη περικοπή των μισθών των εργαζομένων και των συντάξεων των απόμαχων της εργασίας και την βεβαίωση περί μη υπαγωγής της χώρας στο Δ.Ν.Τ., γεγονός το οποίο θα την εξαθλίωνε οικονομικά.

Όταν η κυβέρνηση αυτή λοιπόν, ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2009 την εξουσία, όλοι γνωρίζαμε πως η χώρα ήταν σε άθλια οικονομική κατάσταση την οποία δημιούργησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και απαιτείτο το νοικοκύρεμα της με δραστικά και άμεσα μέτρα αλλά κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε σε θέματα δανεισμού. Η χώρα πιστεύαμε ότι μπορούσε, παρά το μεγάλο χρέος, να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές άνετα και με πολύ λογικό επιτόκιο.  Τα spreads, τα οποία προσδιορίζουν το ύψος του επιτοκίου ενός δανείου, ήταν τότε στις 134 μονάδες. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός γνώριζε την πραγματικά άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, εφ΄όσον είχε ενημερωθεί επακριβώς από τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Άρα, από την στιγμή που τα spreads ήταν χαμηλά, αφού παρέμειναν στα ίδια επίπεδα μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 2010, δεν θα έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε δανεισμό από τις αγορές προς κάλυψη των τρεχουσών αναγκών της χώρας; Εκείνος όμως, αντί να κάνει το αυτονόητο, δυσφημούσε σε όλα τα ταξίδια του στο εξωτερικό  την χώρα μας, με ηλιθιότητες του τύπου, «η Ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Τιτανικό». Έτσι, ο κ. Παπανδρέου ενώ θα μπορούσε να έχει ως πλεονέκτημα την τοποθέτηση του  πιστολιού στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αυτός το παρέδωσε αμαχητί στους δανειστές μας και εκείνοι με τη σειρά τους το τοποθέτησαν στον κρόταφο του Ελληνικού λαού.  Και για να γίνει περισσότερο αντιληπτό και κατανοητό το πόσο κακό έκανε ο πρωθυπουργός στη χώρα και στον Ελληνικό λαό με αυτές τις ενέργειες του, θα αναφέρω το εξής παράδειγμα: Σκεφτείτε ότι ένας τραπεζίτης που κατέχει μία πολύ αξιόπιστη και εύρωστη οικονομικά τράπεζα, χάνει τα λογικά του και δηλώνει δημοσίως ότι η τράπεζά είναι χρεοκοπημένη και ότι οι υπάλληλοί της την κλέβουν. Αυτή η τράπεζα μέσα σε μία μόνο εβδομάδα θα έχει χρεοκοπήσει πραγματικά, αφού όλοι μα όλοι οι καταθέτες της θα έχουν αποσύρει τις καταθέσεις τους και η τράπεζα θα μείνει «πανί με πανί».

Δυστυχώς αυτό ακριβώς έπραξε ο πρωθυπουργός μας και η χώρα βρέθηκε σε δεινή θέση μη μπορώντας να δανειοδοτηθεί από τις αγορές γιατί τα speads είχαν ήδη εκτιναχτεί. Έτσι, κατέφυγε στη σύναψη της δανειακής συμφωνίας με την τρόικα λέγοντας εκ νέου ψέματα στον Ελληνικό λαό, πως ψήφισαν την τερατώδη και μονομερή αυτή σύμβαση προκειμένου να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις των πολιτών, ενώ, με τα 110 δις € που πήραν με δόσεις, ούτε ένα ευρώ δεν πήγε για την πληρωμή μισθών και συντάξεων ή για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Αντίθετα, πληρώθηκαν οι τόκοι και τα τοκοχρεολύσια  προϋπαρχόντων δανείων και ομολόγων. Δηλαδή, με την εισαγωγή μας στο ΔΝΤ εξασφαλίσαμε τα χρήματα για να πληρωθούν τα πανωτόκια των διεθνών νταβατζήδων μας. Σημειώστε επίσης, πως ο κ. Παπανδρέου από το Νοέμβριο του 2009, συζητούσε με τον πρώην πρόεδρο του ΔΝΤ κ. Στρος Καν (όπως ο ίδιος δημόσια αποκάλυψε) την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ.

Οι συνεχιζόμενες, λοιπόν, μέχρι σήμερα, άτολμες και χωρίς προοπτική πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης, είναι εφαρμογή πολιτικών σε βαρέλι χωρίς πάτο και έχουν οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία και τον λαό της στην απόλυτη εξαθλίωση. Αυτή η κυβέρνηση, ήδη έχει απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας, έχει οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό στην φτώχια και τη δυστυχία, έχει διαταράξει την κοινωνική συνοχή του λαού μας και έχει δημιουργήσει φαινόμενα οικονομικής αποδιάρθρωσης και πολιτικής αποσύνθεσης. Την ώρα, λοιπόν, που το καζάνι της χώρας βράζει, την ώρα που όλες οι κοινωνικές τάξεις, ουδεμιάς εξαιρουμένης, βρίσκονται επί 24ώρου βάσεως στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για την κλοπή των ονείρων του σήμερα και του αύριο, την ώρα που οι κοινωνικές εκρήξεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα είναι προ των πυλών, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της για να «περάσει» από την Βουλή το πολυνομοσχέδιο που είναι η ταφόπλακα της εργαζόμενης αστικής τάξεως, αυτή την ώρα, την ύστατη για το Έθνος ώρα, βρήκαν τρία πρωτοκλασάτα και συνυπεύθυνα για το κατάντημά μας στελέχη της κυβέρνησης να το «παίξουν» δελφίνοι και να πάρουν πόντους στην διεκδίκηση της προεδρικής διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ.

Η τρόικα, λοιπόν, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης δηλαδή η κ. Διαμαντοπούλου, ο κ. Λοβέρδος και ο κ. Ραγκούσης τι απέδειξαν με το μανιφέστο που εξέδωσαν; Απέδειξαν πως δεν ήταν αυτοί που συνειδητά συμμετείχαν σε όλο το σχέδιο ξεπουλήματος της Ελλάδος. Δεν συμμετείχαν στη διόγκωση του δημοσίου πελατειακού τομέα. Δεν δημιούργησαν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της οικονομίας μας μέσω της τεράστιας αύξησης των δημοσίων δαπανών. Δεν είναι αυτοί που δεν μπόρεσαν ποτέ να τιθασεύσουν την φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή. Δεν είναι αυτοί που επέτρεψαν την αθρόα λαθρομετανάστευση και είναι ανίκανοι να περιορίσουν μια από τις μεγαλύτερες πληγές της οικονομίας, το παραεμπόριο. Δεν είναι αυτοί που συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι και απάλλαξαν όλους τους υπεύθυνους της παραγωγής των μεγάλων σκανδάλων. Δεν είναι αυτοί που  δημιούργησαν από το πουθενά μεγαλοοικονομικούς παράγοντες (τραπεζίτες, εργολάβους δημοσίων έργων, μεγαλοϊδιοκτήτες καρτέλ, εφοπλιστές κλπ)   στη χώρα, μέσω ευνοϊκών και πονηρών συμβάσεων με το δημόσιο, προωθώντας και διατηρώντας μια σχέση εξάρτησης, με ανταποδοτικότητα την οικονομική ενίσχυση στις προεκλογικές περιόδους. Δεν είναι οι πατέρες της ατιμωρησίας που ψήφισαν την ασυλία των βουλευτών και των υπουργών διαχωρίζοντάς την «κάστα» τους από τους υπόλοιπους Έλληνες. Δεν είναι αυτοί που απέτυχαν σε όλους τους στόχους που έθεσαν ως κυβέρνηση. Δεν είναι αυτοί που διέλυσαν την παιδεία, την υγεία και την δημόσια διοίκηση της χώρας, ως υπεύθυνοι υπουργοί των αντίστοιχων υπουργείων.

Την στιγμή λοιπόν, που το ΠΑΣΟΚ καταγράφει τα χαμηλότερα ποσοστά από ιδρύσεώς του, αποφάσισαν να το παίξουν διεκδικητές ερειπωμένου και ισοπεδωμένου σπιτιού. Δεν τους ενδιαφέρει εάν η χώρα ξεπουλιέται στα ξένα συμφέροντα, δεν τους ενδιαφέρει που η ανεργία καλπάζει στα ύψη, κυρίως στις παραγωγικές ηλικίες. Δεν τους ενδιαφέρει που ήδη άρχισε νέα, χειρότερη της δεκαετίας του 1960, μεταναστευτική φυγή των Ελλήνων. Δεν τους ενδιαφέρει που η απρόβλεπτη αυτή ύφεση δημιουργεί μεγάλη υπογεννητικότητα, με απρόβλεπτα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την ύπαρξη αυτής της χώρας. Τους ενδιαφέρει μόνο να γίνουν αρχηγοί ενός διαλυμένου κόμματος ή κάποιου άλλου που θα δημιουργηθεί στη θέση αυτού σε μια πτωχευμένη και υποδουλωμένη χώρα. Τους ενδιαφέρει η καρέκλα της εξουσίας. Τους ενδιαφέρει να είναι καλοί εκτελεστές των εντολών της νέας τάξεως και της παγκοσμιοποιήσεως.

Το «άκακο» μανιφέστο των τριών δελφίνων, είναι ένα καλό φιλολογικό κείμενο, όμως είναι ένα άχρηστο πολιτικό κείμενο που δεν μπορεί ποτέ να έχει αποδέκτες την κοινωνία που πένεται και δυστυχεί. Δανείζομαι ένα απόσπασμα από το κείμενο της Ελληνικής τρόικας, που δεν διαφέρει σε τίποτα από το «μαζί τα φάγαμε» του κ. Πάγκαλου. «Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους  και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις»,  ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!»

Ανεύθυνοι πολιτικάντηδες, του «μαζί τα φάγαμε» και του «ευθύνες έχουμε όλοι». Δυστυχώς, για σας, λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο λαός δεν ξεχνά ποιοι τον οδήγησαν στην απόλυτη εξαθλίωση, δεν ξεχνά αυτούς που έχουν φέρει στην Ελλάδα τους νέους επικυρίαρχους που αποφασίζουν εν λευκώ για την τύχη του. Η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι είναι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Την ώρα που η αγανάκτηση γίνεται οργή και ακολούθως μετατρέπεται σε απελπισία ποιος θα μπορέσει να ελέγξει τις απρόβλεπτες εξελίξεις;

Όμως, ένα είναι σίγουρο:

Έρχεται πολύ σύντομα η ώρα που όλοι αυτοί θα λογοδοτήσουν στον Ελληνικό λαό για το ξεπούλημα της χώρας και την εξαθλίωσή του, είτε μέσω ειδικών δικαστηρίων, είτε μέσω ποινικών δικαστηρίων.

Αιδώς σαλτιμπάγκοι πολιτικάντηδες σοσιαλιστάδες!!!

Παναγιώτης Αποστόλου

Οικονομολόγος