Η ανακατάληψη της Ελλάδας μας

Σας διδω πρωτα εδω ενα κειμενακι του εξαιρετικού διανοουμενου Ιωαννη Αυξεντιου, που ξεπατικωσα απο το πολυ καλο ιστολογιο Θεοδοτος.

Κι αφου το διαβασετε καλα-καλα, θα σας πω κι εγω στο τελος, γιατι το θεωρω καπως ως νεφελωμα και τι φρονω πως [αντιθετως] πρεπει να γινει... 

γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου   

"Όσοι απομείναμε πιστοὶ στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αυτοὺς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ένα λουλούδι  χωρὶς μυρουδιά.

Κουράγιο, ο καιρὸς θα δείξει ποιος έχει δίκιο, αν και δε  χρειάζεται ολότελα αυτὴ η απόδειξη."

                                                              Φώτης Κόντογλου  

                    

Σε αυτό το μπλογκ έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο γεγονός ότι ο γηγενής πληθυσμός αυτής της χώρας ,σε κάποιο  ποσοστό, το  μέγεθος του οποίου είναι απροσδιόριστο, αλλά πάντως δεν είναι ευκαταφρόνητο, έχει υποστεί σοβαρή αλλοίωση στην αρχετυπική απεικόνιση του ψυχικού του εικονοστασίου. Έτσι, δεν θυμίζει  σε τίποτα ότι προέρχεται από εκείνη την Παράδοση  που ο Φώτης Κόντογλου είχε αποκαλέσει: Η πονεμένη ρωμιοσύνη: 

«Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθειά τον χαραχτήρα τους στον σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζονται με μια σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μια τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη. Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα και μ' αγωνία, πλουτίζονται με πνευματικές χάρες που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ο πόνος κατεργάζεται τους λαούς και τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο η δυστυχισμένη Ρωμιοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, που δεν τ' αξιωθήκανε οι μεγάλοι κι οι τρανοί λαοί της γης.» 

Σε πόσους αλήθεια νέο-Έλληνες ταιριάζει αυτή η περιγραφή; Μήπως σε αυτούς που ψήφισαν τον Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι μάλλον πρέπει να είναι  απόγονοι…του Αχιλλέα; μήπως σε αυτούς που ψήφισαν τον Καμίνη στην Αθήνα, μάλλον απόγονοι του… Οδυσσέα; ή σε αυτούς που δίνουν το 20% στον Τσίπρα, μάλλον απόγονοι…του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. 

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι, όταν θίχτηκε η τσέπη των νέο-Ελλήνων μαζεύτηκαν  κατά χιλιάδες στο σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν. Όμως για το πρόβλημα των βαρβαρικών ορδών που έχουν κατακλίσει την Ελλάδα, για το οποίο θα έπρεπε να μαζευτούν εκατομμύρια έξω από τη βουλή, δεν είδα κανέναν. (Να θυμίσω δε, ότι ακόμη και αυτοί οι «αγανακτισμένοι του Συντάγματος» κατέβηκαν μετά από την προτροπή των Ισπανών: «Που είναι οι  Έλληνες;» φώναζαν την άνοιξη του 2011 οι Ισπανοί Αγανακτισμένοι της Puerta del Sol. Πράγματι, καλή ερώτηση: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;) Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τουλάχιστον για κάθε ειλικρινή παρατηρητή αυτής της χώρας,  καλά θα ήταν να σταματήσουμε τις «εθνικιστικές κορώνες» που απλώς επικαλύπτουν και εξωραΐζουν το πρόβλημα, και να κοιτάξουμε να εφαρμόσουμε μία Δεξιά πολιτική  και στάση ζωής, η  οποία θα «ξεχωρίσει την  ήρα από το στάρι».



Άραγε, σε αυτήν εδώ τη χώρα, ποιός από τους δύο θα νικήσει;

Πράγματι, εάν κάποιος βροντοφωνάζει ότι είναι «εθνικιστής», αλλά εγώ παρατηρώ ότι μάλλον θυμίζει άξεστο και ακαλλιέργητο νέο-Έλληνα, τότε δεν θέλω να  με  θεωρεί «δικό του». 

Μα, θα ρωτήσει κάποιος, αυτός μπορεί να σου πει ότι έχει «ελληνική συνείδηση». Απαντώ: ελληνική συνείδηση μπορεί να έχει, αλλά και οι χούλιγκαν ελληνική συνείδηση έχουν. Δεν με ενδιαφέρει λοιπόν η «συνείδηση του». Με ενδιαφέρει εάν έχει ελληνική συμπεριφορά  και  ελληνικό πνευματικό κόσμο. (βέβαια και αυτή την φράση δεν την καταλαβαίνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά τι να κάνουμε, να μπούμε μέσα στους εγκεφάλους δεν μπορούμε). 
Τέλος πάντων, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Σε προηγούμενο άρθρο σε αυτό το μπλογκ  είχε γραφτει: «Για πολλά χρόνια, το πολιτικό σύστημα για να μπορέσει να κάνει τις διάφορες βρομοδουλειές του αλλά και για να μπορεί να διατηρείται  στην εξουσία , έφερε στην επιφάνεια όλα τα κατακάθια της κοινωνίας (…) Και για να γίνουμε ακόμη πιο ξεκάθαροι, να περιγράψουμε τις ιδιότητες αυτών των κοινωνικών ομάδων: Άτομα με χαμηλό νοητικό επίπεδο αλλά με ενστικτώδη πονηριά, άτομα με διαφόρων ειδών ψυχοπάθειες και νευρώσεις καθώς και με σεξουαλικές ανωμαλίες πάσης φύσεως, άτομα με κυνισμό και με βασικό ενδιαφέρον την απόκτηση υλικών αγαθών, άτομα ακόμη και με πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά χαμηλού πνευματικού επιπέδου, μέχρι και κοινοί εγκληματίες.»

Άρα τι θα πρέπει να γίνει, εάν όντως έτσι έχει η κατάσταση; Νομίζω ότι μόνον μια απάντηση υπάρχει: Η ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΓΙΑ.

Βέβαια, με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο αφού οι άρχοντες αυτής χώρας, μόνον Ελληνική μαγιά δεν έχουν, μάλλον έχουν… μαγιά μπύρας,  γι΄αυτό και είναι τόσο φουσκωμένοι με... διοξείδιο του άνθρακα. Αναγκαστικά λοιπόν, τουλάχιστον για την ώρα, την κατάσταση πρέπει να την πάρει στα χέρια του, όπως μπορεί, ο καθένας από εμάς.

Είναι γνωστό, ότι οι πιο υγιείς πνευματικά άνθρωποι σε αυτή την χώρα, μέχρι τώρα δεν ήθελαν να αναμιγνύονται με τα πολιτικοκοινωνικά τεκταινόμενα, ήταν και είναι άνθρωποι χαμηλών τόνων , κάνουν την δουλειά τους, ζουν τις οικογένειες τους, ασχολούνται με θέματα πνευματικά, απεχθάνονται την επαφή με έναν παρηκμασμένο κοινωνικό περίγυρο. 

Λοιπόν, ήλθε η ώρα να βγείτε από το καβούκι σας  και να  ανακαταλάβετε την γειτονιά σας, την πόλη σας, τον νομό σας, την  χώρα σας....

http://theodotus.blogspot.gr/2013/06/blog-post_18.html#more

Και εδω γραφω εγω

Αυτα λοιπον μας λεγει ο κ. Αυξεντιου - και μαζι μ' αυτον πολλοι διανοουμενοι, που δεν το βρισκουν πρεπον να ταιριαξουν με τον λαουτζικο και τα λαϊκα κινηματα, στυλ ας πουμε Χρυσης Αυγης...

Προσωπικως λοιπον, κι αφου υποκλιθω με σεβασμο στη διανοηση και στους πολυ γραμματισμενους, λεγω οτι ολα ετουτα ειναι νεφελωματα και ασκησεις επι πεπαλαιωμενου χαρτου.

Απο μονος του αδερφια, ουδεις μπορει να καμει τιποτα. Χρειαζομαστε να μαστε πολλοι και χρειαζομαστε αρχηγο, αξιωματικους, λοχιες και αγίους Σαλούς, που θα αρπαξουν τα λαβαρα για να πανε μπροστα.Χρονους για κουβεντολοι πολύ και για ιδεες λαμπρες και για πανεπιστημιακα σου-ξου-μου-του, δεν διαθετωμε.
Εδω η Ελλας πεθαινει.
Ο εχθρος εχει ηδη προσπελασει τα τειχη και βαδιζει προς τις κλινες μας.

Αν εχωμε μιαν ελπιδα να αντισταθουμε επιτυχως, ειναι να αντισταθουμε οργανωμενα και καθοδηγημενα.
Απο ανθρωπους που μπορει να μην κατεχουν πολλα απο σπουδαγματα αλλα το λεει η περδικουλα τους.
Τι χρειαν εχωμε να ψαχνωμε λοιπον;

Υπαρχει η Χρυση Αυγη...
Και δεν υπαρχει τιποτε αλλο.

Μας αρεσει, δεν μας αρεσει, ετουτοι εδω οργανωνονται, ετουτοι εδω πηγαινουν μπροστα, ετουτοι εδω καμουν φυλακες και δκαστηρια, ετουτοι εδω σηκωνουνε σημαιες.
Ε λοιπον κι εμεις ετουτους εδω θα ακολουθησωμε.
Αλλιως θα μεινωμε με τα ωραια οραματα μας και τες σπουδαιες ιδεες μας στο χερι...

Κι οταν με το καλο ανακαταλαβουμε την Ελλαδα μας και μπουνε τα πραγματα σε μία σειρα, τοτε - ναι...
Τοτε ας μιλησωμε για σπουδαγματα και για κουλτουρες και για λοιπες πολυτελειες.
Τωρα ομως πρεπει να μιλησει το σπαθι.
Και το σπαθι ξερετε δεν το κρατανε με το ιδιο χερι, οπού κρατούνε το βιβλίο...

http://panusis.blogspot.gr/