Είναι περιοχές τάχα μου ανεξάρτητων μπουρδελοκρατών, όπου δεν ισχύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως επιτάσσει το υποτιθέμενο σύνταγμα τους.
Πιο απλά πρόκειται για εργοστάσια/στρατόπεδα όπου συγκεντρώνονται οι σημερνοί σκλάβοι της ανθρωπότητας [λαθρέποικοι ή γηγενείς - αδιάφορον...] και φτύνουν κάθε μέρα τις ψυχές τους, για ένα πιάτο ληγμένα μακαρόνια.
Έτσι και βρεθείς εκεί μέσα, γάμησε τα.
Αν στον καιρό του Μαρξ ομιλούσαμε για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σήμερα πρέπει να μιλάμε για εξόντωση ανθρώπου από ανθρωπο.
Και δη στο όνομα της ευημερίας, της προόδου και του ανθρωπισμού!
Όπως θα το έθετε δηλαδή και ο κ. Τσιπρανδρέου...
Ήρθε λοιπον η ώρα, ώστε η ανθρώπινη αθλιότητα να μετατραπεί σε υπερκέρδη των παγκόσμιων αφεντικών...
Για διαβαστε εδω,τι γράφει ένας [μάλλον μεταναστολάγνος αρθρογράφος] για να μαθετε και να φριξετε....
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες, γνωστές και σαν Ε.Ο.Ζ., είναι ένα θέμα που από τις πρώτες μέρες του πρώτου μνημονίου, το 2010, «χτύπησε την πόρτα» της Ελλάδας.
Βρέθηκαν τότε πρόθυμες φωνές αιρετών, που έτρεξαν να ζητήσουν την μετατροπή των περιοχών τους σε Ε.Ο.Ζ. κι ας γνώριζαν πως όπου υπήρξαν αυτές μόνο καταστροφή έφεραν, ενώ, λειτουργούσαν με ειδικό νομικό καθεστώς και εν πολλοίς αποτελούσαν μία ξεχωριστή γεωγραφική επικράτεια εντός της επικράτειας της χώρας που τις «φιλοξενούσε».
Πρόκειται για περιοχές απόλυτης καταισχύνης...
Με ελάχιστα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, οι πολίτες που κατοικούν εντός των ΕΟΖ, μετατρέπονται σε ανθρώπινη μάζα, χωρίς καμία αξία της ανθρώπινης ζωής, που με ελάχιστο κόστος παράγει υπέρογκο πλούτο, ενώ την ίδια στιγμή καταληστεύονται οι φυσικοί πόροι της περιοχής.
Ειδικές Οικονομικές Ζώνες υπάρχουν και λειτουργούν –μέχρι τώρα- σε τριτοκοσμικές χώρες και από ότι δείχνουν οι σχεδιασμοί των πολυεθνικών (που πάντα συνοδεύονται από μελέτες «πρόθυμων ακαδημαϊκών»), η Ελλάδα έχει μπει στο στόχαστρο, προκειμένου κάποια γεωγραφικά της διαμερίσματα να μετατραπούν σε ανθρώπινα κολαστήρια που θα προσφέρουν απίστευτα κέρδη στις πολυεθνικές (συνήθως εμφανίζονται ως μέτριες επενδύσεις και στη συνέχεια καταλαμβάνουν με διάφορους τρόπους τον κενό χώρο της τοπικής πολιτικής εξουσίας) που δραστηριοποιούνται σε αυτές.
Το νέο σχέδιο, με βάση τις νέες συνθήκες (παγίδευση ενός τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών στην Ελλάδα) φαίνεται πως είναι ήδη στο στάδιο της υλοποίησης, αφού η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν έχει καμία διάθεση ουσιαστικής σύγκρουσης με όλους εκείνους που έχουν παγιδεύσει τη χώρα στα μνημόνια και έχουν κατορθώσει να μεταβάλλουν την Ελλάδα σε χώρο όπου «η κρίση γίνεται ευκαιρία».
Έτσι, οι λαθρομετανάστες (οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες πολέμου) φαίνεται πως προσφέρονται ως
πάμφθηνα εργατικά χέρια (μαζί με μεγάλα κομμάτια ελληνικής γης), σε ανοιχτές φυλακές, όπου θα σταματήσουν να "λιάζονται" ή να κρύβονται σε στενά της πρωτεύουσας και θα προσφέρουν την εργασία τους για ένα κομμάτι ψωμί και μία στέγη.
Ταυτόχρονα, η «λύση» αυτή ικανοποιεί την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αφού οι άνθρωποι αυτοί θα εγκλωβιστούν σε έναν χώρο και δεν θα μπορέσουν να απειλήσουν με οποιοδήποτε τρόπο την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Οι πλέον ευχαριστημένοι από την «λύση των ΕΟΖ» είναι οι ευρωπαίοι, οι οποίοι θα μπορούν να καυχώνται πως προσφέρουν εργασία και κατοικία σε πληθυσμούς που δεν μπορούν να επιστραφούν στις πατρίδες τους αλλά ούτε μπορούν να φιλοξενηθούν από την Ευρώπη που έχει ήδη «κορεστεί».
Με αυτόν τον τρόπο, και ο σκύλος θα είναι χορτάτος, και η πίτα θα γίνεται συνεχώς και μεγαλύτερη, για όσες πολυεθνικές θα «επενδύσουν» στον ανθρώπινο πόνο, με την «φωτεινή πινακίδα» της οικονομικής ευκαιρίας και του ανθρωπισμού!!!
Ένα τέτοιο σενάριο ξεδιπλώνουν τρεις καθηγητές, οι Harold James, Malmberg Hannes, Brunnermeier Markus. Ο κ. Markus Brunnermeier είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο κ. Harold James είναι καθηγητής Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο κ. Hannes Malmberg είναι υποψήφιος διδάκτορας Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.
Τι μας λένε, λοιπόν, οι σοφοί μέσα από το άρθρο τους; Αφού μας ξεκαθαρίζουν πως οι ελεύθερες (ειδικές) οικονομικές ζώνες δεν είναι πανάκεια, τονίζουν πως είναι ιστορική ευθύνη της Ευρώπης να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους.
«Η προσφυγική κρίση έχει θέσει την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) απέναντι σε ένα επιτακτικό δίλημμα. Η Ευρώπη έχει ιστορική ευθύνη να βοηθάει τα θύματα του πολέμου και της βίας και οι υπεύθυνοι πολιτικοί αναγνωρίζουν ότι είναι απάνθρωπο να εμποδίζεις την είσοδο σε ανθρώπους που φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους. Για ηθικούς και πρακτικούς λόγους, η ΕΕ δεν μπορεί να κατασκευάσει μια σύγχρονη εκδοχή του Σιδηρού Παραπετάσματος στα σύνορά της.
Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι διοικητικά και πολιτικά προβλήματα - συμπεριλαμβανομένης μιας λαϊκίστικης προσέγγισης κατά των νέων αφίξεων - περιορίζουν την ικανότητα της ΕΕ να απορροφήσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την αντιμετώπιση των λόγων που υποχρεώνει εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Και ενώ αυτοί οι λόγοι περιλαμβάνουν πολιτικές πιέσεις - ειδικά οι καταστροφικοί πόλεμοι στη Συρία και στο Ιράκ - οι προσφυγικές ροές αντανακλούν την ανικανότητα των κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής να παράγουν ανάπτυξη παρόμοια με εκείνη που βγάζει από τη φτώχεια την Ασία, τη Λατινική Αμερική και μεγάλα τμήματα της Υποσαχάριας Αφρικής.
Καθίσταται ολοένα πιο ξεκάθαρο ότι η διασφάλιση των οικονομικών ευκαιριών για τους πρόσφυγες θα έπρεπε να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπου είναι δυνατόν, η ΕΕ θα πρέπει να συνεργάζεται με τα κράτη που προσωρινά φιλοξενούν πρόσφυγες για την καθιέρωση Ζωνών Οικονομικής Ανάπτυξης στις οποίες οι πρόσφυγες θα μπορούν να εργάζονται νόμιμα. Η έλλειψη ευκαιριών στις γειτονικές χώρες της Συρίας επιδεινώνει το ήδη υπάρχον οικονομικό πρόβλημα. Νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να διακόψουν τις σπουδές τους και οι πρόσφυγες δεν έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι θα στερήσουν θέσεις εργασίας από τους γηγενείς.
Ερχονται αντιμέτωποι με μια θλιβερή επιλογή: είτε ζωή στους προσφυγικούς καταυλισμούς, προσπαθώντας να κερδίσουν τα προς το ζην με παράνομους τρόπους, είτε να πάνε στην Ευρώπη. Πολλοί επιλέγουν το δεύτερο. Η Γαλλία και η Γερμανία πρόσφατα ανακοίνωσαν μια κοινή πρόταση για τη διάθεση 10 δισ. δολαρίων με σκοπό τη σταθεροποίηση της περιοχής. Η διάθεση αυτών των χρημάτων πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσεκτικού σχεδιασμού, ώστε να πηγαίνουν στην ενίσχυση των προσφύγων και όχι στα χέρια διαφθαρμένων πολιτικών και γραφειοκρατών.
Η ΕΕ πρέπει να υποστηρίξει πειράματα όπως εκείνο της Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης στο Γκαζιαντέπ της Τουρκίας. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί πρέπει να γίνουν μαγνήτες επιχειρηματικού δυναμισμού, αξιοποιώντας έναν μεγάλο αριθμό σύρων επιχειρηματιών που εγκατέλειψαν τη χώρα και λειτουργώντας ως μοντέλο για τη Συρία όταν τελειώσει ο πόλεμος.
Είναι βέβαιο ότι η προσφυγική εργασία συνιστά ένα ευαίσθητο θέμα για τους γείτονες της Συρίας. Περίπου 2 εκατομμύρια Σύροι ζουν στην Τουρκία και πάνω από 1 εκατομμύριο στην Ιορδανία. Οι περισσότεροι ζουν εκτός των προσφυγικών καταυλισμών και πολλοί εργάζονται παράνομα. Η ανεργία στην Τουρκία και στην Ιορδανία είναι 10% και 12% αντίστοιχα και οι κυβερνήσεις τους είναι διστακτικές προς τα προγράμματα που θα μπορούσαν να στοιχίσουν θέσεις εργασίας στους πολίτες τους. Οι Ζώνες Οικονομικής Ανάπτυξης στις γειτονικές χώρες της Συρίας θα πρέπει επομένως να παράγουν οφέλη τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τις κοινότητες που τους φιλοξενούν. Η ΕΕ, για παράδειγμα, θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή κατοικιών, γραφείων, αποθηκών και δημόσιων έργων, αυξάνοντας τη ζήτηση για τοπικές κατασκευαστικές εταιρείες.
Οι Ζώνες Οικονομικής Ανάπτυξης δεν είναι πανάκεια. Και δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για την ειρήνη στη Συρία. Αλλά σίγουρα θα προσέφεραν μια ευκαιρία για να ξεκινήσει η αντιμετώπιση μιας βασικής συνέπειας του πολέμου η οποία μπορεί να αποφευχθεί: ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων από την ευκαιρία να εργαστούν νόμιμα ώστε να κερδίσουν τα προς το ζην για τους ίδιους και τις οικογένειές τους».Και για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη, η Ελλάδα, η χώρα μας μετατρέπεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε μία ανθρώπινη χαβούζα, η οποία θα παράγει πάμφθηνα (πιο φτηνά και από την Κίνα) και θα αποφέρει τεράστια κέρδη σε όσους «επενδύσουν» στις Ελεύθερες (Ειδικές) Οικονομικές Ζώνες.
Όσοι πιστοί της απανθρωπιάς, προσέλθετε, λοιπόν. Η Ελλάδα είναι η χώρα που μέσα από την κρίση της (οικονομική, πολιτική και ηθική) δίνει τεράστιες ευκαιρίες σε όσους έχουν μάθει να ζούνε πλουσιοπάροχα από το ανθρώπινο αίμα…
Προσφέρεται, επίσης, δωρεάν και ο ελληνικός πληθυσμός, ο οποίος από το 2010 έχει αφαιρεθεί από την Ευρωπαϊκή Χάρτα των Ανθρωπίνων και Πολιτικών Δικαιωμάτων…
ΥΓ: Το χειρότερο, για τους Έλληνες, είναι πως θα εξαναγκαστούν να ψάχνουν για "πολιτικό μέσο" που θα τους εξασφαλίζει μία δουλειά σε αυτές τις ΕΟΖ, αφού η οικονομική και κοινωνική πολιτική της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου θα τους έχει καταστρέψει κυριολεκτικά...
Πηγή
Το ξεπατίκωσα από τα Αττικά Νέα της κ. Πόπης Σουφλή
Για διαβαστε εδω,τι γράφει ένας [μάλλον μεταναστολάγνος αρθρογράφος] για να μαθετε και να φριξετε....
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες, γνωστές και σαν Ε.Ο.Ζ., είναι ένα θέμα που από τις πρώτες μέρες του πρώτου μνημονίου, το 2010, «χτύπησε την πόρτα» της Ελλάδας.
Βρέθηκαν τότε πρόθυμες φωνές αιρετών, που έτρεξαν να ζητήσουν την μετατροπή των περιοχών τους σε Ε.Ο.Ζ. κι ας γνώριζαν πως όπου υπήρξαν αυτές μόνο καταστροφή έφεραν, ενώ, λειτουργούσαν με ειδικό νομικό καθεστώς και εν πολλοίς αποτελούσαν μία ξεχωριστή γεωγραφική επικράτεια εντός της επικράτειας της χώρας που τις «φιλοξενούσε».
Πρόκειται για περιοχές απόλυτης καταισχύνης...
Με ελάχιστα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, οι πολίτες που κατοικούν εντός των ΕΟΖ, μετατρέπονται σε ανθρώπινη μάζα, χωρίς καμία αξία της ανθρώπινης ζωής, που με ελάχιστο κόστος παράγει υπέρογκο πλούτο, ενώ την ίδια στιγμή καταληστεύονται οι φυσικοί πόροι της περιοχής.
Ειδικές Οικονομικές Ζώνες υπάρχουν και λειτουργούν –μέχρι τώρα- σε τριτοκοσμικές χώρες και από ότι δείχνουν οι σχεδιασμοί των πολυεθνικών (που πάντα συνοδεύονται από μελέτες «πρόθυμων ακαδημαϊκών»), η Ελλάδα έχει μπει στο στόχαστρο, προκειμένου κάποια γεωγραφικά της διαμερίσματα να μετατραπούν σε ανθρώπινα κολαστήρια που θα προσφέρουν απίστευτα κέρδη στις πολυεθνικές (συνήθως εμφανίζονται ως μέτριες επενδύσεις και στη συνέχεια καταλαμβάνουν με διάφορους τρόπους τον κενό χώρο της τοπικής πολιτικής εξουσίας) που δραστηριοποιούνται σε αυτές.
Το νέο σχέδιο, με βάση τις νέες συνθήκες (παγίδευση ενός τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών στην Ελλάδα) φαίνεται πως είναι ήδη στο στάδιο της υλοποίησης, αφού η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν έχει καμία διάθεση ουσιαστικής σύγκρουσης με όλους εκείνους που έχουν παγιδεύσει τη χώρα στα μνημόνια και έχουν κατορθώσει να μεταβάλλουν την Ελλάδα σε χώρο όπου «η κρίση γίνεται ευκαιρία».
Έτσι, οι λαθρομετανάστες (οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες πολέμου) φαίνεται πως προσφέρονται ως
πάμφθηνα εργατικά χέρια (μαζί με μεγάλα κομμάτια ελληνικής γης), σε ανοιχτές φυλακές, όπου θα σταματήσουν να "λιάζονται" ή να κρύβονται σε στενά της πρωτεύουσας και θα προσφέρουν την εργασία τους για ένα κομμάτι ψωμί και μία στέγη.
Ταυτόχρονα, η «λύση» αυτή ικανοποιεί την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αφού οι άνθρωποι αυτοί θα εγκλωβιστούν σε έναν χώρο και δεν θα μπορέσουν να απειλήσουν με οποιοδήποτε τρόπο την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Οι πλέον ευχαριστημένοι από την «λύση των ΕΟΖ» είναι οι ευρωπαίοι, οι οποίοι θα μπορούν να καυχώνται πως προσφέρουν εργασία και κατοικία σε πληθυσμούς που δεν μπορούν να επιστραφούν στις πατρίδες τους αλλά ούτε μπορούν να φιλοξενηθούν από την Ευρώπη που έχει ήδη «κορεστεί».
Με αυτόν τον τρόπο, και ο σκύλος θα είναι χορτάτος, και η πίτα θα γίνεται συνεχώς και μεγαλύτερη, για όσες πολυεθνικές θα «επενδύσουν» στον ανθρώπινο πόνο, με την «φωτεινή πινακίδα» της οικονομικής ευκαιρίας και του ανθρωπισμού!!!
Ένα τέτοιο σενάριο ξεδιπλώνουν τρεις καθηγητές, οι Harold James, Malmberg Hannes, Brunnermeier Markus. Ο κ. Markus Brunnermeier είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο κ. Harold James είναι καθηγητής Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο κ. Hannes Malmberg είναι υποψήφιος διδάκτορας Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.
Τι μας λένε, λοιπόν, οι σοφοί μέσα από το άρθρο τους; Αφού μας ξεκαθαρίζουν πως οι ελεύθερες (ειδικές) οικονομικές ζώνες δεν είναι πανάκεια, τονίζουν πως είναι ιστορική ευθύνη της Ευρώπης να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους.
«Η προσφυγική κρίση έχει θέσει την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) απέναντι σε ένα επιτακτικό δίλημμα. Η Ευρώπη έχει ιστορική ευθύνη να βοηθάει τα θύματα του πολέμου και της βίας και οι υπεύθυνοι πολιτικοί αναγνωρίζουν ότι είναι απάνθρωπο να εμποδίζεις την είσοδο σε ανθρώπους που φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους. Για ηθικούς και πρακτικούς λόγους, η ΕΕ δεν μπορεί να κατασκευάσει μια σύγχρονη εκδοχή του Σιδηρού Παραπετάσματος στα σύνορά της.
Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι διοικητικά και πολιτικά προβλήματα - συμπεριλαμβανομένης μιας λαϊκίστικης προσέγγισης κατά των νέων αφίξεων - περιορίζουν την ικανότητα της ΕΕ να απορροφήσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την αντιμετώπιση των λόγων που υποχρεώνει εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Και ενώ αυτοί οι λόγοι περιλαμβάνουν πολιτικές πιέσεις - ειδικά οι καταστροφικοί πόλεμοι στη Συρία και στο Ιράκ - οι προσφυγικές ροές αντανακλούν την ανικανότητα των κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής να παράγουν ανάπτυξη παρόμοια με εκείνη που βγάζει από τη φτώχεια την Ασία, τη Λατινική Αμερική και μεγάλα τμήματα της Υποσαχάριας Αφρικής.
Καθίσταται ολοένα πιο ξεκάθαρο ότι η διασφάλιση των οικονομικών ευκαιριών για τους πρόσφυγες θα έπρεπε να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπου είναι δυνατόν, η ΕΕ θα πρέπει να συνεργάζεται με τα κράτη που προσωρινά φιλοξενούν πρόσφυγες για την καθιέρωση Ζωνών Οικονομικής Ανάπτυξης στις οποίες οι πρόσφυγες θα μπορούν να εργάζονται νόμιμα. Η έλλειψη ευκαιριών στις γειτονικές χώρες της Συρίας επιδεινώνει το ήδη υπάρχον οικονομικό πρόβλημα. Νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να διακόψουν τις σπουδές τους και οι πρόσφυγες δεν έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι θα στερήσουν θέσεις εργασίας από τους γηγενείς.
Ερχονται αντιμέτωποι με μια θλιβερή επιλογή: είτε ζωή στους προσφυγικούς καταυλισμούς, προσπαθώντας να κερδίσουν τα προς το ζην με παράνομους τρόπους, είτε να πάνε στην Ευρώπη. Πολλοί επιλέγουν το δεύτερο. Η Γαλλία και η Γερμανία πρόσφατα ανακοίνωσαν μια κοινή πρόταση για τη διάθεση 10 δισ. δολαρίων με σκοπό τη σταθεροποίηση της περιοχής. Η διάθεση αυτών των χρημάτων πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσεκτικού σχεδιασμού, ώστε να πηγαίνουν στην ενίσχυση των προσφύγων και όχι στα χέρια διαφθαρμένων πολιτικών και γραφειοκρατών.
Η ΕΕ πρέπει να υποστηρίξει πειράματα όπως εκείνο της Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης στο Γκαζιαντέπ της Τουρκίας. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί πρέπει να γίνουν μαγνήτες επιχειρηματικού δυναμισμού, αξιοποιώντας έναν μεγάλο αριθμό σύρων επιχειρηματιών που εγκατέλειψαν τη χώρα και λειτουργώντας ως μοντέλο για τη Συρία όταν τελειώσει ο πόλεμος.
Είναι βέβαιο ότι η προσφυγική εργασία συνιστά ένα ευαίσθητο θέμα για τους γείτονες της Συρίας. Περίπου 2 εκατομμύρια Σύροι ζουν στην Τουρκία και πάνω από 1 εκατομμύριο στην Ιορδανία. Οι περισσότεροι ζουν εκτός των προσφυγικών καταυλισμών και πολλοί εργάζονται παράνομα. Η ανεργία στην Τουρκία και στην Ιορδανία είναι 10% και 12% αντίστοιχα και οι κυβερνήσεις τους είναι διστακτικές προς τα προγράμματα που θα μπορούσαν να στοιχίσουν θέσεις εργασίας στους πολίτες τους. Οι Ζώνες Οικονομικής Ανάπτυξης στις γειτονικές χώρες της Συρίας θα πρέπει επομένως να παράγουν οφέλη τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τις κοινότητες που τους φιλοξενούν. Η ΕΕ, για παράδειγμα, θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή κατοικιών, γραφείων, αποθηκών και δημόσιων έργων, αυξάνοντας τη ζήτηση για τοπικές κατασκευαστικές εταιρείες.
Οι Ζώνες Οικονομικής Ανάπτυξης δεν είναι πανάκεια. Και δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για την ειρήνη στη Συρία. Αλλά σίγουρα θα προσέφεραν μια ευκαιρία για να ξεκινήσει η αντιμετώπιση μιας βασικής συνέπειας του πολέμου η οποία μπορεί να αποφευχθεί: ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων από την ευκαιρία να εργαστούν νόμιμα ώστε να κερδίσουν τα προς το ζην για τους ίδιους και τις οικογένειές τους».Και για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη, η Ελλάδα, η χώρα μας μετατρέπεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε μία ανθρώπινη χαβούζα, η οποία θα παράγει πάμφθηνα (πιο φτηνά και από την Κίνα) και θα αποφέρει τεράστια κέρδη σε όσους «επενδύσουν» στις Ελεύθερες (Ειδικές) Οικονομικές Ζώνες.
Όσοι πιστοί της απανθρωπιάς, προσέλθετε, λοιπόν. Η Ελλάδα είναι η χώρα που μέσα από την κρίση της (οικονομική, πολιτική και ηθική) δίνει τεράστιες ευκαιρίες σε όσους έχουν μάθει να ζούνε πλουσιοπάροχα από το ανθρώπινο αίμα…
Προσφέρεται, επίσης, δωρεάν και ο ελληνικός πληθυσμός, ο οποίος από το 2010 έχει αφαιρεθεί από την Ευρωπαϊκή Χάρτα των Ανθρωπίνων και Πολιτικών Δικαιωμάτων…
ΥΓ: Το χειρότερο, για τους Έλληνες, είναι πως θα εξαναγκαστούν να ψάχνουν για "πολιτικό μέσο" που θα τους εξασφαλίζει μία δουλειά σε αυτές τις ΕΟΖ, αφού η οικονομική και κοινωνική πολιτική της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου θα τους έχει καταστρέψει κυριολεκτικά...
Πηγή
Το ξεπατίκωσα από τα Αττικά Νέα της κ. Πόπης Σουφλή
http://panusis.blogspot.gr/
