Ο χώρος των ιντερνετικών ΜΜΕ είναι γεμάτος από παραδείγματα μαύρης, ανασφάλιστης, κακοπληρωμένης εργασίας για την πλειοψηφία των εργαζομένων που δουλεύουν σε αυτά. Εργαζομένων κατά κύριο λόγο νεαρής ηλικίας, ώστε να μη γνωρίζουν και πολλά περί εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και να έχουν το περιθώριο να «αντέχουν» σε δύσκολες εργασιακές συνθήκες.
Ένας τέτοιος χώρος είναι και το tvxs.gr στο οποίο εργαζόμουν μέχρι πρόσφατα, μέχρι την απόλυσή μου στις 11 Ιουλίου 2011. Οι εργασιακές συνθήκες στο συγκεκριμένο μαγαζί δε διαφέρουν στην πραγματικότητα από εκείνες στα υπόλοιπα ιντερνετικά μέσα, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η εργοδοσία έχει μετατρέψει την κρίση σε... «ευκαιρία» και συμπιέζει όσο μπορεί τα εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι ο συνθήκες, κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν οι - κατά κύριο λόγο - νέοι εργαζόμενοι, να δυσχεραίνουν ολοένα και περισσότερο, ιδιαίτερα μπροστά στην ανυπαρξία της ΕΣΗΕΑ που κρατάει εκτός σωματείου όλο αυτό το εργατικό δυναμικό, αφήνοντάς το ακάλυπτο μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Έτσι λοιπόν, ακόμα και σ' ένα μέσο που προβάλλεται ως «προοδευτικό» και «εναλλακτικό», η πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει με ελλιπή ή και ανύπαρκτη ασφαλιστική κάλυψη, ή με μπλοκάκι (ως εκ τούτου η πλειοψηφία παίρνει 12 κι όχι 14 μισθούς το έτος) και με χαμηλούς μισθούς που κυμαίνονται από 400 ως 900 περίπου ευρώ. Οι αργίες και τα Σαββατοκύριακα δεν αμείβονται επιπλέον, όπως προβλέπεται από το νόμο, αλλά ανταλλάσσονται με ρεπό, ενώ όσοι συνάδελφοι, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αποχωρούν είτε «οικειοθελώς» είτε γιατί απολύονται (και έχουν υπάρξει απολύσεις και πριν τη δική μου), δεν αντικαθίστανται με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας εκείνων που μένουν πίσω.
Κι επειδή ανάμεσα στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει, η δική μου περίπτωση θεωρούνταν από την εργοδοσία, μάλλον «προνομιούχα». Όπως άλλωστε μου είχε πει ο ίδιος ο κ. Κούλογλου, ήταν τυπικός απέναντί μου σχετικά με τις υποχρεώσεις του ως εργοδότης, και ως εκ τούτου διεκδικούσε τα τυπικά και από εμένα (π.χ. να φέρνω χαρτί γιατρού σε περίπτωση ασθένειας κ.α.).
Τα τυπικά:
Ο μισθός μου ήταν 715 ευρώ για την πενθήμερη 8ωρη εργασία μου ως υπάλληλος γραφείου (με ολίγη από δημοσιογραφία όταν είχα χρόνο) και ασφάλιση στο ΙΚΑ. Τώρα το πως τα 715 ευρώ θεωρούνταν τυπικά από τον άνθρωπο που «ανέδειξε» τη γενιά των 700 ευρώ μέσω σχετικής εκπομπής του στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα... δεν μπορώ να γνωρίζω. Πέρα όμως από την πενθήμερη εργασία, από τον Οκτώβριο του 2010 μέχρι και τον Ιούνιο του 2011 εργαζόμουν και τα Σάββατα, κρατώντας τη δημοσιογραφική βάρδια, με ελάχιστη αμοιβή και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Μέχρι και «εξυπηρέτηση» την αποκάλεσε ο κ. Κούλογλου μιας και έτσι ικανοποιούταν η όντως εκφρασμένη από καιρό επιθυμία μου να ασχοληθώ περισσότερο με το δημοσιογραφικό κομμάτι του tvxs.gr. Για να μη συζητήσω βέβαια για τους μήνες που εργαζόμουν χωρίς ασφάλιση, πριν την επίσημη πρόσληψή μου και αμισθί για κάμποσους μήνες μέσω του δημοφιλούς πλέον θεσμού της «μαθητείας».
Οι προαναφερθείσες συνθήκες εργασίας είχαν ως αποτέλεσμα η εργασία μου στο tvxs να είναι ολοένα και πιο ανυπόφορη. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα που διεκδικούσα να μου αναγνωριστεί το πτυχίο αλλά και να υπολογιστεί στις μέρες άδειας που δικαιούμουν όλο το έτος και όχι μόνο οι μήνες από την επίσημη πρόσληψή μου. Από τη στιγμή μάλιστα που είχα προσκομίσει το πτυχίο μου στην εργοδοσία, όπως άλλωστε μου είχε ζητηθεί, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η επιχείρηση από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Μη αντέχοντας άλλο αυτή την κατάσταση, με τις δεδομένες εργασιακές συνθήκες, ήρθε και η τελική ρήξη με την εργοδοσία (με αφορμή έντονη «διαφωνία» για το πότε θα αναπλήρωνα 2 ώρες που χρωστούσα στο μαγαζί) που οδήγησε και στην απόλυσή μου.
Η περίπτωση του συγκεκριμένου μαγαζιού δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας όσον αφορά στις εργασιακές συνθήκες και στην καταστρατήγηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων στα ινετρνετικά ΜΜΕ. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσιμη για τον κόσμο της εργασίας συνολικά, που δέχεται τη λυσαλέα επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στο πλαίσιο του Μνημονίου και της κρίσης. Μια κρίση την οποία έχουν μετατρέψει σε «ευκαιρία» προκειμένου να διαλύσουν τις συλλογικές συμβάσεις (δεν αναφέρομαι φυσικά στα ιντερνετικά μαγαζιά που η συλλογική σύμβαση είναι άγνωστη λέξη) και όποιες κατακτήσεις είχαν κερδίσει οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια.
Και η ΕΣΗΕΑ όχι μόνο κοιμάται, αλλά αφήνει σκοπίμως (;) ακάλυπτους όλους αυτούς τους εργαζόμενους στα ιντερνετικά ΜΜΕ, μη αναγνωρίζοντάς τους ως συναδέλφους. Και μάλλον για να μη νιώθουν... «μειονεκτικά» απέναντι στους υπόλοιπους συναδέλφους, η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ έχει φαίνεται αποφασίσει να δείξει την ίδια αδιαφορία μπροστά στις απολύσεις, μειώσεις μισθών κτλ, των εργαζομένων στα υπόλοιπα μέσα, με την αδράνεια που έχει επιδείξει χωρίς να προχωρά σε απεργιακές κινητοποιήσεις (με το πρόσχημα της μη συγκρότησης προεδρείου) και «αποχαιρετώντας» μας για το καλοκαίρι, παρά το γεγονός ότι η εργοδοσία στα ΜΜΕ συνεχίζει τις επιθέσεις τεχνιέντως εν μέσω καλοκαιριού.
Με τις δεδομένες εργασιακές συνθήκες στον χώρο συνολικά των ΜΜΕ, αλλά και ειδικότερα στα ιντερνετικά μαγαζιά, η αναγκαιότητα να ανοίξουν τα σωματεία για τον κόσμο που εργάζεται σε αυτά είναι πιο επιτακτική από ποτέ, ώστε να σταματήσουν να μένουν ακάλυπτοι οι εργαζόμενοι μπροστά στις «ορέξεις» των εργοδοτών.
Αμαλία Αλτίνου,
πρώην εργαζόμενη στο tvxs.gr - μέλος των Financial Crimes
Ένας τέτοιος χώρος είναι και το tvxs.gr στο οποίο εργαζόμουν μέχρι πρόσφατα, μέχρι την απόλυσή μου στις 11 Ιουλίου 2011. Οι εργασιακές συνθήκες στο συγκεκριμένο μαγαζί δε διαφέρουν στην πραγματικότητα από εκείνες στα υπόλοιπα ιντερνετικά μέσα, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η εργοδοσία έχει μετατρέψει την κρίση σε... «ευκαιρία» και συμπιέζει όσο μπορεί τα εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι ο συνθήκες, κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν οι - κατά κύριο λόγο - νέοι εργαζόμενοι, να δυσχεραίνουν ολοένα και περισσότερο, ιδιαίτερα μπροστά στην ανυπαρξία της ΕΣΗΕΑ που κρατάει εκτός σωματείου όλο αυτό το εργατικό δυναμικό, αφήνοντάς το ακάλυπτο μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Έτσι λοιπόν, ακόμα και σ' ένα μέσο που προβάλλεται ως «προοδευτικό» και «εναλλακτικό», η πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει με ελλιπή ή και ανύπαρκτη ασφαλιστική κάλυψη, ή με μπλοκάκι (ως εκ τούτου η πλειοψηφία παίρνει 12 κι όχι 14 μισθούς το έτος) και με χαμηλούς μισθούς που κυμαίνονται από 400 ως 900 περίπου ευρώ. Οι αργίες και τα Σαββατοκύριακα δεν αμείβονται επιπλέον, όπως προβλέπεται από το νόμο, αλλά ανταλλάσσονται με ρεπό, ενώ όσοι συνάδελφοι, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αποχωρούν είτε «οικειοθελώς» είτε γιατί απολύονται (και έχουν υπάρξει απολύσεις και πριν τη δική μου), δεν αντικαθίστανται με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας εκείνων που μένουν πίσω.
Κι επειδή ανάμεσα στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει, η δική μου περίπτωση θεωρούνταν από την εργοδοσία, μάλλον «προνομιούχα». Όπως άλλωστε μου είχε πει ο ίδιος ο κ. Κούλογλου, ήταν τυπικός απέναντί μου σχετικά με τις υποχρεώσεις του ως εργοδότης, και ως εκ τούτου διεκδικούσε τα τυπικά και από εμένα (π.χ. να φέρνω χαρτί γιατρού σε περίπτωση ασθένειας κ.α.).
Τα τυπικά:
Ο μισθός μου ήταν 715 ευρώ για την πενθήμερη 8ωρη εργασία μου ως υπάλληλος γραφείου (με ολίγη από δημοσιογραφία όταν είχα χρόνο) και ασφάλιση στο ΙΚΑ. Τώρα το πως τα 715 ευρώ θεωρούνταν τυπικά από τον άνθρωπο που «ανέδειξε» τη γενιά των 700 ευρώ μέσω σχετικής εκπομπής του στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα... δεν μπορώ να γνωρίζω. Πέρα όμως από την πενθήμερη εργασία, από τον Οκτώβριο του 2010 μέχρι και τον Ιούνιο του 2011 εργαζόμουν και τα Σάββατα, κρατώντας τη δημοσιογραφική βάρδια, με ελάχιστη αμοιβή και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Μέχρι και «εξυπηρέτηση» την αποκάλεσε ο κ. Κούλογλου μιας και έτσι ικανοποιούταν η όντως εκφρασμένη από καιρό επιθυμία μου να ασχοληθώ περισσότερο με το δημοσιογραφικό κομμάτι του tvxs.gr. Για να μη συζητήσω βέβαια για τους μήνες που εργαζόμουν χωρίς ασφάλιση, πριν την επίσημη πρόσληψή μου και αμισθί για κάμποσους μήνες μέσω του δημοφιλούς πλέον θεσμού της «μαθητείας».
Οι προαναφερθείσες συνθήκες εργασίας είχαν ως αποτέλεσμα η εργασία μου στο tvxs να είναι ολοένα και πιο ανυπόφορη. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα που διεκδικούσα να μου αναγνωριστεί το πτυχίο αλλά και να υπολογιστεί στις μέρες άδειας που δικαιούμουν όλο το έτος και όχι μόνο οι μήνες από την επίσημη πρόσληψή μου. Από τη στιγμή μάλιστα που είχα προσκομίσει το πτυχίο μου στην εργοδοσία, όπως άλλωστε μου είχε ζητηθεί, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η επιχείρηση από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Μη αντέχοντας άλλο αυτή την κατάσταση, με τις δεδομένες εργασιακές συνθήκες, ήρθε και η τελική ρήξη με την εργοδοσία (με αφορμή έντονη «διαφωνία» για το πότε θα αναπλήρωνα 2 ώρες που χρωστούσα στο μαγαζί) που οδήγησε και στην απόλυσή μου.
Η περίπτωση του συγκεκριμένου μαγαζιού δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας όσον αφορά στις εργασιακές συνθήκες και στην καταστρατήγηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων στα ινετρνετικά ΜΜΕ. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσιμη για τον κόσμο της εργασίας συνολικά, που δέχεται τη λυσαλέα επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στο πλαίσιο του Μνημονίου και της κρίσης. Μια κρίση την οποία έχουν μετατρέψει σε «ευκαιρία» προκειμένου να διαλύσουν τις συλλογικές συμβάσεις (δεν αναφέρομαι φυσικά στα ιντερνετικά μαγαζιά που η συλλογική σύμβαση είναι άγνωστη λέξη) και όποιες κατακτήσεις είχαν κερδίσει οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια.
Και η ΕΣΗΕΑ όχι μόνο κοιμάται, αλλά αφήνει σκοπίμως (;) ακάλυπτους όλους αυτούς τους εργαζόμενους στα ιντερνετικά ΜΜΕ, μη αναγνωρίζοντάς τους ως συναδέλφους. Και μάλλον για να μη νιώθουν... «μειονεκτικά» απέναντι στους υπόλοιπους συναδέλφους, η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ έχει φαίνεται αποφασίσει να δείξει την ίδια αδιαφορία μπροστά στις απολύσεις, μειώσεις μισθών κτλ, των εργαζομένων στα υπόλοιπα μέσα, με την αδράνεια που έχει επιδείξει χωρίς να προχωρά σε απεργιακές κινητοποιήσεις (με το πρόσχημα της μη συγκρότησης προεδρείου) και «αποχαιρετώντας» μας για το καλοκαίρι, παρά το γεγονός ότι η εργοδοσία στα ΜΜΕ συνεχίζει τις επιθέσεις τεχνιέντως εν μέσω καλοκαιριού.
Με τις δεδομένες εργασιακές συνθήκες στον χώρο συνολικά των ΜΜΕ, αλλά και ειδικότερα στα ιντερνετικά μαγαζιά, η αναγκαιότητα να ανοίξουν τα σωματεία για τον κόσμο που εργάζεται σε αυτά είναι πιο επιτακτική από ποτέ, ώστε να σταματήσουν να μένουν ακάλυπτοι οι εργαζόμενοι μπροστά στις «ορέξεις» των εργοδοτών.
Αμαλία Αλτίνου,
πρώην εργαζόμενη στο tvxs.gr - μέλος των Financial Crimes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να είναι κόσμια και χωρίς ύβρεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα διαγράφονται.