Η τακτική του ανταρτοπολέμου και το μαλακό υπογάστριο του καθεστώτος

Στο κειμενάκι «Ο [ανταρτο]πόλεμος τώρα αρχίζει» εισήγαγα την πολύ ριψοκίνδυνη άποψη, ότι οι 2 Αθηναϊκές ημέρες του αγροτικού κινήματος, δεν ήταν άλλη μια παταγώδης ήττα, προς δόξαν του ΚΚΕ και των λοιπών καθεστωτικών δυνάμεων, που το καπέλωσαν και το διέλυσαν αλλά ότι, για πρώτη φορά, στην μεταπολιτευτική ιστορία των μαζικών κινητοποιήσεων, ίσως κάτι πάει να γίνει.

Για να μετουσιωθεί όμως η λαϊκή οργή σε επαναστατική δυναμική, απαιτείται η συνειδητοποίηση εκ μέρους των λαϊκών ηγετών, ότι ο πόλεμος κατά του καθεστώτος, δεν μπορεί να είναι ένας πόλεμος μετωπικών συγκρούσεων, όπου προφανώς θα νικήσει ο συντριπτικά ισχυρότερος αλλά ένας αμείλικτος ανταρτοπόλεμος, όπου συχνά δεν κερδίζει ο πιο ισχυρός αλλά ο πιο αποφασισμένος…

Το καίριο ερώτημα: αν υπάρχουν λαϊκοί ηγέτες, που θα μπορούσαν να οργανώσουν και να διεξάγουν έναν τέτοιον ανταρτοπόλεμο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να απαντηθεί εδώ.

Διότι τι σόι ανταρτοπόλεμος θα ήταν αυτος, αν βγάζαμε στη φόρα τα ονόματα, ακριβώς αυτών των ανθρώπων, που είναι αποτελεσματικοί, μόνον όταν δεν γνωρίζει τον ρόλο τους ούτε η γυναίκα τους [προπαντός αυτή…]

Και ο νοών νοείτω…

Τι παναπεί  όμως «ανταρτοπόλεμος» σε μια, κατά κύριον λόγο αστική κοινωνία, όπου τα σημαντικά δρώμενα διεξάγονται στις πόλεις και οι αποφάσεις της εξουσίας επικυρώνονται από τη μεταφυσική διάσταση της ψήφου;

Και το γεγονός ότι ένας σύγχρονος ανταρτοπόλεμος μπορεί να διεξαχθεί και σε αστικό περιβάλλον, έχει πλέον καταχωρηθεί σε όλα τα εγχειρίδια ανταρτοπολέμου, εφόσον η πόλη διαθέτει εξίσου καλές κρυψώνες, όσο και το βουνό. Άλλωστε ο ανταρτοπόλεμος που διεξήγαγαν οι βιετκόνγκ παραδείγματος χάριν, κατά των Αμερικανών, δεν επικεντρώθηκε αποκλειστικά στη βιετναμέζικη ζούγκλα, ενώ ο σημερνός ανταρτοπόλεμος της Ε΄φάλαγγας του Ισλάμ στην Ευρώπη, διεξάγεται αποκλειστικά στο αστικό περιβάλλον – με μεγάλη επιτυχία άλλωστε…

Αυτό που αλλάζει τα πράγματα είναι η φενάκη της ψήφου.

Το πρώτο πρόβλημα που θα έχει να λύσει μια νέα επαναστατημενη γενιά, εδώ στην ινδογρεκία, θα είναι να ξεπεράσει τις ενοχές και τους δισταγμούς για τη δράση της, επειδή οι καθεστωτικοί μηχανικοί των ψυχών, θα της κουνάνε από πρωίας ίσαμε νυχτός τη σημαία της πλειοψηφικής βούλησης.          

Και δεν χωράει καμία αμφιβολία, ότι η πλειοψηφία του πόπολου θα «επιθυμεί» πάντα, αυτό που θα την αναγκάζουν να επιθυμεί, οι χειριστές του mind control και οι συλλογικές αυταπάτες της.

Όσα και αν κάμουν, όσα και αν πουν οι ελάχιστοι υποστηρικτές των εξεγερμενων συνειδήσεων, θα βρίσκονται πάντα στο μέρος μιας ισχνης μειοψηφίας και η όποια δράση τους αυτομάτως θα συγκαταλέγεται στις πράξεις που στρέφονται «κατά του λαού»

Φανταστείτε παραδείγματος χάριν, ότι διενεργείται δημοψήφισμα σε έναν νησί του Αιγαίου, για το αν οι κατοικοι επιθυμούν ή όχι τη δημιουργία κέντρου φιλοξενίας προσφύγων [έτσι θα ονομασουν τους λαθροεισβολείς]

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πλειοψηφία των ντόπιων χαχόλων, θα ψηφίσει αυτό που θα της «πουν» να ψηφίσει η καθεστωτική τηλεόραση και οι τοπικοί εργατοπατερες.

Διότι στο βασίλειο της Νέας Τάξεως, η ψήφος των μαζών, δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια άσκηση βιοψυχικής μαζικής χειραγώγησης.

Το «ναι» ή το «όχι» σε τυχόν δημοψηφίσματα του καθεστώτος, έχει τόση σημασία, όση και η πορδή της κ. Θεανώς Φωτίου, όταν χωνεύει τα γεμιστά της.

Απεδείχθη αυτό με το «ναι» και με το «όχι» των αλβανογραικύλων, που πηγαν και ψηφισαν στο δημοψηφισμα της ροζ συμμοριας…

Το πρωτο και σημαντικοτερο πραγμα λοιπόν, που επιβάλλεται να ξεκαθαρίσουν εντός τους οι λαϊκοί ηγέτες ενός μελλοντικού ανταρτοπολέμου, είναι να θωρακιστούν απέναντι στην μαζική απάτη της «πλειοψηφικής επιθυμίας» και να αντιμετωπίσουν τις χειραγωγούμενες μάζες, με την ίδια αποφασιστικότητα και με την ίδια αλαζονεία, που ο Κάστρο αντιμετώπισε τους μικροαστούς της Αβάνας ή που ο Νταντόν αντιμετώπισε τους «φιλήσυχους» χωρικούς της Γαλλικής υπαίθρου.

Το επαναστατικό ξερίζωμα ενός εθνικού καρκινώματος, που απειλεί να εξαφανίσει ολοκληρωτικά το έθνος, από το προσκήνιο της ιστορίας, ουδέποτε συνέβη με τη σύμφωνη «γνώμη» της πλειοψηφίας.

Ο Κολοκοτρώνης έβγαζε τους μωραΊτες από τα σπιτια τους και τους ανεβαζε στο βουνο, με φωτιά και με τσεκούρι.

Αν έδινε την παραμικρή σημασία στις κλαψες τους, σημερα δεν θα υπηρχε το γενος των Ελληνων.

Ε λοιπον το ιδιο πρεπει να πραξουν και οι ανταρτες του μελλοντος μας, αν θελουμε να εχουμε μελλον…       

Η αμέσως επόμενη ικανή και αναγκαία συνθήκη για την διεξαγωγή ενός αποτελεσματικού ανταρτοπολέμου, που ενδεχομένως να κλονίσει το καθεστώς των εγχώριων εντολοδόχων της διεθνους γραβατοπειρατείας, είναι η γνώση του μαλακού υπογάστριου του καθεστώτος.

Ποια είναι δηλαδή εκείνα τα σημεία, στα οποία πατάει το καθεστώς και που μία σειρά χτυπημάτων, θα κλόνιζε την ίδια την ύπαρξη του.

Οι μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις, οι απεργίες, οι συγκεντρώσεις στις πλατείες και όλα αυτά τα «επαναστατικά σώου» που οργανωνουν κατά καιρούς οι κομματικοδίαιτοι σκηνοθέτες των μαζών, ενιχλούν τόσο το καθεστώς, όσο θα το ενοχλούσε και το αν θα εβγαινε ο κ. Τατσοπουλος να δηλωσει ότι, εκτος από τη μιση Αθηνα, εχει πηδηξει και τον μισο συριζα…

Ανταρτοπόλεμος σημαίνει προπάντων πόλεμος σε μικρή κλίμακα.

Ωστόσο και ακριβώς επειδή μιλάμε για μικρά, απροειδοποίητα, γρήγορα και αδιστακτα χτυπηματα, η σημασία  της επιλογής των στοχων, είναι αντιστροφως αναλογη, με το μεγεθος της ομαδας κρουσης, που καταφερνει τα χτυπημα.

Οσο πιο λιγοι συμμετεχουν σε μια ανταρτικη επιχειρηση, τοσο πιο σημαντικός πρεπει να είναι ο στοχος που επιλεγουν…

Ποιο είναι όμως το μαλακο υπογαστριο του καθεστωτος, στο οποιο θα πρεπει να επικεντρωθούν οι λαϊκοί ηγέτες, μιας νέας και εξεγερμένης γενιάς;

Με μια πρώτη εποπτεία, τρεις είναι οι βασικοί άξονες απανω στους οποίους στηριζεται η μακροημερευση του καθεστωτος και που μπορουν να προσβληθουν με ανταρτικες δρασεις.

Πρώτα απ’ όλα ο άξονας λαθρομετανάστευση, λαθρεποικσμός και λαθροεισβολή.

Δευτερος ο αξονας των φοροεισπραχτικων μηχανισμων και τριτον [αλλα στο μελλον ισως και δευτερον] το πλαστικο χρημα και η καρτα του πολιτη.

Η λαθρομεταναστευση, ο λαθρεποικισμος και η λαθροεισβολη αποτελει αυτή τη στιγμη τον υπ’ αριθμόν 1 αξονα, απανω στον οποιον παιζονται τα μεγαλα παιχνιδια στην Ευρασία.

Ακομα και εδώ στην ινδογρεκία, το πειραμα της πληρους αντικαταστασης των Ελληνων και του διαμελισμου της παλιας Ελλαδος, περναει από τους λαθροεισβολεις και τη διαχειριση των ροων τους.

Τα καραβια του ΝΑΤΟ εισεβαλλαν στο Αιγαιο, καταλυοντας κάθε εννοια εθνικης κυριαρχιας, με προσχημα τον ελεγχο των μεταναστευτικων ροων – ασχετως φυσικα αν ο πραγματικος τους στοχος είναι ο απολυτος δια θαλασσης ελεγχος της Μεσης Ανατολης.

Ο «συμμαχικος στρατος» που θα εγκατασταθει συντομα στη Βορειο Ελλαδα, καταλυοντας και την εδαφικη κυριαρχια της αλβανοκωσταινας, θα εισβαλλει παλι με τη δικαιολογια ότι θα πρεπει να ελεγχθει η διακινηση των αφγανοκογκολεζων, προς την Ευρωπη.

Αλλα προπαντός, το ίδιο το καθεστώς στέκει ακόμα στα πόδια του, επειδή οι καθεστωτικές συμμορίες παίρνουν τα απαραιτητα δανεικα για να πληρωνουν μισθους και συνταξεις.

Και τα δανεικα αυτά τους τα δινουν τα αφνετικα της οικουμενης, μονο και μονο επειδη τους χρειαζονται, για να εξασφαλιζουν φτηνα χερια για τα εργοστασια τους και φτηνη φρεσκια σαρκα για τα μπουρδελα τους.

Όταν θα είναι ανημποροι πλεον να εξασφαλισουν στη Νεα Ταξη τους ορους που της είναι απαραιτητοι, για να γιομιζει την Ευρωπη εργατες και πουτανες, θα τους κοψουν τα δανεικα και σε ένα μηνα μεσα δεν θα εχουν να πληρωσουν ουτε τη μετακλητη νομενκλαντουρα τους.

Αυτό όμως θα εναι και το κυκνειο ασμα του καθεστωτος.

Συνεπως ο διαρκης ανταρτοπόλεμος κατά των λαθροεισβολέων, σε κάθε μορφη, πιθανόν να αποδειχτει ο αδυναμος κρικος του συστηματος.

Απομενει να το δουμε και στην πραξη [αν το δουμε ποτε…]

Οι αλλοι δυο αξονες στους οποιους πιθανον να επικεντρωθουν τα χτυπηματα ενός αποτελεσματικου ανταρτοπολεμου, δηλαδη οι φοροεισπραχτικοι μηχανισμοι και το πλαστικο χρημα, οπωσδηποτε παιζουν το ρολο τους κι επιπλεον είναι απαλλαγμενοι από την αρρωστημενη  μεταναστολαγνεια, που πληττει το ελληνοφωνο ποπολο.

Φυσικα μην με ρωτησετε τι ειδους ανταρτικη αντισταση [με συγκεκριμενες ενεργειες] θα επρεπε να περιμενουμε από ένα νέο επαναστατικο λαΪκο κινημα, διοτι εδώ, θα επρεπε απλως να κλεισω το μπλογκ, να καψω την ταυτοτητα μου και να βιωνω λαθραια, προετοιμαζοντας μια επανασταση, που δεν μπορει να γινει μονον με τα πληκτρολογια και τις οθονες των υπολογιστων.

Από δω και περα εισερχομαστε στο πεδιο της δρασης και αν μιλαμε για ανταρτοπολεμους και αλλα τετοια ανατριχιαστικα, το μονο που δεν πρεπει να κανουμε είναι να τα ανλυουμε και να τα δημοσιοποιουμε…

Και ο νοων, [παλι] νοειτω…

Να δηλωσω μοναχα, πριν κλεισω αυτό το θεαρεστο κειμενο πως οσα εγραψα εδώ, είναι το αφηγημα ενός ψιλοδιανοουμενου μεσηλικα, ο οποίος ασχολειται με το ζητημα του αντυαρτοπλεμου από τηνπλευρα της ιστορικης και κοινωνιολογικης του αναλυσης και η οποιαδηποτε σχεσις με προσωπα και πραγατα της πραγαμτικοτητας είναι εντελως συμπτωματικη.

Σιγα μην κατσουν οι αληθινοι επαναστατες του μελλοντος, να γραφουν στο διαδικτυο αναλυσεις για το πώς σκοπευουν να δρασουν, ωστε να φτασουν καποτε οι λαοι να κρεμασουν τους προδοτες τους, στον πιο ψηλο στυλο της κεντρικης πλατειας της πρωτευουσας τους…

Αυτά τα κανουμε εμεις οι φλωροκουλτουριαρηδες, γι αυτό και οι αληθινοι επνααστατες μας εχουν χεσμενους [και καλα μας καμουν]

Το μονο αλλωστε που μπορει να φοβαται το καθεστως από εμας, είναι ότι σε ολη την ιστορια των επαναστασεων, πρωτα εκαιγε ο λογος και μετα ερχοτανε να καψει και η φωτια [μαζι με το τσεκουρι…]  

http://panusis.blogspot.gr/