Το 324 μ.Χ κι αφού είχε απαλλαγεί από τους άλλους διεκδικητές της αποκλειστικής εξουσίας επί της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Κωνσταντίνος ο Α΄ ή Flavius Valerius Aurelius Constantinus [το πλήρες όνομα του] αποφάσισε να ιδρύσει μια νέα πρωτεύουσα, πολύ μακριά από την διεφθαρμένη και παρηκμασμένη Ρώμη, που σάπιζε αργά, μέσα στην ανηθικότητα, στη δολοπλοκία και στη χυδαιότητα, του πολυπολιτισμικού αχταρμά των κατοίκων της.
Άνθρωπος με εξαιρετικές διοικητικές και στρατηγικές ικανότητες, ο Κωνσταντίνος ο Α΄ [το χριστιανικό παπαδαριό τον ανακήρυξε και Μέγα] επέλεξε την καλύτερη δυνατή τοποθεσία που θα μπορούσε να επιλέξει, για να χτίσει την νέα του πρωτεύουσα...
Την περιοχή της παλιάς αποικίας των Μεγαρέων, την επονομαζόμενη και Βυζάντιο, από το όνομα του πρώτου αποικιστή της, του Βύζαντα του Μεγαρέα.
Ήδη υπήρχε εκεί μια σχετικά ακμάζουσα ρωμαϊκή πόλη με ανάμεικτο πληθυσμό Ελλήνων, Λατίνων και ασιατών, την οποία ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος αποκαλούσε Αυγούστα Αντωνίνα, προς τιμήν του γιου του Αντώνιου, ωστόσο όλοι οι υπόλοιποι τη γνώριζαν ως Βυζάντιο ή ως Επταπύργιο, ή ως Επτάλοφο, που ήσαν και τα παλαιότερα ελληνικά της ονόματα.
Κι είναι γεγονός ότι δεν υπήρχε καλύτερο σημείο στον γνωστό τότε κόσμο, για να οικοδομηθεί μια νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από αυτό το κέρας της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στο έμπα του Βοσπόρου και ακριβώς στο μεταίχμιο της Ανατολής με τη Δύση.
Μια περιοχή όπου και σήμερα, οι τουρκομογγόλοι ιδιοκτήτες της, λέγουν ότι η αποβάθρα του Εμίνονου, από όπου ξεκινούν τα καραβάκια για την απέναντι ακτή, είναι το μόνο σημείο στον πλανήτη, όπου αγοράζεις ένα λουκούμι στην Ευρώπη και το τρως στην Ασία.
Θα σας πω μονάχα ότι 18 χρόνια πριν από τον Βύζαντα, είχαν φτάσει στην ίδια τοποθεσία άλλοι άποικοι επίσης Μεγαρείς, ωστόσο αντί να ιδρύσουν την πόλη τους επί του ευρωπαϊκού εδάφους, στο παραδείσιο τοπίο του μυχού του Βοσπόρου, που σήμερα αποκαλείται "ακρωτήριο των Βασιλέων", πήγαν και την έχτισαν απέναντι, επί του ασιατικού εδάφους, βαπτίζοντας την Χαλκηδόνα.
Η Χαλκηδόνα λοιπόν ονομάζονταν και "πόλη των τυφλών", ακριβώς για να κατα-δείξει τη τύφλα των πρώτων-πρώτων αποίκων, που δεν κατόρθωσαν να δουν τα συντριπτικά πλεονεκτήματα της Επταλόφου, η οποία αργότερα θα γίνονταν η Κωνσταντινούπολις.
Κάτι το οποίο διέκρινε ο Κωνσταντίνος ο Α΄.
Χάρτης όπου φαίνεται καθαρά η στρατηγική θέση της "Νέας Ρώμης", μετέπειτα Κωνσταντινούπολης.
Σ' ένα σημείο όπου η Ευρώπη εφάπτεται με την Ασία, στην αφετηρία του περίφημου
"δρόμου του μεταξιού", με τον ποταμό Λύκο να τη διασχίζει εξασφαλίζοντας την ύδρευση της
σε καταστάσεις πολιορκίας, με καμιά δεκαριά πρώτης γραμμής λιμάνια και σε ένα μαγευτικό τοπίο,
που θα ονομαστεί αργότερα: "το ακρωτήριο των βασιλέων" και στο οποίο στήθηκαν διαδοχικά, ανάκτορα τριών αυτοκρατοριών, ο Κωνσταντίνος ο Α΄, δεν θα μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο,
για να θεμελιώσει τη νέα πρωτεύουσα του.
Μοναχά που, εν αγνοία του, δεν θεμελίωσε απλώς μία πόλη, έστω και την πιο εύρωστη, πιο πλούσια, πιο ισχυρή και πιο πολυπληθή πόλη των μέσων αιώνων αλλά μία ολόκληρη αυτοκρατορία...
Μια άλλη εξόχως διδακτική ιστορία, την οποία προφανώς επινόησαν οι χριστιανοί ιστοριογράφοι αλλά που ωστόσο δείχνει τη φιλοδοξία του Κωνσταντίνου να ιδρύσει μια Νέα Ρώμη, που θα ξεπερνούσε σε δόξα και ακμή την παλαιά, είναι και τούτη εδώ...
Ο Καίσαρας λέγουν, ότι ως πρώτο του μέλημα για την οικοδόμηση της νέας του πρωτεύουσας, είχε την ανέγερση των τειχών της, που θα οριοθετούσαν και τη συνολικη έκταση της. Ξεκινώντας λοιπόν χαράματα, από την πύλη των παλαιών τειχών του Σεπτίμιου Σεβήρου, άρχισε να βαδίζει προς δυσμάς, έχοντας πίσω του μια κουστωδία από μηχανικούς, τοπογράφους, αρχιτέκτονες και μαστόρους της πέτρας. Και όσο προχωρούσε, βαθιά μέσα στο έδαφος της λεγόμενης ανατολικής Θράκης, έδινε εντολές να βάνουν σημάδια, για το που θα χτίζονταν πύργοι, που θα φτιάχνονταν πύλες, που θα σκάβονταν κινστέρνες [δεξαμενές νερού], που θα γίνονταν υδραγωγεία κ.λπ.
Ο Κωνσταντίνος προχωρούσε - προχωρούσε-προχωρούσε και οι τεχνίτες πίσω του χάραζαν απορημένοι σημάδια.
Κάπου κοντά στη δύση του ήλιου, ένας από τους αρχιμάστορες του, τονε ρώτησε απορημένος..
- Μα ως που θα φτάσεις, Καίσαρα;
- Μέχρις εκεί όπου θα φτάσει Εκείνος που βαδίζει εμπρός μου!
Στην εικονίτσα εδώ από πάνου,
βλέπετε ένα σχεδιάγραμμα του περιτειχισμένου μέρους της Κωνσταντινούπολης.
Η έσω γραμμή δείχνει τα τείχη του Κωνσταντίνου του Α΄, που ήδη οριοθετούσαν το μέγεθος μιας πόλης, που όμοια της σε έκταση, δεν υπήρχε στα χρόνια της αρχαιότητας,
ενώ η έξω γραμμή δείχνει τα μεταγενέστερα τείχη του Θεοδοσίου του Β΄,
που η κατασκευή τους ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά τον Κωνσταντίνο.
Σ΄αυτό το διάστημα [4ου-5ου μ.Χ. αιώνα] η Κωνσταντινούπολη γνώρισε τέτοια αύξηση πληθυσμού, ώστε τα πρώτα τείχη του Κωνσταντίνου, κρίθηκαν εντελώς ακατάλληλα για την προστασία της.
Τα θεοδοσιανά τείχη άντεξαν σε αμέτρητες πολιορκίες και κατέρρευσαν μόλις τον 15ο αιώνα,
από τα ουγγαρέζικα κανόνια των Οθωμανών...
Η μνημειώδης απάντηση του Κωνσταντίνου, δείχνει μεν τον φανατισμό των χριστιανών ιστοριογράφων, που ήθελαν ντε και καλά να τον παρουσιάσουν ως τον πρώτο Χριστιανό αυτοκράτορα της Ρώμης και την Κωνσταντινούπολη ως μία πόλη στην οποία έβανε το σημάδι του ο Χριστός, δείχνει όμως και κατι ακόμα...
Την επιθυμία του Κωνσταντίνου να οικοδομήσει μια νέα Πόλη, που δεν θα είχε το όμοιο της σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο, είτε σε έκταση, είτε σε πλούτο, είτε σε ισχύ.
Πράγμα που το πέτυχε, ξεπερνώντας τις ίδιες τις προσδοκίες του.
Γιατί αν ο Κωνσταντίνος ο Α΄, φιλοδοξούσε απλώς να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που θα άφηνε πίσω της την παλιά Ρώμη, εν τέλει κατάφερε να δημιουργήσει κάτι πολύ περισσότερο.
Μία νέα Αυτοκρατορία!
Τη λεγόμενη "Βυζαντινή" αυτοκρατορία, η οποία θα άντεχε παραπάνω από 1000 χρόνια, ως προπύργιο της Δύσεως απέναντι στην Ανατολή.
Γιατί το πολύ παρεξηγημένο Βυζάντιο, πρόσφερε στην Ευρώπη τη μέγιστη υπηρεσία, να είναι αυτό ο κυματοθραύστης απάνω στον οποίο θα έσκαζαν και θα συντρίβονταν, τα απανωτά κύματα των ασιατών εισβολέων, στη αρχέγονη και αδιάκοπη σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως.
Κι αν δεν υπήρχε εν ολίγοις η αυτοκρατορία του Ιουστινιανού, του Ηράκλειου, των Ισαύρων, των Μακεδόνων, των Κομνηνών ή των Παλαιολόγων, να αποτελέσει επί 1000 και πλέον χρόνια το φρούριο απέναντι στις ορδές των βαρβάρων, ενδεχομένως η κατάκτηση της Ευρώπης να είχε συμβεί πολύ πιο πριν από τον 21ο αιώνα.
Στον αιώνα μας δηλαδή, όπου πλέον φαίνεται να έχει κατακτηθεί οριστικά από τους αφροασιάτες λαθροεισβολείς και μάλιστα με την συνυπογραφή των εκφυλισμένων λευκών μαζάνθρωπων...
Η άνωθεν απεικόνιση δίνει μια αίσθηση επί προσομοιώματος αληθινού εδάφους,
της έκτασης της Κωνσταντινουπόλεως.
Στην απεικόνιση αυτή διακρίνεται και η Μέση Οδός, η οποία ξεκινούσε εκ δυσμάς,
από την πύλη της Αδριανουπόλεως και κατέληγε στον Ιππόδρομο και στα ανάκτορα,
διασχίζοντας όλη την έκταση της Πόλης
Δεξιά και αριστερά της, η Μέση Οδός ήταν γεμάτη καταστήματα!
Για να έχετε μιαν ιδέα περί της ακμής της και συνακόλουθα, περί της ακμής της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, να σας πω εδώ ότι υπήρξαν περίοδοι στην ιστορία της, όπου η Κωνσταντινούπολις είχε περισσότερους από 1.000.000 μόνιμους κατοίκους, ενώ την ίδια εποχή άλλα ευρωπαϊκά άστεα,
με πληθυσμό το πολύ 100.000 ψυχές, λογίζονταν ως σημαντικές πρωτεύουσες πόλεις!
Γι αυτό άλλωστε σε όλο τον ελληνόφωνο κόσμο, Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, η λέξις "Πόλις"
σήμαινε αποκλειστικά την Κωνσταντινούπολη.
Οι άλλες "πόλεις" της Αυτοκρατορίας, αποκαλούνταν άστεα...
Να σας πω επίσης ότι το τούρκικο "Ισταμπούλ", προέρχεται από παραφθορά του "εις την Πόλιν",
που αποτελούσε και το όραμα όλων των βαρβάρων υποψήφιων καταχτητών της...
Ωστόσο, τι ήταν αυτή η νέα αυτοκρατορία που ίσως εξαιτίας της να υπάρχει ο πολιτισμός του λευκού ανθρώπου, με τη μορφή που τον γνωρίζουμε;
Ήταν άραγε μια αδιατάρακτη συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως ισχυρίζονται αρκετοί ιστορικοί σήμερα [και η πλειοψηφία των ανιστόρητων] ή μήπως ήταν μια ιδιότυπη μείξη ασιατικών, βαρβαρικών και λατινογενών στοιχείων, κι όλα αυτά με κοινη ομιλουμένη την ελληνική γλώσσα, στην οποία έκαμε κουμάντο μια αποεθνικοποιημένη κάστα κρατικών και εκκλησιαστικών αξιωματούχων; [Όπως επίσης ισχυρίζονται άλλοι τόσοι ιστορικοί και ακόμα περισσότερο οι ανιστόρητοι της αριστεράς]
Ή αντίθετα από όλες αυτές τις ιστορικές ερμηνείες, δοξασίες ή ιδεοληψίες, το Βυζάντιο ήταν μια συνέχεια του Ελληνισμού, όπως θεωρεί λόγου χάριν ο Παπαρρηγόπουλος και η ακαδημαϊκή ελληνόφωνη ιστοριογραφία, προτού καταληφθούν οι πανεπιστημιακές έδρες από σφουγκοκωλάριους της αριστεράς;
Το ζήτημα δεν είναι διόλου απλό και δεν έχει απαντηθεί ακόμα σε βαθμό ώστε να σταματήσουν οι αντιδικίες, ούτε και πρόκειται άλλωστε να επιλυθεί ποτέ, εφόσον γύρω από την ελληνικότητα ή όχι του Βυζαντίου, εμπλέκονται και πολιτικές στρατηγικές.
Η παράδοση άλλωστε της Μακεδονίας στους Σλάβους της παλιάς Βαρδαρίας, δεν θα μπορούσε να συμβεί, αν δεν είχε κλονιστεί ήδη η ελληνικότητα του Βυζαντίου και αν δεν είχαν κιόλας παραδοθεί, χαριστεί, παραχωρηθεί ή ξεπουληθεί τα κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού, σε περιοχές που ανήκαν άλλοτε στους Βυζαντίνους βασιλείς, όπως παραδείγματος χάριν η Βιθυνία, η Θράκη, η κοιλάδα του Βαρδάρη και ουσιαστικά ολόκληρη η χερσόνησος του Αίμου, όπως αποκαλούνταν άλλοτε τα σημερνά Βαλκάνια [μετά την χαρτογράφηση τους από τους Εγγλέζους, βάσει τηςτούρκικης λέξης "μπαλκάν"]
Γιατί κακά τα ψέμματα, αν ακολουθήσουμε την πεποίθηση κάποιων ιστορικών, κυρίως οπαδών του διαφωτισμού, ότι η ιστορία της Ελλάδος τερματίζεται το 146 π.Χ. όταν ο Ρωμαίος στρατηγός Μόμμιος κατανίκησε τον στρατο της Αχαϊκης Συμπολιτείας έξω από την Κόρινθο και ο Ελληνισμός επανεμφανίζεται ως ιστορική οντότητα, ξανά στον 19ο αιώνα, με την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους, τότε αδέρφια μου, λυπάμαι πολύ, αλλά ένα κενό περίπου 2.000 ετών, δεν είναι απλώς μια παύση του Ελληνισμού.
Είναι μια άλλη λέξη για τον οριστικό θάνατο του...
Απ' την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την αλήθεια της ιστορίας, όσο σχετική και αν θέλουν να μας πείσουν ότι είναι, οι μαρξιστές διαστρεβλωτές της.
Αν το Βυζάντιο όντως δεν είχε τίποτα το ελληνικό, αν ήταν μια μετεξέλιξη ή μια αναδιαμόρφωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατοριας, με ασιατικό μπόλιασμα, αν τέλος πάντων ο ελληνισμός τελειώνει εκεί κάπου στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ., όταν έπαψε να υπάρχει έστω αυτή η χαλαρή ενότητα των ελληνικών πόλεων/κρατών και η Ελλάδα μετατρέπεται σε ρωμαϊκή επαρχία, τότε απλώς δεν υπάρχει πια ελληνισμός και οι πάντες δικαιούνται να έρθουν και να μας κόψουν ένα κομμάτι μας.
Προφανώς, για εμάς τους Έλληνες αυτό το ζήτημα είναι συναρτημένο με τη ίδια μας την ύπαρξη.
Και δεν μπορούμε να δεχόμαστε με ελαφρότητα, οποιαδήποτε ιστορική ερμηνεία, που ισχυρίζεται ότι ο Ελληνισμός πέθανε και ετάφη μετά τιμών, σε οποιαδήποτε περίοδο της ύπαρξης του.
Απ' την άλλη και όπως ταιριάζει σε συνεπείς εθνικιστές, δεν μας επιτρέπεται ούτε και να παραβλέψουμε, να αποσιωπήσουμε ή να διαστρεβλώσουμε την ιστορία, για να τη φέρουμε πλώς στα μέτρα μας και να αποδείξουμε την αδιατάρακτη συνέχεια του Ελληνισμού, από την εποχή των Μινωϊτών ίσαμε τον καιρό των συριζαίων, οι οποίοι κάμουν τα πάντα για να αποτελειώσουν ότι έχει απομείνει και από ιστορία και από Ελλάδα...
Θα σας έλεγα μάλιστα ότι πολλοί το τερματίζουν σε ανθελληνισμό, αμφισβητώντας ακόμα και τη γνήσια ελληνικότητα του λεγόμενου "ελληνιστικού" κόσμου!
Αμφισβητούν δηλαδή για το αν πρέπει να ενταχθούν στον κορμό του Ελληνισμού, ο Ευκλείδης και οι Πτολεμαίοι, ο Πλωτίνος και η Αλεξάνδρεια, ο Πύρρος και η Πέργαμος, ο Καβάφης και η Υπατία!
Σύμφωνα με αυτές τις μάλλον ακραίες θεωρήσεις, που δεν βρίσκουν μεταξύ μας και μεγάλο ακροατήριο στα κέντρα της ευρωπαϊκής διανόησης εξόν από κάτι γελωτοποιούς των αριστεροκρατούμενων κρατικοδίαιτων πανεπιστημίων, η ιστορία του Ελληνισμού τελειώνει τον 4ο π.Χ. αιώνα, όταν ο μακεδόνας Αλέξανδρος του Φιλίππου [αρνούνται να τον ονομάσουν Μέγα] διέλυσε τον χαλαρό συνασπισμό Αθηναίων, Βοιωτών, και Κορίνθιων στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας!
Από τότε λέγουν δεν υφίσταται Ελλάς, παρά μόνον μια σειρά παρηκμασμένων άστεων, υπό την κυριαρχία των Μακεδόνων [που επίσης δεν τους θεωρούν Έλληνες] και αργότερα υπό την κυριαρχία κάποιων από τους επιγόνους του Αλεξάνδρου.
Ευτυχώς δηλαδή που ο Τσίπρας είναι εντελώς ανιστόρητος και δεν έχει ιδέα για τη μάχη της Χαιρώνειας, αλλιώς θα ήταν ικανός να παζαρέψει την Πελοπόννησο με τους Αιγύπτιους και τη Βοιωτία με τους Αλβανούς.
Ωστόσο δεν θα ασχοληθώ εδώ με τα φρικιά της ιστορίας, που θα τα γιαούρτωναν κανονικά στα διεθνή ιστορικά συνέδρια, αν δεν παίζονταν στο μεταξύ τα γιγαντιαία συμφέροντα των παγκόσμιων νονών, τα οποία επιτάσσουν το αργό ροκάνισμα των ιστορικών θεμελίων όλων των εθνών.
Γιατί η αμφισβήτηση λόγου χάριν της ελληνικότητας του ελληνιστικού κόσμου, σημαίνει παράλληλα και την αποδοχή των ιουδαϊκών και ασιατικών δικαιωμάτων, στην κληρονομιά του Ελληνισμού - κάτι για το οποίο πληρώνουν δισεκατομμύρια οι πάσης φύσεως σόροι, ώστε να διαδίδεται από τα πληρωμένα παπαγαλάκια τους.
Και φυσικά, αν κλονιστεί η ελληνική κληρονομιά στα θεμέλια του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, τότε πολύ εύκολα οι νεοταξίτες προπαγανδόροι μπορούν να ενδοβάλλουν στη συλλογική συνείδηση των μαζών, την αξίωση ότι ο πολιτισμός του λευκού ανθρώπου, δεν διαφέρει ουσιωδώς από τον πολιτισμό του Ιουδαίου, του Μουσουλμάνου ή του οποιουδήποτε αφροασιάτη.
Τι καλύτερο από αυτή την "εξίσωση των πολιτισμών" για την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας του Μηδενός, όπου οι ανθρωποι θα είναι όλοι ίσοι στο ιστορικό, εθνικό, ηθικό, φυλετικό και πολιτισμικό Μηδέν τους, ως δούλοι του Ενός και Μοναδικού Αφέντη του κόσμου;
[Και επιπρόσθετα πιστοί μιας αν-ιστορικής και υπερ-εθνοτικης Πανθρησκειας, σαν αυτη που οραματιζεται ο Πάπας και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών;]
Στην ουσία βεβαίως, στο ίδιο ρεύμα αμφισβήτησης εντάσσεται και ο αφελληνισμός του Βυζαντίου - ή τουλάχιστον πρόκειται για ένα ρεύμα που έχει τους ίδιους χρηματοδότες διεθνώς.
Ωστόσο, αν οι αμφισβητίες της ελληνικότητας του ελληνιστικού κόσμου, κατατάσσονται μάλλον στους καραγκιόζηδες της παγκόσμιας διανόησης, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους αμφισβητίες της ελληνικότητας του Βυζαντίου.
Πόσω μάλλον που ο αφελληνισμός του Βυζαντίου συνδυάζεται και με την ιστορική καμπή του τέλους της αρχαιότητας και την ανάδυση του χριστιανικού κόσμου, που άλλαξε ριζικά την πορεία του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Εδώ τα επιχειρήματα, ένθεν και εκείθεν, ειναι πράγματι πολύ ισχυρά και κανένας δεν μπορεί να τα προσελάσει με μια απλή αποφαντική πρόταση του τυπου: "το Βυζάντιο δεν είναι ελληνικό" ή το αντίθετο.
Θα σας αναφέρω μόνον ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της βαθιάς αντιδικίας που ταλαιπωρεί εδώ κι αιώνες τους Έλληνες στοχαστές. Εκ των οποίων, άλλοι αρνούνται την ελληνικότητα του Βυζαντίου θεωρώντας γνήσια ελληνικό ότι παρήχθη στην αρχαιότητα και άλλοι επιμένουν με νύχια και με δόντια στην αδιάκοπη συνέχεια και συνέπεια του Ελληνισμού, με το Βυζάντιο ως μία από τις λαμπρές περιόδους του.
Φυσικά δεν συμπεριλαμβάνω στους Έλληνες στοχαστές, κάτι βασιβουζούκια της ιστοριογραφίας τύπου Ρεπούση, ούτε τους μαρξιστές καραγκιοζοπαίχτες των ελληνόφωνων πανεπιστημίων, ούτε καν την κ. Λοϊζου, για τους οποίους απλώς δεν υφίσταται ούτε Ελληνισμός, ούτε ελληνικότητα, ούτε ελληνικό έθνος.
Στιγμιότυπο από κινηματογραφική μεταφορά [σε καρτουνίστικη ταινία]
του μνημειώδους έργου του Τζωρτζ Όργουελ: "Η Φάρμα των Ζώων",
που αποτελεί ένα από τα πιο ηχηρά χαστούκια που δόθηκαν ποτά σε αριστερά μάγουλα...
Σ' αυτή τη σειρά ψιλοαναλύσεων για τον εξελληνισμό του Βυζαντίου δεν θα ασχοληθώ διόλου με τις συνθηματολογίες της σημερνής μαρξιστοφραγκφουρτιανής αρλουμπολογίας των κρατικοδίαιτων ψιλομαρξιστών ιστοριογράφων, που βρωμίζουν την ακαδημαϊκή εκπαίδευση.
Ούτε φυσικά με κανέναν φίλη ή ρεπούση ή τατσόπουλο ή λοϊζου ή μποφίλιου.
Τα "γουρουνάκια" [κατά τη ρήση του Όργουελ] μπορούν να έχουν τη δική τους ιστορία...
Σας κοτσάρω λοιπόν εδώ από κάτου, μερικά πολύ ενδιαφέροντα σχόλια, που εγράφησαν εδώ στο μπλογκ και στο κείμενο με τίτλο: "Μικρή ιστορία των Χαιρετισμών"
Το κείμενο βεβαίως δεν έχει κεντρικό θέμα την ελληνικότητα του Βυζαντίου, σχετίζεται όμως άμεσα, διότι συνδέει στοιχεία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, με χριστιανικά, επιχειρώντας έμμεσα να δώσει και την αισθηση της συνέχειας του Ελληνισμού.
Σχόλια αναγνωστών
- Anonymous16 Μαρτίου 2019 - 3:10 π.μ.Στήν ζωή υπάρχουν οι γνώμες και τα γεγονότα.
Κανείς σας από τους πιστούς και αμνοερίφια της ασιατικής παρανοικής θρησκείας δεν απαντά στο γεγονός πώς γίνεται να ασπάζεσθε μία ξένη εχθρικής φυλής θρησκεία....άρα αποδέχεσθε ώς θεόπνευστο βιβλίο την Βίβλο και ότι οι προπατορές σας είναι ο Αβακούμ,Αυνάν και η πόρνη Θάμαρ και όλα αυτά τα ανυπέρβλητα ηθικά παραδείγματα της μοιχείας,μαστρωπίας, και σωματεμπορίας. ...
Με γειά σας και χαρά σας. ..
Έρρωσθε
Δημήτριος Αγιασοφίτης
- Anonymous17 Μαρτίου 2019 - 3:44 π.μ.Στή ζωή υπάρχουν οί γνώμες ,η ιστορία όμως δεν γράφεται με γνώμες
καί υποθέσεις αλλά μόνο με γεγονότα .Τά γεγονότα επιβεβαιώνουν η ιστορική
επιστήμονική έρευνα ,οί ανασκαφές,τά κείμενα καί η συνχρονη τεχνολογία.
Πρόσφατα η ιστορική επιστήμη με τη χρήση της τεχνολογίας χρονολόγησε
τόν Πάπυρο Rylands-κείμενο απόσπασμα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τοποθετόντας το χρονικά πρίν το 125 μ.Χ.("Γλώσσα καί μορφή τού Χριστού " Κων.Πλεύρη εκδ. Ηλεκτρον σελ. 101) ανατρέποντας τόν ισχυρισμό γιά συγγραφή των Ευαγγελίων μετά τον 3ο μ.Χ.αιωνα.
Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος (491-518) είχε στενό συνεργάτη τόν ιστορικό Ζώσιμο
φανατικό οπαδό της αρχαίας θρησκείας καί συγγραφέα της "Νέας Ιστορίας"
σημαντικότατου ιστορικού έργου γιά το πρώϊμο Ανατολ.Ρωμ.κράτος.Εκεί διαβάζουμε
ότι ο Μέγας καί Αγιος Κωνσταντίνος ανήγειρε στήν Κων/λη δύο ειδωλολατρικούς
ναούς (!) ο ένας αφιερωμένος στή Θεά Ρέα τη μητέρα τών Θεών καί ο άλλος στή
ρωμαϊκή Θεά "Fortuna Romana" την ελληνική Θεά Τύχη!
Εχτιζε δηλ.αρχαίους ναούς καί μετά έγινε Αγιος ,περίεργο...
Δεν έβρισκαν να κάνουν κάποιον άλλον Αγιο περίεργο....
Η μήπως ο χριστιανικός φανατισμός είναι λίγο παπαρδέλλες...
- Anonymous17 Μαρτίου 2019 - 3:56 π.μ.Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο,γιατί οι ελλαδίτες ασπάστηκαν και πορεύονται ακολουθώντας μία ξένη θρησκεία εχθρικότατης πρός αυτούς φυλής και αποδέχονται τους Σάρα,Μάρα, και το κακό συναπάντημα ώς προπατορές τους....;!!!
Έρρωσθε οι άριστοι - Anonymous17 Μαρτίου 2019 - 4:09 π.μ.Α,και να μην ξεχάσω για το χριστεπώνυμο πλήθος των αμνών και εριφίων,σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας ακούγονται στους χριστιανικούς ναούς της ρωμιοσύνης οι επτά αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων. Τί θρησκεία της αγάπης είναι.....
Έρρωσθε οι μη αναθεματισμένοι
Δημήτριος Αγιασοφίτης - Καλέ μου φίλε Αγιασοφίτη...
Να σου βανω μονον ενα ερωτηματακι, προς ασκησιν κατ' οικον...
Γιατί ο περίφημος λόγιος της εποχής των Παλαιολόγων, Γεώργιος Γεμιστός, εξελλήνισε το όνομα του σε Πλήθων, ενώ η λέξη Έλληνας επί αιώνες σήμαινε τον ειδωλολάτρη και ο Ελληνισμός είχε ήδη εξοριστεί από την αυτοκρατορία του Βυζαντίου;
Κατά τα άλλα, κάμε λίγη υπομονή, καθότι σχεδιάζω τώρα ενα κειμενάκι με θέμα: η Ελληνικότητα του Βυζαντίου...
Κι εκεί έχουμε να ξαναπούμε πολλά...
Από τα Μικρά Τίρανα με πολλή αγάπη...
- Anonymous18 Μαρτίου 2019 - 2:50 π.μ.Είσαι άριστος προπαγανδιστής κύριε Πανούση και έχεις ταλέντο στην γραφή σου ..... μα δεν αγαπάς την Ελλάδα ...χρησημοποίησε λοιπόν την τέχνη σου για να μας πείσεις πως όλα αυτά τα " συναξάρια " και οι ψαλμοί πχ του Ησαία που ψέλνονται στις εκκλησίες , είναι αρχαιοελληνικά .... Αναρωτιέμαι βέβαια , αφού είναι τόσον Ελληνική αυτή η θρησκεία , γιατί στις εκκλησιές δεν ακούμε ΠΟΤΕ για την Ελλάδα ,για Έλληνες προπάτορες , μα μόνον για ιουδαίους και το Αγιο Ισραήλ ......
- Anonymous18 Μαρτίου 2019 - 9:40 π.μ.Βρέ άνθρωπέ μου έλεος! Φταίει ο Πανούσης γιατί στήν Αίγυπτο
οί Πτολεμαίοι μετέφρασαν στά Ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη το 200 π.Χ.?
- Anonymous17 Μαρτίου 2019 - 10:10 π.μ.Ελευθέριε είμαι όλος αυτιά και περιμένω όπως και αποδέχομαι τις αιτιάσεις σου αλλά για μένα έρχεται πρώτη και πάνω από όλα η δυστυχισμένη μας πατρίδα και είμαι σίγουρος και για σένα το ίδιο.
Αναφορικά για τα μικρά Τίρανα είμαι από κείνους που πιστεύουν ότι όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν και το ευνοήσουν τα μπάσταρδα αλβαναριά και κάθε εχθρική ράτσα θα πρέπει να τους καίμε κρεμασμένους από τους φανοστάτες τους δε πολιτικούς μας να φρενάρουν με την γλώσσα στην τσουλήθρα της γκιλοτίνας. ...
Έρρωσθε οι ανεξίθρησκοι
Δημήτριος Αγιασοφίτης
- Συμφωνω σε όλα.
Ειθε να ερθει και η ευλογημενη ωρα να απελευθερωθουμε απο τη βαρβαροτητα... - Anonymous18 Μαρτίου 2019 - 3:54 π.μ.Ένας ικανός προπαγανδιστής , μπορεί .... ο ίδιος να σου αποδείξει πως το Βυζάντιο ήταν Ελληνικό .....και την άλλην ημέρα ότι ήταν ανθελληνικόν ....
ΤΟ έπραταν συχνά από παλαιόθεν για παίγνιον οι σοφιστές μας .....
- Anonymous17 Μαρτίου 2019 - 12:30 μ.μ.Στά χρόνια τού Κωνσταντίνου τού Μονομάχου (1042-1055) ένα ερωτικό σκάνδαλο
ξεσηκώνει το λαό της Πόλης.Ο Βασιλιάς εχει ερωμένη την πανέμορφη Μαρία Σκλήραινα,
έχοντας απομονώσει τή γυναίκα του Ζωή καί την αδελφή της Θεοδώρα (ανηψιές τού
Βασιλείου Βουλγαροκτόνου).Ξαφνικά πλήθος λαού περικυκλώνει τη βασιλική άμαξα
με τούς παράνομους εραστές αιφνιδιάζοντας τη φρουρά φωνάζοντας :
" Ημείς την Σκλήραιναν βασίλισσαν ου θέλομεν ,ουδέ δι΄αυτήν αί μάνναι υμών
οί πορφυρογέννητοι Ζωή τε καί Θεοδώρα θανούνται"
Ο Κωνσταντίνος τότε ανέβηκε μαζί με την ερωμένη του στήν οροφή της άμαξας
καί τραβόντας της το πέπλο άρχισε να απαγγέλει τούς στίχους της Ιλιάδας:
"Ού Νέμεσις Τρώας καί ευκνημίδας Αχαιούς
τοιήδ ΄αμφί γυναικί πολύ χρόνον άλγεα πάσχειν
αινώς αθανάτησι Θεής είς ώπα έοικεν..."
Κρίμα δεν είναι οί Τρώες καί οί χρυσόκνημοι Αχαιοί
τόσο καιρό γι΄αυτή τη γυναίκα να υποφέρουν
τί φοβερά με τις αθάνατες Θεές στήν όψη μοιάζει...
(Ιωάννης Σκυλίτζης "Χρονικόν" 11ος αιών)-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ανδριάντας του Κωνσταντίνου του Α΄, που βρίσκεται στην πόλη της Υόρκης,εκεί όπου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας της Ρώμης.Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Κωνσταντίνος ο Α΄, ήταν αμιγώς Ρωμαίος και όχι Έλλην,παρότι λέγεται ότι η μητέρα του, η μετέπειτα Αγία Ελένη [κόρη πανδοχέως της Βιθυνίας]ήταν Ελληνικής καταγωγής.Για τη Νέα Ρώμη μαλιστα, όπως ονόμασε ο ίδιος την πρωτεύουσα του,φιλοδοξούσε να την καταστήσει την καινούρια πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κόσμουκαι όχι του Ελληνικού [κάτι που ίσως και να μην του πέρναγε καν από τον νου]Συμβαίνει όμως πολύ συχνά, οι ανθρώπινες προθέσεις να αποδείχνονται εντελώς διαφορετικές, από τις "προθέσεις" της ιστορίας.Και ο Καρλομάγνος φιλοδοξούσε να αναστήσει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία,με πρωταγωνιστικό ρόλο όμως στο Γερμανικό έθνος, γι αυτό και την ονόμασε:"Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους", ουδείς όμως σήμερα είναιτόσο παρανοϊκός ή τόσο ηλίθιος ώστε να θεωρεί τον Καρλομάγνο ως Ρωμαίο αυτοκράτορα!Ωστόσο, αυτή η συνύπαρξη Ελληνικού και Ρωμαϊκού [ή πιο σωστά λατινικού] στοιχείου,από τη γέννηση κιόλας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, δείχνει πόσο δύσκολο είναι τελικά,να αποφανθούμε αν το Βυζάντιο ήταν ελληνικό ή όχι...Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση αρκεί για να δώσει μιαν ιδέα του πόσο δύσκολο είναι τελικά να αποφανθούμε οριστικά για την ελληνικότητα ή όχι του Βυζαντίου και προπαντός για το εάν ο Ελληνισμός παρουσιάζει μια αδιατάρακτη συνέχεια, από την εποχή του Ομήρου, ίσαμε τον καιρό του Τσίπρα.[Απο εκεί και μετά ασφαλώς ξεκινάει η συστηματική γενοκτονία μας...]Τα επιχειρήματα ενθεν και εκείθεν είναι εξόχως ισχυρά και ο καθένας μας καλείται να λάβει θέση, συχνά πέραν των γνωσεων του - διότι δεν γίνεται βεβαίως όλοι μας να είμεθα ιστορικοί, πολύ δε περισσότερο που ούτε οι ιστορικοί φαίνεται να συμφωνούν [δεν έχω ρωτήσει βεβαίως την άποψη της κ. Μεγαλοοικονόμου, αλλά νομίζω ότι αυτή έχει εξειδικευθεί στο μόντελινγκ]Θα σας έλεγα μάλιστα ότι σε ένα από αυτά τα προηγούμενα σχόλια αναγνωστών, περιγράφεται με λακωνική ακρίβεια ο ίδιος ο πυρήνας του προβλήματος. Πρόκειται για τον σχόλιο ανωνύμου φίλου, το οποίο επίτηδες έχω παραθέσει με εντονότερα γράμματα, στο οποίο ο σχολιαστής παρατηρεί ότι ένας καλός σοφιστής, μπορεί τη μια ημέρα να σου αποδείξει ότι το Βυζάντιο ήταν ελληνικότατο και ο ίδιος την άλλη ημέρα να σου αποδείξει, με εξίσου ισχυρά επιχειρήματα, ότι δεν είχε καμία σχέση με την ελληνική αντίληψη του κόσμου.Πέραν βεβαίως από το γεγονός ότι, για μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του Βυζαντίου, η λέξη "Έλλην" είχε εκπέσει στη σημασία του "ειδωλολάτρη", του "παγανιστή" - ενίοτε και του μιαρού, του ακόλαστου.Γιατί όμως συμβαίνει αυτή η σύγχυση; Και εν τέλει τι πρέπει να πιστέψουμε εμείς οι Έλληνες, σχετικά με την πνευματική μας κληρονομιά και τη συνέχεια της ιστορίας μας, εφόσον το αν υπήρχε αυτή η συνέχεια ή όχι, παίζει καίριο ρόλο, στο αν θα νομιμοποιείται ο κάθε φίλης, ο κάθε γαβρόγλου και η κάθε ρεπούση, να κόβει κομματάκια του Ελληνισμού και να τα δωρίζει στους βαρβάρους;Ολοκληρώνοντας το 1ο μέρος αυτής της ψιλοαναλυσούλας, που φιλοδοξεί να κατα-δείξει στους Έλληνες αναγνώστες [ή τέλος πάντων σε όσους αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες] ότι η βυζαντινή αυτοκρατορία εξελληνίστηκε σταδιακά στο διάβα των αιώνων, στους οποίους ήκμασε [και παρήκμασε] θα επιχειρήσω εδώ να σας δώσω μιαν άλλη προσέγγιση του θέματος, που αλλάζει ριζικά την οπτική γωνία, από την οποία εξετάζουμε την ιστορία του Βυζαντίου.Καταρχήν, θα πρέπει να συλλογιστεί κανείς ότι, μιλώντας για τα 1000 και πλέον χρόνια της ύπαρξης του Βυζαντίου, εφόσον φυσικά τοποθετήσουμε την "ημερομηνία γέννησης" του, στην κτίση της Κωνσταντινουπόλεως, τον 4ο αιώνα μ.Χ. από τον Κωνσταντίνο τον Α΄, θα πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας την πορεία της διαλεκτικής εξέλιξης αυτού του ιδιαίτερου πολιτισμού, στη διάρκεια της οποίας υπήρξαν σοβαρότατες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και στρατιωτικές μεταβολές.Οι μεταβολές μάλιστα που συνέβησαν στο Βυζάντιο δεν είναι απλές αλλαγές, που αφήνουν ανεπηρρέαστη την πορεία της ιστορικής του εξέλιξης αλλά ριζικές ποιοτικές μεταβολές [μεταλλάξεις, στη γλώσσα της βιολογίας] οι οποίες άλλαξαν δια παντός τη φυσιογνωμία του, ανοίγοντας μια νέα σελίδα ριζικά διαφορετική από τις προηγούμενες.Το Βυζάντιο του Κωνσταντίνου του Α΄ παραδείγματος χάριν ήταν ένα ριζικά διαφορετικό Βυζάντιο από εκείνο του Ηράκλειου, και το Βυζάντιο της εποχής των Ισάυρων ήταν στην ουσία μια άλλη αυτοκρατορία από εκείνη της εποχής των Κομνηνών κ.ο.κ.Το να παρατηρουμε λόγου χάριν ορισμένα πολιτισμικά, οικονομικά και κοινωνικά στοιχεία, που όντως κυριαρχούσαν στον καιρό του Ιουστινιανού, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να συμπεράνουμε πως τα ίδια αυτά στοιχεία, κυριαρχούσαν και στην εποχή του Λέοντος Γ΄ του Ίσαυρου.Δίνοντας δηλαδή μια "εικόνα", ένα στιγμιότυπο της βυζαντινής κοινωνάς του Βυζαντίου του Θεοδοσίου του Β΄, δεν παναπεί ότι η ίδια εικόνα ισχύει και για την κοινωνία των Παλαιολόγων.Θεωρώντας λοιπόν συλλήβδην το Βυζάντιο ως μια ενιαία κοινωνική, οικονομική, πολιτική και ιστορική οντότητα, και για τα 1000 χρόνια της ύπαρξης του και βγάζοντας συμπεράσματα μοναχά από κάποια στοιχεία που μπορεί όντως να ίσχυαν σε μια ορισμένη περίοδο του, πέφτουμε σε μια πολύ συνηθισμένη ιστορική παγίδα - το να αποδίδουμε δηλαδή ιδιότητες και κατηγορίες σε μια κοινωνία, εξετάζοντας ουσιαστικά κάποιαν άλλη!
Είναι όπως στον περίφημο μυθο των τυφλών που εξετάζει ο καθείς τους ένα κομμάτι του ελέφαντα. Αν για παράδειγμα μας έχει τύχει το νύχι και χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητες του όνυχος του ελέφαντα [σκληρότητα, κερατοειδής υφή, στιλπνότητα κ.λπ.] για να αποφανθούμε ότι ο ελέφαντας εν συνόλω είναι κάτι σαν θαλάσσιος βράχος, τότε έχουμε πέσει σε λογικό σφάλμα.Παρομοίως, αν προσπαθήσουμε να εξάγουμε συμπεράσματα επί του συνόλου της Βυζαντινής ιστορίας, από το γεγονός ότι ο λατινόφωνος Ιουστινιανός δεν γνώριζε ελληνικά και αποφανθούμε εύκολα ότι το Βυζάντιο συνεπώς ήταν μια συνέχεια της αυτοκρατορίας των λατίνων, τότε προφανώς έχουμε πέσει στο ίδιο λάθος με τους τυφλούς ερευνητές του ελέφαντα.Εν ολίγοις δεν αρκεί να παρατηρούμε στατικά και σε ένα απομονωμένο κομμάτι της ιστορίας του, έναν μεγάλο πολιτισμό, που διήρκεσε αιωνες αλλά επιβάλλεται να δια-κρίνουμε και να κρίνουμε τα φαινόμενα μέσα στην όλη εξέλιξη αυτού του πολιτισμού. Αλλιώς κινδυνεύουμε να βγάνουμε εντελώς γελοία συμπεράσματα, όπως αυτό της κ. Ρεπούση, που θέλει να μας πείσει ότι η σφαγή της Σμύρνης οφείλονταν στον [όντως υπαρκτό] συνωστισμό της προκυμαίας, τη νύχτα της μεγάλης σφαγής. Για να μην σας πω ότι, αν αφήσουμε την κ. Λοϊζου παραδείγματος χάριν να μας μιλησει για το Βυζάντιο, μπορεί και να μας βεβαιώσει ότι οι βυζαντίνοι ήσαν απόγονοι μογγολοχαζάρων τούρκων, επειδή ο Κωνσταντίνος ο Ε΄, νυμφεύτηκε μια πριγκίπισσα των Χαζάρων...Η νέα οπτική λοιπόν, βάσει της οποίας σκοπεύω να διαρθρώσω αυτή τη σειρά κειμένων, σχετικά με τον εξελληνισμό του Βυζαντίου, στηρίζεται ακριβώς στη δυναμική εξελικτική πορεία της ιστορίας του και όχι σε επιμέρους, στατικές επισημάνσεις, που ενδεχομένως να έδιναν μια λανθασμένη εικόνα για τη φυσιογνωμία του, παρότι ουδείς θα αμφισβητούσε την "μερική" αληθεια τους.Γι αυτό άλλωστε και κάμω λόγο για εξελληνισμό, που εκφράζει μια εξελικτική πορεία και όχι για ελληνικότητα, που υπο-δηλώνει μια στατική συνθήκη, ένα εκ γενετής δηλαδή συστατικό του Βυζαντινού πολιτισμού.Με απλά λόγια, το Βυζάντιο δεν γεννήθηκε και δεν ξεκίνησε ευθύς εξ αρχής ως μία αμιγώς ελληνική αυτοκρατορία, που θα μπορούσε να λογιστεί ως η άμεση συνέχεια του ελληνικού κόσμου. Μεταλλάχτηκε όμως και εξελληνίστηκε στην εξελικτική του πορεία, παράγοντας εν τέλει ένα γνήσιο κομμάτι του Ελληνισμού, που αποτελεί συνέπεια, συνέχεια και κληρονόμο της μη χριστιανικης αρχαιότητας και μοιραία οδηγεί στην υπόγεια επιβίωση ενός από τους σημαντικότερους πολιτισμικούς άξονες του λευκού ανθρώπου [αν όχι τον σημαντικότερο] στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας.Και για να επιστρέψουμε στον Κωνσταντίνο τον Α', από τον οποίο ξεκινήσαμε, είναι πέραν κάθε αμφισβήτησης, ότι αυτός ο "κατά συνθήκην" πρώτος θεμελιωτής του Βυζαντίου και φυσικά ο εμπνευστής της δημιουργίας της Κωνσταντινουπόλεως, ανηκε φυλετικά, πολιτισμικά και κοινωνικά στον Ρωμαϊκό κόσμο.Κι όχι μόνον δεν ήταν Έλληνας, αλλά απ' ότι δείχνουν και τα γεγονότα, δεν ήταν καν χριστιανός!Η θεωρία ότι εβαπτίσθη λίγο πριν από τον θάνατο του, ακόμα και αν την πιστέψουμε [αν και το βρίσκω δύσκολο για έναν άνθρωπο, που είχε ζήσει όλη του τη ζωή ως Pontifex Maximus, δηλαδή "αρχιερέας" της κρατικής Ρωμαϊκής θρησκείας] δεν είναι αρκετή για να τον καταστήσει Χριστιανό.Ή τουλάχιστον, ακόμα και αν βαπτίστηκε λίγο πριν πεθάνει, παραμένει το έργο του να είναι το έργο ενός Ρωμαίου "εθνικού" [όπως ονομάζανε οι Χριστιανοί τους ειδωλολάτρες] αφού σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έδρασε ως τέτοιος.
Εξαιρετικής ποιότητας φωτομοντάζ, που δείχνει ως "αιματοβαμμένο" το πρόσωπο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Α΄, παρμένο από την προτομή κολοσσιαίου αγάλματος,η οποία σήμερα βρίσκεται στο "μουσείο του Καπιτωλίου", στη Ρώμη.Τον Κωνσταντίνο τον Α΄ λοιπόν τον διεκδικούν και οι Λατίνοι και θεωρώ [δικαίως].Ο ανθρωπος μπορεί να ήταν μισός Έλλην [από τη μητέρα του] ωστόσο και λόγω φυλετικής κληρονομιάς και λόγω κουλτούρας, ήταν πολύ περισσότερο Ρωμαίος.Και φαίνεται μάλιστα ότι δεν ήταν καν "άγιος", όπως τον αποκάλεσαν αργότερα οι ελληνόφωνοι Χριστιανοί, εξαιτίας κυρίως της σοφής πολιτικής του, να νομιμοποιήσει τη χριστιανική θρησκεία και ταυτόχρονα να ενισχύσει το [τότε] καθεστωτικό παπαδαριό, ώστε η χριστιανική εκκλησία να αποκτήσει την αναγκαία δογματική ομοιογένεια, που θα της ήταν απαραίτητη για να εξελιχθεί σε πόλο πνευματικής εξουσίας, παράλληλο και ενισχυτικό της εξουσίας του Καίσαρα.Γι αυτό και ο ίδιος μπήκε επικεφαλής για τη σύγκλιση της Οικουμενικής συνόδου της Νίκαιας, στην οποία, διατυπώθηκε ρητώς το Σύμβολο της Χριστιανικής Πίστεως και χαρακτηρίστηκαν ως παράνομες αιρέσεις όλες οι άλλες χριστιανικές δοξασίες.Με την καθιέρωση λοιπόν μιας ομοιογενούς και ισχυρής αλλά πλήρως ελεγχόμενης από τον Καίσαρα, θρησκευτικής εξουσίας ο Κωνσταντίνος ο Α΄, κατάφερε να σταματήσει μεν τους διωγμούς κατά των χριστιανών, που αφάνιζαν την πλειοψηφία των υπηκόων του στο ανατολικό κομμάτι της αυτοκρατορίας του, ωστόσο δρομολόγησε μία άλλη κατηγορία διωγμών, ενίοτε το ίδιο λυσαλέους όπως και τους διωγμούς των χριστιανών επί Διοκλητιανού [που τους είχε ζήσει και ο ίδιος] αντικαθιστώντας τους με τους διωγμούς των αιρετικών του Χριστιανισμού!Και δεν ηταν λιγότερο βάρβαρες οι εκτελέσεις και τα βασανιστήρια που άρχισαν πλέον να εφαρμόζονται από τους "ορθόδοξους χριστιανούς" κατά των μονοφυσιτών ή των αρειανιστών ή των βογόμιλων κλπ., από τις εφιαλτικές ώρες που είχαν περάσει οι πρώτοι χριστιανοί στις ρωμαϊκες αρένες, στους σταυρούς και στα λιοντάρια.Απ' την άλλη, είναι τουλάχιστον υποκριτικό, να θεωρείται "Άγιος" ο Κωνσταντίνος ο Α΄, που διέταξε να εκτελεστεί ο γιος του Κρίσπος, επειδή είχε βγει βρώμα ότι διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις με τη θετή του μητέρα [και σύζυγο του Κωνσταντίνου] Φαύστα, την οποία επίσης θανάτωσε με φρικαλέο τροπο [την κλείδωσε σε υπερθερμασμένο λουτρό!]Φυσικά αυτά τα γεγονότα αποσιωπούνται παντελώς από τους χριστιανούς ιστοριογράφους της εποχής, οι οποίοι ως φανατικοί πιστοί ακολουθούσαν [και ακολουθούν] τις μεθόδους των εξίσου φανατικών πιστών του μαρξισμού, διαγράφοντας από την ιστορία, ότι δεν τους βολεύει.Φαίνεται συνεπώς ότι ο ίδιος ο ιδρυτής της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, δεν ήταν ούτε Έλλην, ούτε Άγιος, παρότι έφερε [και ως βιοφυλετική κληρονομιά και ως κουλτούρα], ένα κομμάτι ελληνισμού και άλλο ένα κομμάτι χριστιανισμού, στοιχεία που θα αναδύονταν εντονότερα και θα χαρακτήριζαν την κατοπινή εξέλιξη της βυζαντινής αυτοκρατορίας σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της...Εν ολίγοις, αν θεωρήσουμε ως ορόσημο της γέννησης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, την ίδρυση της Κωνσταντινουπόλεως, τότε από την πρώτη ημέρα της ανάδυσης του, το Βυζάντιο έφερε μεν εν σπέρματι τα πολύ ισχυρά γονίδια τόσο του Ελληνισμού, όσο και του Χριστιανισμου, ωστόσο ξεκίνησε ως κομμάτι της γηρασμένης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από έναν σπουδαίο Ρωμαίο ηγέτη, που το έργο του άλλαξε τελικά τη πορεία της Ευρωπαϊκής ιστορίας.Το πως δρομολογήθηκε ο κατοπινός εξελληνισμός του Βυζαντίου και γιατί είναι ιστορικά δίκαιο να το κατατάξουμε στη συνέχεια της εξελικτικής πορείας του Ελληνισμού, παρά τις ρωμαϊκές καταβολές του και παρά τον χριστιανικό του χαρακτήρα, είναι ζήτημα που θα ερευνηθεί, έστω και με την τσάτρα-πάτρα συντομία την οποία επιβάλλει ο διαδικτυακός λόγος, στα επόμενα μέρη αυτής της ψιλοαναλυσούλας, σε συνέχειες.Α, και κάτι ακόμα...Θεωρώ ότι η συνεισφορά των αναγνωστών-σχολιαστών στην διαύγαση των σκοτεινών κομματιών του κειμένου και στην όσο το δυνατόν βαθύτερη ανάλυση των ιστορικών και κοινωνικών φαινομένων, που μας απασχολούν εδώ,είναι ανεκτίμητη.Γνωρίζω και πιστεύω ότι οι αναγνώστες αυτού του μπλογκ, στην πλειοψηφία τους, είναι άνθρωποι με εξαιρετική καλλιέργεια και ευθυκρισία και συνεπώς στηρίζομαι στη συνεργασία τους...Θα παρακαλούσα μόνον, σε περίπτωση που διαπιστώσατε ότι κάνατε κάποιο λάθος σε ήδη δημοσιευμένο σχόλιο σας, να μην σβήσετε ολόκληρο το σχόλιο, γιατί τότε η γκουγκλ θα μπλοκάρει το σύνολο των σχολίων. Μπορείτε όμως να δημοσιεύσετε ένα διορθωμένο σχόλιο, από κάτου, ώστε να προστατεύσουμε τη δυνατότητα που μας δινει το διαδικτυο, της αλληλεπιδρασης αναγνωστών-συγγραφέα, στα κείμενα, χωρίς να μας μπλοκάρουν...[Η προσπάθεια διαλεύκανσης της ιστορίας μας, συνεχίζεται...]
Ζωγραφική αναπαράσταση του λιμανιού του Βουκολέοντος, από τον Αντουάν Λεμπέρ,την οποία ξεπατίκωσα από το καλό ιστολόγιο ΑρδηνΤο λιμανάκι αυτό επικοινωνούσε με τα ανάκτορα, μέσω μιας μυστικής διόδου,που τη γνώριζαν μόνον οι βασιλείς του ΒυζαντίουΛέγεται ότι ο ρόλος του ήταν να διασφαλίζει τη φυγή του βυζαντίνου αυτοκράτορα,σε περίπτωση που τον κυνηγούσαν να τον σφάξουν!Ονομάστηκε έτσι διότι την εισοδο του κοσμούσαν τα αγάλματα ενός βου και δύο λεόντων.Το λιμανάκι αυτό χτίστηκε πολύ μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου του Α΄Προσέξτε ότι, ενώ όλα σχεδόν τα κτίσματα του ίδιου του Κωνσταντίνου έφεραν ρωμαϊκές [λατινικές] ονομασίες, αρχίζουν σιγά-σιγά σε μεταγενέστερα κτίσματα,να εμφανίζονται οι ελληνικές.Τη σημασία αυτής της σημαντικότατης αλλαγής, θα τη δούμε στο δεύτερο μέροςαυτής της ψιλοαναλυσούλας...
Ο Πλάτων ήταν κοιλιόδουλος ,
Ο Αριστοτέλης ήταν Κόλαξ (του Μ. Αλεξάνδρου)
Ο Ηράκλειτος ήταν αμαθής,
Ο Εμπεδοκλής ήταν αλαζών,
Ο Δημόκριτος ήταν αβδηρολόγος...
Στο "συνοδικόν της Αγίας Ζ εν Νικαία οικουμενικής συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας (787 μ.χ)
περιλαμβάνονται επτά αναθεματησμοί κατά του Ελληνισμού και διαβάζονται στους ναούς την Κυριακή της Ορθοδοξίας...
Τι φυσώσιν και βαμβεύουσιν οι Έλληνες;
Τι φαντάζονται πρός Άρατον τον τρισκατάρατον;
Τι πλανώνται πρός Πλάτωνα;
Τι Πυθαγόραν θρυλλούσι τον δικαίως φιμωθέντα;
Έρρωσθε
Δημήτριος Αγιασοφίτης
Ο στίχος αυτός από τούς Χαιρετισμούς φανερώνει τήν αντίσταση της Αθήνας
στή Χριστιανική Πίστη, αυτό δεν εμπόδισε τόν εγγονό τού Θεοδόσιου
αυτοκράτορας κι΄αυτός (408-450) να πάρει γιά σύζυγο τήν κόρη τού
Λεοντίου, πλούσιου Αθηναίου γαιοκτήμονα ιερέα τών αρχ.Θεών καί φημισμένο
ρήτορα. Η Αθηναϊδα βαπτίστηκε πρίν το γάμο της με το όνομα Ευδοκία,
το 425 ίδρυσε στήν Κωνσταντινούπολη το πρώτο πανεπιστήμιο τού Χριστιανικού
κόσμου το "Πανδιδακτήριο".Περνώντας από την Αντιόχεια χαιρέτησε τούς κατοίκους
με τους στίχους τού Ομήρου (Γλαύκος προς Διομήδη καί Αινείας πρός Αχιλλέα)
" Υμετέρης ταύτης τε γενεής καί αίματος εύχομαι είναι...."
μήπως πρέπει να το ξαναδείς?
Ανέρρωσε
Λέων Σγουρός