Στο αφήγημα: "η διπλή ζωή του Σκύλη" κάμω λόγο για τον Σκύθη πολέμαρχο Σκύλη, ο οποίος επιχείρησε να ζήσει διπλή ζωή - μισή ως Έλληνας, μισή ως Σκύθης.
Ο άνθρωπος μοίραζε τον βίο του ανάμεσα στην Ελληνική πόλη Όλβια της Κριμαίας και στις στέπες των Σκυθών.
Στην Όλβια κυκλοφορούσε με ελληνικό μανδύα, φόραγε στεφάνι κισσού στα μαλλιά και συζητούσε στην αγορά, περί των ανθρώπινων. Επίσης, ήταν παντρεμένος με Ελληνίδα και είχε μαζί της παιδιά.
Αυτά όμως τον μισό καιρό της ζωης του.
Στο υπόλοιπο μισό, γυρνούσε στη στέπα, φορούσε τις μάλλινες περισκελίδες των βαρβάρων, και ηγούνταν των βαρβαρικών ορδών στις επιδρομές τους. Επίσης, ήταν παντρεμένος με μια πριγκίπισσα των Σκυθών, τη Σάρματη, και είχε και μαζί της παιδιά.
Παρά το ότι οι Σκύθες τον καιρό εκείνο διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες της Κριμαίας, όταν έμαθαν ότι ο αρχηγός τους ζούσε διπλή ζωή, διέταξαν να θανατωθεί, με τον παραδοσιακό τρόπο θανάτωσης των Σκυθών, δια των τόξων...
Στην απόφαση των Σκυθών γερόντων δεν βάρυνε το ότι αγαπούσε με πάθος τους Ελληνες και τον πολιτισμό τους, ούτε φυσικά το ότι ειχε δυο γυναίκες [πολλοί βαρβαροι δατηρουσαν χαρεμια]
Αποφάσισαν να τον θανατώσουν επειδή τολμησε να ζήσει δύο ζωές, σε δύο διαφορετικούς κόσμους!
Αυτό ήταν το έγκλημα του.
Οι Σκύθες γέροντες αποδείχτηκε οτι ήσαν σοφοί άνθρωποι.
Ο ιδιαίτερος πολιτισμός ενός έθνους ή μιας ράτσας, ειναι η έκφραση της συλλογικής τους ταυτότητας. Συνεπώς εμπεριέχει εντός του και το φυλετικό στοιχείο, που είναι ουσιαστική συνιστώσα της συλλογικής του συνείδησης.
Ο μετεωρισμός ανάμεσα σε δύο κόσμους [επί παραδείγματι, του Ευρωπαϊκού και του Ασιατικού] πρέπει να λογίζεται ως ύβρις και να τιμωρείται αυστηρότατα...
Η πιο άμεση βιωματική ανθρώπινη εμπειρία είναι η συνειδητοποίηση του "εδώ και τώρα" της ατομικής ύπαρξης μας.
Ριχνόμαστε να ζήσουμε σε ένα φυσικό περιβάλλον που δεν το διαλέξαμε, με χρώμα, γλώσσα και Θεούς, που δεν τους διαλέξαμε, σε μια οικογένεια, σε μια πόλη και σε μια χώρα, όπου καλούμεθα να διδαχτούμε είτε μας αρέσει, είτε όχι, τους αξιακούς της κώδικες και τις εξαναγκαστικές συμπεριφορές της.
Τα πιο βασικά στοιχεία που καθορίζουν τις ζωές μας, η ρατσα μας, η φυλη μας, το εθνος μας, η θρησκεια μας, η οικογένεια μας, μας δίδονται όλα εκ των προτέρων, ερήμην μας.
Είμαστε σαν πρόσωπα σε βυζαντινές τοιχογραφίες. Όλα τα χαρακτηριστικά μας, τα ενδύματα μας, η στάση μας, ακόμα και η κίνηση των χεριών μας, είναι προκαθορισμένα από μια αυστηρή τεχνοτροπία, που επιτρέπει ελάχιστους νεωτερισμούς.
Αλλά παρ' όλα αυτά διαφέρουμε ως άτομα, όπως διαφέρουν και τα πρόσωπα των Παρθένων στις αγιογραφίες του Αντρέι Ρουμπλιώφ, από τις αγιογραφίες του Θεοφάνους του Κρητός.
Το μυστικό της Βυζαντινης Τέχνης είναι ταυτόσημο με το μυστικό κάθε μεγάλης τέχνης που γεννιέται ως συλλογική έκφραση, μιας συγκεκριμενης πολιτιστικής παράδοσης.
Η ατομικότητα ξεπηδά από τη συλλογικότητα ως Αρμονία μαζί της και όχι ως Αρνηση της.
Η φυλετική διάσταση του Πολιτισμού, είναι η συλλογική βάση απάνω στην οποία υφαίνεται η ατομικότητα και δεν μπορεί να υπάρξει ως ξένη προς αυτήν, όπως δεν μπορεί να υπάρξει το πάσχον πρόσωπο της Παρθένου, αποκομμένο από τη βαθιά παραδοσιακή τεχνοτροπία, που το νοηματοδοτει..
Σε έναν από τους πιο γοητευτικούς μύθους που αναφέρονται στη γέννηση ενός πολιτισμού, οι Ρωμαίοι έκλεψαν τις παρθενες των γειτόνων τους Σαβίνων, αφού τους έστησαν ενέδρα στην κρήνη όπου πήγαιναν να φέρουν νερό.
Οι Σαβινοι κήρυξαν πόλεμο κατά των κλεπτών και οι δυο στρατοι παραταχθηκαν απεναντι, ετοιμοι για την αλληλοσφαγη. Οι Σαβίνες όμως μπηκαν αναμεσα τους και τους σταματησαν.
Αν αρχισετε τον πολεμο τους ειπαν, εμεις θα χασουμε η τους πατεραδες μας και τους αδερφους μας ή τους άνδρες μας,
Εκτοτε τα δυο εθνη ενωθηκαν με δεσμους αιματος και η Ρωμη εγινε η πατριδα τόσο των Σαβινων, όσο και των Ρωμαιων.
Ο Ελληνορωμαϊκός κόσμος παραδείγματος χάριν είναι ένα τέτοιο λαμπρό παράδειγμα αναμειξης διαφορετικών μεν πολιτισμών, που διέθεταν όμως κοινές φυλετικές ρίζες.
Τα ίδια μπορούμε να πούμε και για την ευτυχή επιμειξία των Γερμανικών φύλων [Γότθοι, Σάξονες, Σκανδιναβοί κ.α.] που συνέβαλλε στην διαμόρφωση του Γερμανικού πολιτισμού ή για την πολύ ενδιαφέρουσα ώσμωση μεταξύ των λαών της ανατολίας, από την οποία γεννήθηκαν οι σπουδαίοι πολιτισμοί των σασσανιδών ή των αχαιμενιδών.
Ακόμα και η σύμμειξη των σημιτών Αράβων, με τους αρίους Πέρσες, στην οποία οφείλεται η πιο λαμπρή περίοδος του Ισλάμ, ο πολιτισμός των Αββασιδών, δεν θα μπορούσε να συμβεί, αν πρώτα οι δύο φυλετικές αυτές ομάδες δεν είχαν μπολιαστεί από τον Ελληνικό πολιτισμό. Οι σημίτες Άραβες από την επαφή τους με τον Ελληνισμό της Αιγύπτου και της Συρίας στην περίοδο των Ομμεϋαδών χαλιφών, ενώ οι άριοι Πέρσες από την συνύπαρξη τους με τους Έλληνες της Ελληνιστικής περιόδου.
Η φυλετική απόσταση δηλαδή καλύφθηκε από έναν προγενέστερο πολιτισμικό μετασχηματισμό, που επικάλυψε την φυλετική ταυτότητα και [ίσως για μία και μοναδική φορά στην ιστορία] έφερε κοντά σημίτες και αρίους.
Αντιθέτως, λαοί με διαφορετική φυλετική καταγωγή και ακόμα περισσότερο διαφορετικής ράτσας, σπανίως παράγουν πολιτισμό, σε περίπτωση που έρθουν σε επαφή. Συνήθως απορροφάει ο ένας τον άλλον, αν δεν διαφοριστούν πάλι μέσα από εξεγέρσεις και πολέμους.
Οι κόπτες Αιγύπτιοι για παράδειγμα ποτέ δεν τα κατάφεραν να ενωθούν πολιτισμικά με τους σημίτες, είτε στην περίοδο που κατακτήθηκαν από τους Υξώς, είτε στο διάστημα που είχαν υπό την επικυριαρχία τους, τους Εβραίους.
Η Έξοδος της Βίβλου μας ενημερώνει για το βαθύ μίσος που χώριζε τις δύο φυλές.
Ομοίως, οι σλάβοι των Βαλκανίων δεν αφομοιώθηκαν ούτε από τους Τουρκομογγόλους Οθωμανούς, ούτε από τους Γερμανούς της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και πάει λέγοντας.
Οι πολύ πρόσφατοι αιματηροί πόλεμοι στα βαλκάνια, αποδείχνουν την ανοησία των μαρξιστών, που πίστεψαν ότι η εξαφάνιση των κοινωνικών τάξεων, θα σήμαινε ταυτόχρονα και την εξάλειψη των φυλετικών και εθνοτικών διαφορών.
Οι σημερνές ανιστόρητες αλλά και αψυχολόγητες ιδεοληψίες, ότι τάχα μου δεν υπάρχουν φυλετικές διαφορές στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά τα πάντα είναι αποτελεσματα των ταξικών συγκρούσεων και των δεδομένων κοινωνικοικονομικών συνθηκών, είναι κατάλληλα μοναχά για να κρατούν τις μάζες σε κατάσταση αέναης αναμονής, μέχρι τη έλευση του σοσιαλιστικού παραδείσου.
Η γελοιότητα του να παρουσιάζεται ένας νέγρος ως Έλλην, επειδή τάχα μου "μετέχει της Ελληνικής παιδείας", είναι σαν να λέμε ότι μία τίγρης μετατρέπεται σε κότα, επειδή την έχουν εγκλωβίσει για χρόνια σε ένα κοτέτσι.
Η ίδια η ζωή τους περιγελά, βανοντας [όπως είναι σωστό] την τίγρη να βιάζει και να σφαγιάζει τις κότες, που κακαρίζουν έντρομες στο κοτέτσι τους...
Κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητος από τις φυλετικές ρίζες του.
Πάρτε για παράδειγμα τον μωαμεθανισμό.
Πρόκειται για ένα κράμα ιουδαϊκών και αραβικών, δηλαδή σημιτικών δοξασιών, που ανακατεύει τους λαούς της Βίβλου με τους λαούς της ερήμου.
Μόνο σε σημιτικές φυλές όπως οι Άραβες θα μπορούσε να γεννηθεί αυτή η θρησκεία και μόνο σε βαρβαρους όπως οι τουρκομογγόλοι ή οι σύγχρονοι ευρωαμερικάνοι θα μπορούσε να διαδοθεί.
Η λυσαλέα προσπάθεια της Νέας Ταξης να ισοπεδώσει τα ευρωπαϊκά έθνη και να εξαφανίσει τη λευκή φυλή, δεν μπορεί να ευοδωθεί παρά με τη θυσία ολόκληρου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η μισαλοδοξία των ευρωσιωνιστών αριστοκρατών του χρήματος, που κουμαντάρουν σήμερα τις τύχες της Ευρώπης, ότι τάχα μου με την αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών από αφροασιατικές μάζες, θα δημιουργηθεί ένας νέος πολιτισμός μιγάδων, ήδη καταρρέει από τα ίδια τα γεγονότα.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη λαθροκατακτημένη Ευρώπη δεν είναι η γέννηση ενός νεου, έστω και μπάσταρδου πολιτισμού, αλλά η συρρίκνωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε πολιτιστικά υποπροϊόντα όπως οι διάφορες βυζοβίζιον.
Η νόθα και εκφυλισμένη γενιά που προέκυψε από τις επιμειξίες λευκών με αφροασιάτες ήδη φανερώνει την πολιτισμική της ένδεια.
Δεν παράγεται σήμερα πολιτισμός, στην κοιτίδα του πολιτισμού!
Οι Σοπενάουερ, οι Βαν Γκογκ, οι μοντερνιστές, οι υπαρξιακοί, οι φουτουριστές, οι στρουκτουραλιστές - όλος αυτός ο πολύχρωμος και πολύβουος κόσμος των πνευματικών, των κοινωνικών και των πολιτικών επαναστασεων, που διαμόρφωσε, μέσα απο το Ευρωπαϊκό Γίγνεσθαι τον σύγχρονο κόσμο, έχει σιγήσει.
Οι μπάσταρδες ράτσες της σημερνης Ευρώπης, δεν μπορούν να παράγουν σε πολιτισμό κάτι καλύτερο από τη Μπιγιονσέ κι από τον κ. Λαζόπουλο.
Η φύσις δεν απεχθάνεται μοναχά το κενό. Απεχθάνεται και τα βιοψυχικά πειράματα, που συνήθως την βιάζουν, παράγοντας τερατογεννέσεις.
Η εκ-γύμνωση του Πολιτισμού από τις φυλετικές του ρίζες και η λαθροκατάκτηση της Ευρώπης, το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι ένα τέτοιο βιοπολιτισμικό τέρας, που δεν θα μπορεί να συρθεί στους κακοτράχαλους δρόμους της ιστορίας, ούτε καν σαν τα φίδια...
http://panusis.blogspot.gr/
Ο άνθρωπος μοίραζε τον βίο του ανάμεσα στην Ελληνική πόλη Όλβια της Κριμαίας και στις στέπες των Σκυθών.
Στην Όλβια κυκλοφορούσε με ελληνικό μανδύα, φόραγε στεφάνι κισσού στα μαλλιά και συζητούσε στην αγορά, περί των ανθρώπινων. Επίσης, ήταν παντρεμένος με Ελληνίδα και είχε μαζί της παιδιά.
Αυτά όμως τον μισό καιρό της ζωης του.
Στο υπόλοιπο μισό, γυρνούσε στη στέπα, φορούσε τις μάλλινες περισκελίδες των βαρβάρων, και ηγούνταν των βαρβαρικών ορδών στις επιδρομές τους. Επίσης, ήταν παντρεμένος με μια πριγκίπισσα των Σκυθών, τη Σάρματη, και είχε και μαζί της παιδιά.
Παρά το ότι οι Σκύθες τον καιρό εκείνο διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες της Κριμαίας, όταν έμαθαν ότι ο αρχηγός τους ζούσε διπλή ζωή, διέταξαν να θανατωθεί, με τον παραδοσιακό τρόπο θανάτωσης των Σκυθών, δια των τόξων...
Στην απόφαση των Σκυθών γερόντων δεν βάρυνε το ότι αγαπούσε με πάθος τους Ελληνες και τον πολιτισμό τους, ούτε φυσικά το ότι ειχε δυο γυναίκες [πολλοί βαρβαροι δατηρουσαν χαρεμια]
Αποφάσισαν να τον θανατώσουν επειδή τολμησε να ζήσει δύο ζωές, σε δύο διαφορετικούς κόσμους!
Αυτό ήταν το έγκλημα του.
Οι Σκύθες γέροντες αποδείχτηκε οτι ήσαν σοφοί άνθρωποι.
Ο ιδιαίτερος πολιτισμός ενός έθνους ή μιας ράτσας, ειναι η έκφραση της συλλογικής τους ταυτότητας. Συνεπώς εμπεριέχει εντός του και το φυλετικό στοιχείο, που είναι ουσιαστική συνιστώσα της συλλογικής του συνείδησης.
Ο μετεωρισμός ανάμεσα σε δύο κόσμους [επί παραδείγματι, του Ευρωπαϊκού και του Ασιατικού] πρέπει να λογίζεται ως ύβρις και να τιμωρείται αυστηρότατα...
Η φωτό από την εμετική σειρά προπαγανδας: Ταμαμ
Το μονο που μπορεί να προκύψει από μια προσέγγιση Τουρκων και Ελληνων είναι μια νεα κατακτηση της Ελλαδος...
Ριχνόμαστε να ζήσουμε σε ένα φυσικό περιβάλλον που δεν το διαλέξαμε, με χρώμα, γλώσσα και Θεούς, που δεν τους διαλέξαμε, σε μια οικογένεια, σε μια πόλη και σε μια χώρα, όπου καλούμεθα να διδαχτούμε είτε μας αρέσει, είτε όχι, τους αξιακούς της κώδικες και τις εξαναγκαστικές συμπεριφορές της.
Τα πιο βασικά στοιχεία που καθορίζουν τις ζωές μας, η ρατσα μας, η φυλη μας, το εθνος μας, η θρησκεια μας, η οικογένεια μας, μας δίδονται όλα εκ των προτέρων, ερήμην μας.
Είμαστε σαν πρόσωπα σε βυζαντινές τοιχογραφίες. Όλα τα χαρακτηριστικά μας, τα ενδύματα μας, η στάση μας, ακόμα και η κίνηση των χεριών μας, είναι προκαθορισμένα από μια αυστηρή τεχνοτροπία, που επιτρέπει ελάχιστους νεωτερισμούς.
Αλλά παρ' όλα αυτά διαφέρουμε ως άτομα, όπως διαφέρουν και τα πρόσωπα των Παρθένων στις αγιογραφίες του Αντρέι Ρουμπλιώφ, από τις αγιογραφίες του Θεοφάνους του Κρητός.
Το μυστικό της Βυζαντινης Τέχνης είναι ταυτόσημο με το μυστικό κάθε μεγάλης τέχνης που γεννιέται ως συλλογική έκφραση, μιας συγκεκριμενης πολιτιστικής παράδοσης.
Η ατομικότητα ξεπηδά από τη συλλογικότητα ως Αρμονία μαζί της και όχι ως Αρνηση της.
Περιμένετε τώρα από αυτόν να γίνει "έλληνας" επειδή μετέχει της υμετέρας παιδείας.
Προφυλάξτε καλύτερα το κεφαλάκι σας....
Η φυλετική διάσταση του Πολιτισμού, είναι η συλλογική βάση απάνω στην οποία υφαίνεται η ατομικότητα και δεν μπορεί να υπάρξει ως ξένη προς αυτήν, όπως δεν μπορεί να υπάρξει το πάσχον πρόσωπο της Παρθένου, αποκομμένο από τη βαθιά παραδοσιακή τεχνοτροπία, που το νοηματοδοτει..
Σε έναν από τους πιο γοητευτικούς μύθους που αναφέρονται στη γέννηση ενός πολιτισμού, οι Ρωμαίοι έκλεψαν τις παρθενες των γειτόνων τους Σαβίνων, αφού τους έστησαν ενέδρα στην κρήνη όπου πήγαιναν να φέρουν νερό.
Οι Σαβινοι κήρυξαν πόλεμο κατά των κλεπτών και οι δυο στρατοι παραταχθηκαν απεναντι, ετοιμοι για την αλληλοσφαγη. Οι Σαβίνες όμως μπηκαν αναμεσα τους και τους σταματησαν.
Αν αρχισετε τον πολεμο τους ειπαν, εμεις θα χασουμε η τους πατεραδες μας και τους αδερφους μας ή τους άνδρες μας,
Εκτοτε τα δυο εθνη ενωθηκαν με δεσμους αιματος και η Ρωμη εγινε η πατριδα τόσο των Σαβινων, όσο και των Ρωμαιων.
Ο Ελληνορωμαϊκός κόσμος παραδείγματος χάριν είναι ένα τέτοιο λαμπρό παράδειγμα αναμειξης διαφορετικών μεν πολιτισμών, που διέθεταν όμως κοινές φυλετικές ρίζες.
Τα ίδια μπορούμε να πούμε και για την ευτυχή επιμειξία των Γερμανικών φύλων [Γότθοι, Σάξονες, Σκανδιναβοί κ.α.] που συνέβαλλε στην διαμόρφωση του Γερμανικού πολιτισμού ή για την πολύ ενδιαφέρουσα ώσμωση μεταξύ των λαών της ανατολίας, από την οποία γεννήθηκαν οι σπουδαίοι πολιτισμοί των σασσανιδών ή των αχαιμενιδών.
Ακόμα και η σύμμειξη των σημιτών Αράβων, με τους αρίους Πέρσες, στην οποία οφείλεται η πιο λαμπρή περίοδος του Ισλάμ, ο πολιτισμός των Αββασιδών, δεν θα μπορούσε να συμβεί, αν πρώτα οι δύο φυλετικές αυτές ομάδες δεν είχαν μπολιαστεί από τον Ελληνικό πολιτισμό. Οι σημίτες Άραβες από την επαφή τους με τον Ελληνισμό της Αιγύπτου και της Συρίας στην περίοδο των Ομμεϋαδών χαλιφών, ενώ οι άριοι Πέρσες από την συνύπαρξη τους με τους Έλληνες της Ελληνιστικής περιόδου.
Η φυλετική απόσταση δηλαδή καλύφθηκε από έναν προγενέστερο πολιτισμικό μετασχηματισμό, που επικάλυψε την φυλετική ταυτότητα και [ίσως για μία και μοναδική φορά στην ιστορία] έφερε κοντά σημίτες και αρίους.
Αντιθέτως, λαοί με διαφορετική φυλετική καταγωγή και ακόμα περισσότερο διαφορετικής ράτσας, σπανίως παράγουν πολιτισμό, σε περίπτωση που έρθουν σε επαφή. Συνήθως απορροφάει ο ένας τον άλλον, αν δεν διαφοριστούν πάλι μέσα από εξεγέρσεις και πολέμους.
Οι κόπτες Αιγύπτιοι για παράδειγμα ποτέ δεν τα κατάφεραν να ενωθούν πολιτισμικά με τους σημίτες, είτε στην περίοδο που κατακτήθηκαν από τους Υξώς, είτε στο διάστημα που είχαν υπό την επικυριαρχία τους, τους Εβραίους.
Η Έξοδος της Βίβλου μας ενημερώνει για το βαθύ μίσος που χώριζε τις δύο φυλές.
Ομοίως, οι σλάβοι των Βαλκανίων δεν αφομοιώθηκαν ούτε από τους Τουρκομογγόλους Οθωμανούς, ούτε από τους Γερμανούς της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και πάει λέγοντας.
Οι πολύ πρόσφατοι αιματηροί πόλεμοι στα βαλκάνια, αποδείχνουν την ανοησία των μαρξιστών, που πίστεψαν ότι η εξαφάνιση των κοινωνικών τάξεων, θα σήμαινε ταυτόχρονα και την εξάλειψη των φυλετικών και εθνοτικών διαφορών.
Οι σημερνές ανιστόρητες αλλά και αψυχολόγητες ιδεοληψίες, ότι τάχα μου δεν υπάρχουν φυλετικές διαφορές στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά τα πάντα είναι αποτελεσματα των ταξικών συγκρούσεων και των δεδομένων κοινωνικοικονομικών συνθηκών, είναι κατάλληλα μοναχά για να κρατούν τις μάζες σε κατάσταση αέναης αναμονής, μέχρι τη έλευση του σοσιαλιστικού παραδείσου.
Η γελοιότητα του να παρουσιάζεται ένας νέγρος ως Έλλην, επειδή τάχα μου "μετέχει της Ελληνικής παιδείας", είναι σαν να λέμε ότι μία τίγρης μετατρέπεται σε κότα, επειδή την έχουν εγκλωβίσει για χρόνια σε ένα κοτέτσι.
Η ίδια η ζωή τους περιγελά, βανοντας [όπως είναι σωστό] την τίγρη να βιάζει και να σφαγιάζει τις κότες, που κακαρίζουν έντρομες στο κοτέτσι τους...
Κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητος από τις φυλετικές ρίζες του.
Πάρτε για παράδειγμα τον μωαμεθανισμό.
Πρόκειται για ένα κράμα ιουδαϊκών και αραβικών, δηλαδή σημιτικών δοξασιών, που ανακατεύει τους λαούς της Βίβλου με τους λαούς της ερήμου.
Μόνο σε σημιτικές φυλές όπως οι Άραβες θα μπορούσε να γεννηθεί αυτή η θρησκεία και μόνο σε βαρβαρους όπως οι τουρκομογγόλοι ή οι σύγχρονοι ευρωαμερικάνοι θα μπορούσε να διαδοθεί.
Η λυσαλέα προσπάθεια της Νέας Ταξης να ισοπεδώσει τα ευρωπαϊκά έθνη και να εξαφανίσει τη λευκή φυλή, δεν μπορεί να ευοδωθεί παρά με τη θυσία ολόκληρου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η μισαλοδοξία των ευρωσιωνιστών αριστοκρατών του χρήματος, που κουμαντάρουν σήμερα τις τύχες της Ευρώπης, ότι τάχα μου με την αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών από αφροασιατικές μάζες, θα δημιουργηθεί ένας νέος πολιτισμός μιγάδων, ήδη καταρρέει από τα ίδια τα γεγονότα.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη λαθροκατακτημένη Ευρώπη δεν είναι η γέννηση ενός νεου, έστω και μπάσταρδου πολιτισμού, αλλά η συρρίκνωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε πολιτιστικά υποπροϊόντα όπως οι διάφορες βυζοβίζιον.
Η νόθα και εκφυλισμένη γενιά που προέκυψε από τις επιμειξίες λευκών με αφροασιάτες ήδη φανερώνει την πολιτισμική της ένδεια.
Δεν παράγεται σήμερα πολιτισμός, στην κοιτίδα του πολιτισμού!
Οι Σοπενάουερ, οι Βαν Γκογκ, οι μοντερνιστές, οι υπαρξιακοί, οι φουτουριστές, οι στρουκτουραλιστές - όλος αυτός ο πολύχρωμος και πολύβουος κόσμος των πνευματικών, των κοινωνικών και των πολιτικών επαναστασεων, που διαμόρφωσε, μέσα απο το Ευρωπαϊκό Γίγνεσθαι τον σύγχρονο κόσμο, έχει σιγήσει.
Οι μπάσταρδες ράτσες της σημερνης Ευρώπης, δεν μπορούν να παράγουν σε πολιτισμό κάτι καλύτερο από τη Μπιγιονσέ κι από τον κ. Λαζόπουλο.
Η φύσις δεν απεχθάνεται μοναχά το κενό. Απεχθάνεται και τα βιοψυχικά πειράματα, που συνήθως την βιάζουν, παράγοντας τερατογεννέσεις.
Η εκ-γύμνωση του Πολιτισμού από τις φυλετικές του ρίζες και η λαθροκατάκτηση της Ευρώπης, το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι ένα τέτοιο βιοπολιτισμικό τέρας, που δεν θα μπορεί να συρθεί στους κακοτράχαλους δρόμους της ιστορίας, ούτε καν σαν τα φίδια...
http://panusis.blogspot.gr/