Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία ήταν μια ήττα [αν και όχι τόσο βαριά] για τημεγάλη κυρία του Γαλλικού εθνικισμού,
Τα αποτελέσματα στις 101 [αν δεν κάμω λάθος] περιφέρειες έδωκαν και καλά και κακά νέα στο Πατριωτικό Μέτωπο [Front National].
Τα κακά νέα είναι ότι ενώ η ίδια η μαντάμ Λεπέν υπολόγιζε να "πάρει" δύο τουλάχιστον περιφέρειες, μία στη Νότια και μια στη Βόρεια Γαλλία, στο τέλος δεν κέρδισε καμία, πράγμα που ανάγκασε τον δεύτερο τη τάξει του Πατριωτικού Μετώπου, Φλοριάν Φιλιππό να ομολογήσει πως δεν είναι και τόσο ευχαριστημένος.
Κακό νέο επίσης είναι το ότι φαίνεται να επανακάμπτει στη Γαλλική πολιτική σκηνή ο γιαλαντζί δεξιός Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος δεν είναι λιγότερο μεταναστολάγνος από τον σοσιαλιστή Ολάντ, μπορεί όμως πλέον να χρησιμοποιεί χωρίς κόστος μια σχεδόν εθνικιστική ρητορική, όπως ο δικός μας Αντώνης Σαμαράς [ο οποίος τώρα κάμει λόγο για ορδές λαθρομεταναστών, ενώ η κυβέρνηση του ψήφισε τον αντιρατσιστικό νόμο...]
Αν οι Γάλλοι είναι τόσο ανόητοι όσο οι Έλληνες, πιθανόν να δώσουν στον μεσιέ Σαρκοζί την ευκαιρία, να αποδείξει ακόμα μία φορά το πόσο εύκολα, μπορούν να χειρίζονται το ψέμα, οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι των συντηρητικών κομμάτων...
Πέραν όμως από τα κακά νέα υπάρχουν και τα καλά νέα για την κυρία Λεπέν [και όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν την κατάρρευση του Γαλλικού εθνικισμού, απλώς δεν στρώθηκαν να μελετήσουν τα αποτελέσματα...]
Τα καλά νέα λοιπόν λέγουν ότι το Πατριωτικό Μέτωπο ανέβασε τα ποσοστά του σε εθνικό επίπεδο κι αυτή τη στιγμή φιγουράρει ως το πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των Γάλλων ψηφοφόρων. Αυτό σημαίνει ότι το 32% των Γάλλων τάσσονται απολύτως κατά της λαθρομετανάστευσης, του λαθρεποικισμού, της παγκόσμιας κυριαρχίας των τραπεζών, των σιωνιστικών κογκλάβιων και του ευρώ της φράου Μέρκελ.
Με λίγα λόγια, αν αύριο γινόντουσαν προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, η κυρία Λεπέν θα έβγαινε άνετα πρώτη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα κατακτούσε και την προεδρία της δημοκρατίας, αφού το εκλογικό σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να φρενάρει τον αποπάνω και να πριμοδοτεί τους αποκάτου...
Για να μην σας μείνει η απορία πως μπορεί να συμβαίνει αυτό και οι έσχατοι να βγαίνουνε πρώτοι, πάρτε παράδειγμα το δικό μας σύστημα εκλογής δημάρχων σε δύο γύρους. Φανταστείτε λοιπόν ότι σε κάποιες μελλοντικές δημοτικές εκλογές, ο κ. Κασιδιάρης ας πούμε, έρχεται πρώτος συγκεντρώνοντας το 30% των ψήφων, έναντι 25% του δεύτερου [που μπορεί ας πούμε να είναι η Τασία]
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κ. Κασιδιάρης θα βγει δήμαρχος Αθηναίων, γιατί στον β΄γύρο μπορεί να συνασπιστούν όλοι οι άλλοι [Συριζα, ΚΚΕ, Ποτάμια, ΝουΔου και δεν συμμαζεύεται] και να βγάνουν δημαρχίνα την μεγάλη Τασία [για να μπάσει στο δημαρχιακό μέγαρο τους αφγανούς που πουλάνε την πρέζα,,,]
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στις περιφερειακές αλλά και στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας.
Το πρώτο κόμμα της κ. Λεπέν, που κατόρθωσε να επαυξήσει ελαφρά τα ποσοστά του, στον β΄γύρο των περιφεριεακών εκλογών δεν κέρδισε ούτε μία περιφέρεια, ενώ το επόμενο κόμμα του κ. Σαρκοζί πήρε σχεδόν τις 70 από τις 100, με τη συνενοχή φυσικά των σοσιαλιστών και των άλλων παιδιών της γαλλόφωνης μπουρζουαζίας...
Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί και στις προεδρικές εκλογές, αποκλείοντας από τη προεδρία το πρώτο κόμμα.
Όπως και να χει το πράγμα, οι Γάλλοι εθνικιστές δεν μπορούν να είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα, παρά το ότι διατήρησαν την πρωτιά, εφόσον οι ίδιοι εκτιμούσαν ότι θα κέρδιζαν δύο με τρεις περιφέρειες.
Που οφείλεται τελικά αυτή η εν μέρει αποτυχία του Πατριωτικού Μετώπου?
Προσωπικά δεν γνωρίζω τις ιδιαιτερότητες της Γαλλικής κοινωνίας και συνεπώς δεν είμαι εις θέσιν να σας προσφέρω έγκυρη ανάλυση, πράγμα που ευελπιστώ να πράξουν οι ίδιοι οι Γάλλοι πατριώτες.
Μπορώ όμως να διακρίνω κάποιες υπόγειες τάσεις, που αφορούν εν γένει τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, σε μια εποχή στην οποία τίθεται εν αμφιβόλω το αν θα συνεχίσει να υπάρχει Ευρώπη...
Το Πατριωτικό Μέτωπο λοιπόν ενδεχομένως να είχε αυξήσει σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά τις ψήφους του, ειδικά μετά την ισλαμική επίθεση στο charlie hebdo, αν η κυρία Λεπέν δεν είχε διαπράξει κάποιες αστοχίες, που πιθανόν να επηρέασαν το πιο δυναμικό κομμάτι του κόμματος της.
Δηλαδή τους αποφασισμένους Γάλλους πατριώτες, που αντιλαμβάνονται ότι η πορεία προς την αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών από αφροασιατικές μάζες, μπορεί πλέον να μην είναι καν αναστρέψιμη και συνεπώς αυτό που προέχει είναι η αυτοπροστασία των γηγενών Ευρωπαίων κάτω στους δρόμους και όχι απλά στα έδρανα ενός ξεπουλημένου κοινοβουλίου, που υπακούει στις εντολές των σιωνιστών.
Η ίδια η κ. Λεπέν είναι μια γυναίκα με αριστοκρατικό παρουσιαστικό και σαλονάτη συμπεριφορά, που μεγάλωσε σε ένα προστατευμένο μεσοαστικό περιβάλλον, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας της είναι ένας από τους πιο μαχητικούς ευρωπαίους πατριώτες. Μια τέτοια κυρία δεν μπορεί εύκολα να ξεπεράσει την κρούστα της γαλατικής ευγένειας που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της τάξης της και της εκπαίδευσης της.
Με απλά λόγια είναι πολύ αστή για να είναι επαναστάτρια.
Ωστόσο ο ευρωπαϊκός εθνικισμός αν είναι να ανατρέψει τα σχέδια των σιωνιστικών κογκλάβιων, ίσως να μην μπορεί να το πετύχει παρά μόνον επαναστατικά, με μια πλήρη ανατροπή του συστήματος της διαπλοκής, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των πολιτικών εργολάβων και των μεγιστάνων των ΜΜΕ.
Είναι ικανή για κάτι τέτοιο μια γυναίκα σαν την Μαρίν Λεπέν, που είδε τις γελοίες βυζαρούδες των Femmen, να την περιγελούν?
Κάποιοι Γάλλοι εθνικιστές έχουν βάσιμες ενδείξεις για να μην το πιστεύουν...
Δεν είχαν προκάμει ακόμα να σχηματιστούν οι συμμαχίες των κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο και η μαντάμ Λεπέν έσπευσε να δηλώσει ότι απέκλειε την οποιαδήποτε σύμπραξη με τη Χρυσή Αυγή!
Κι αυτό ίσως να διέθετε κάποιες πολιτικές ερμηνείες, αν υπήρχε στην Ελλάδα άλλο συνεπές ευρωσκεπτικιστικό/εθνικιστικό κίνημα.
Όπως είναι όμως η κατάσταση εδώ στην ψωροκώσταινα, το μοναδικό πολιτικό κίνημα που αμφισβητεί ουσιαστικά τη Νέα Τάξη πραγμάτων, είναι η Χρυσή Αυγή, εξόν φυσικά από κάποιες εθνικιστικές ομάδες που δεν τις ενδιαφέρει διόλου η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Το συγκυβερνών κόμμα του κ. Καμμένου και ο ΛΑ.Ο.Σ. του ζάπλουτου κ. Καρατζαφέρη, μόνον ως ανέκδοτο μπορούν να χαρακτηριστούν ευρωσκεπτικιστικά ή εθνικιστικά.
Συνεπώς, η άρνηση της κ.Λεπέν να συμπράξει με τη Χρυσή Αυγή, σήμαινε ότι απέκλειε τους Έλληνες εθνικιστές, την ίδια ώρα που η Ελλάδα γίνονταν το πειραματόζωο της εφαρμογής του σχεδίου Gudenhove-Kallergi, άρα θα έπρεπε να αποτελεί ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για όλους τους Ευρωπαίους εθνικιστές.
Αντί αυτού όμως η μαντάμ Λεπέν επέλεξε να στηρίξει τον Συριζα, για να βάνει μπροστά τη διάλυση ενός ευρωπαϊκού έθνους, κάτι που η ίδια υποστηρίζει ότι πολεμάει!
Πως να μην κλονιστεί μετά η πίστη των πιο πιο νοημόνων από τους Γάλλους εθνικιστές, που είδαν την πασιονάρια του ευρωπαϊκού εθνικισμού, να κολακεύει μια καθεστωτική νεοταξίτικη συμμορία, για την οποία και μόνον η λέξη έθνος, προκαλεί αναφυλαξία!
Μελετώντας τις μετακινήσεις των Γάλλων ψηφοφόρων στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, μπορούμε να εικάσουμε ότι υπάρχει μια στροφή των Γάλλων μικροαστών προς τα δεξιά, εφόσον ενισχύθηκε το κόμμα του Σαρκοζί αλλά και το Πατριωτικό Μέτωπο της κ.Λεπέν, ενώ ταυτόχρονα ξεφτιλίστηκαν οι σοσιαλιστές του συντρόφου Ολανδρέου.
Κι αν οι φέμεν είχαν και λίγο μυαλουδάκι εξόν από τα ωραία βυζάκια τους, θα αντιλαμβανόντουσαν ότι οι μεταναστολαγνικές τους φαντασιώσεις βρίσκουν ολοένα και μικρότερη απήχηση στους Γάλλους ψηφοφόρους, που ενίσχυσαν συντηρητικά κόμματα, ενώ έριξαν μαύρο στους φιλοϊσλαμιστες των σοσιαλιστών.
Παράλληλα όμως φαίνεται ότι υπήρξε και μια μετακίνηση ψηφοφόρων προς τα "δεξιά" του Πατριωτικού Μετώπου - ή, πιο σωστά προς έναν πιο ειλικρινή εθνικισμό, όπως αυτός που εκφράζεται από το Blog Identitaire και άλλες εξωκοινοβουλευτικές πατριωτικές οργανώσεις.
Φρονώ ότι η άρνηση της κ. Λεπέν να συνεργαστεί σε επίπεδο ευρωβουλής με τη Χρυσή Αυγή και προπαντός η εντελώς αψυχολόγητη στήριξη που παρείχε στη ροζ συμμορία του συντρόφου Τσιπρανδρέου, της κόστισαν ενδεχομένως μια συνταρακτική νίκη στις περιφερειακές εκλογές.
Και μπορεί μεν να κέρδισε κάποιους ψηφοφόρους από την μεσαία κυρίως τάξη αλλά έχασε πολύ περισσότερους από το πιο συνειδητοποιημένο τμήμα των Γάλλων πατριωτών.
Δεν της άρεσε η Χρυσή Αυγή, αλλά μάλλον απεδείχθη ότι αρέσει στους Γάλλους πατριώτες, που μπορεί να τιμώρησαν εξαιτίας της, την πρώτη κυρία του Γαλλικού εθνικισμού.
Γιατί εν καιρώ πολέμου, συμβιβασμοί από αληθινούς ιδεολόγους, δεν νοούνται...
Σημείωσις
Έχω την αίσθηση ότι τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν το δίλημμα: συμβιβαστική στροφή προς τη μεσαία τάξη ή διατήρηση μιας συνεπούς γραμμής αμφισβήτησης του συστήματος στο σύνολο του?
Το ίδιο δίλημμα φρονώ ότι τίθεται τόσο στο Πατριωτικό Μέτωπο της κ Λεπέν, όσο και στη Χρυσή Αυγή των Ελλήνων εθνικιστών.
Αλλά εδώ χωράει εκτενέστερη ανάλυση, που ίσως την παρουσιάσω λίαν προσεχώς...
http://panusis.blogspot.gr/