Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Κάθε αποτέλεσμα έχει και την αιτία του και η σημασία της αιτίας είναι ανάλογη του αποτελέσματος σε πολιτικό, κοινωνικό, αλλά και θρησκευτικό επίπεδο. Σε αυτή την χώρα διάφορα πολιτικά ταμπού και πολιτικά τζάκια είχαν κυριαρχήσει επί δεκαετίες και καθόριζαν την εξωτερική και εσωτερική της κατεύθυνση.
Σήμερα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας μια ομάδα πολιτικών που απαρνούνται τον παραδοσιακό θρησκευτικό όρκο, έγινε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση.
Το 2007 η χώρα είχε μια πολιτική εξουσία που προέρχονταν από ένα μεγάλο πολιτικό τζάκι.
Ο τότε πρωθυπουργός για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου είχε διανοηθεί να αλλάξει την στρατηγική πορεία της χώρας και να προχωρήσει κάνοντας καινούργιες συμμαχίες που θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τα εθνικά και οικονομικά μας συμφέροντα.
Οι συναντήσεις του με τον ηγέτη της Ρωσίας ήταν το αποκορύφωμα αυτής της πρωτοφανούς για ελληνικά δεδομένα προθέσεις, από ένα συντηρητικό και παραδοσιακά αμερικανόφιλο πρωθυπουργό.
Άρχισε γρήγορα εναντίον του ένας μεγάλος εσωτερικός πόλεμος υπονόμευσής του. Το προσωπικό αμερικανόφιλο περιβάλλον του, οι στενοί του συνεργάτες είχαν στραφεί εναντίον του και τον υπονόμευαν.
Ο αρχηγός της τότε αντιπολίτευσης, ο γνωστός ελληνόφωνος ΓΑΠ, ωρύονταν για την φίλορωσική του στροφή που δεν συμβιβάζονταν με τις διασυνδέσεις του με τις ΗΠΑ. Μέχρι και παρακολουθήσεις τηλεφώνων γίνονταν και σχέδια δολοφονίας του από ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Δυστυχώς, ο τότε πρωθυπουργός αντί να σηκωθεί όρθιος και να καταγγείλει στον ελληνικό λαό το όργιο της υπονόμευσής του εναντία στα εθνικά μας συμφέροντα, προτίμησε να. το βάλλει στα πόδια παραδίδοντας την εξουσία στον μεγάλο μειοδότη της πατρίδας, που ακούγεται, ΓΑΠ!
Από εδώ και πέρα άρχισε το κατρακύλισμα της χώρας στον γκρεμό, η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στους ξένους, η ακύρωση όλων των προτέρων επιλογών της στρατηγικής κατεύθυνσης προς όφελος και μόνο των ξένων αφεντάδων του και παράλληλα το ξεκλήρισμα της ελληνικής κοινωνίας με την παράδοση όλων των κέντρων της κρατικής εξουσίας σε ξένους, ανθέλληνες, τοκογλύφους.
Άρχιζε το μεγαλύτερο μαρτύριο του ελληνικού λαού, χάριν της πρωτοφανούς αυτής προδοσίας ενός αμερικανόφρονα πολιτικού, που το μόνο που ήξερε ήταν να προβάλλεται σαν ο γόνος της μεγάλης πολιτικής οικογενείας, με την πεποίθηση ότι οι «υπήκοοι» του θα τον υπακούουν σαν σκλάβοι της προδοσίας του.
Αυτόν τον μεγάλο μειοδότη τον διαδέχτηκε ο άλλος φίλος του, που όχι μόνο θα συνέχιζε το καταστροφικό του έργο, αλλά θα το επέκτεινε ακόμα περισσότερο με κύριο στόχο και σκοπό την ολοκληρωτική εξόντωση αυτού του λαού, που τον κορόιδεψε με τον χειρότερο τρόπο.
Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος ψεύτης της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Αλλά το μεγαλύτερό του ανοσιούργημα ήταν ότι θα αναδεικνύονταν και σαν ο μεγαλύτερος θεομπαίχτης.
Για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου, ο ηγέτης του θα έπαιζε με το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού και το χειρότερο, θα έβαζε ιεράρχες και ιερομόναχους να προπαγανδίζουν ότι είναι ο. απεσταλμένος του Θεού για να «σώσει», βλέπε καταστρέψει την ελληνική κοινωνία και να διασύρει κάθε έννοια θρησκευτικού φρονήματος και θρησκευτικής αίσθησης. Ο μεγαλύτερος θεομπαίχτης που πέρασε ποτέ!
Μετά από όλα αυτά τι θα ανέμενε κανείς;
Η οργή του λαού θα έδινε την εξουσία σε κάποιους που δεν πιστεύουν, αλλά τουλάχιστον φαίνονταν σαν ειλικρινείς στις προθέσεις τους και το σκάνδαλο της εμφάνισης για πρώτη φορά υπουργών να περιφρονούν τις θρησκευτικές παραδόσεις, ήταν δυστυχώς η απόρροια όλης αυτής της θλιβερής περιπέτειας της Ελλάδας.
Ένας δειλός που... ήπιε το αμίλητο νερό, ένας αδίστακτος μειοδότης και ένας φοβερός θεομπαίχτης, έφεραν για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία ένα άθεο στην εξουσία!
Πολύ αργά για.κροκοδείλια δάκρυα υποκρισίας!
Πηγή ΝikosΧeiladakis
