Διεκδικούν την ψήφο μας κάνοντας τα αντίθετα από αυτά που μας τάζουν όταν ζητούν την ψήφο μας. Ο παραπάνω πίνακας είναι ενδεικτικός της ασυνέπειας λόγου – έργου της Ν.Δ. που ζητεί εκ νέου την ψήφο μας…
Με το επιχείρημα της εξασφάλισης σταθερότητας. Για να συνεχίσει τη διάλυση της αστικής τάξης και της αγοράς ώστε να διασωθεί ο δημόσιος τομέας και οι συντεχνίες του! Διότι τελικά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η «σωτηρία» στην οποία μας οδηγεί, διαχρονικά το τελευταίο διάστημα, η αγιοποιημένη στήριξη της κυβέρνησης είναι η ολική περίπου καταστροφή της ιδιωτικής οικονομίας και των ατομικών περιουσιών ώστε να περισωθεί ό,τι γίνεται από τον δημόσιο τομέα και το κράτος.
Είναι δυνατόν να είναι αυτός ο στόχος μιας παράταξης που στηρίζει -υποτίθεται- την οικονομία της αγοράς; Προσφέροντας την ίδια ώρα επιχειρήματα σε συμπλεγματικούς αριστερούς για δήθεν προώθηση θέσεων νεοφιλελεύθερων κι ενδεχομένως συντηρητικών; Το δίλημμα που προβάλλεται δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. «Ελιά ή Ν.Δ.» οφείλει να είναι η επιλογή των μετριοπαθών κεντροδεξιών/αριστερών, μας λένε. Διότι κάθε τι άλλο θα μας οδηγήσει στην καταστροφή.
Με τον Βαγγέλη Βενιζέλο όμως υπ. Οικονομικών είχαμε ακούσει περίπου τα ίδια, αν δεν ψηφιζόταν τότε το Ν/Σ για το χαράτσι μέσω ΔΕΗ στην ιδιοκτησία. Αργότερα, πάλι επί Παπαδήμου, είχαμε ακούσει παρόμοιες παραινέσεις για άλλα οικονομοκτόνα νομοθετήματα. Και τελευταία, τουλάχιστον δύο φορές, η Βουλή κλήθηκε να ψηφίσει σκανδαλωδώς ανατρεπτικές ρυθμίσεις (φόρους, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών με χρέωση των φορολογουμένων, απαλλαγή δημόσιων λειτουργών από τις όποιες ευθύνες για οικονομικές τους πράξεις κ.ά.) με το ίδιο κινδυνολογικό μοτίβο.
Αφού όμως έγιναν τόσα ανατριχιαστικά κι απαράδεκτα για να σωθούμε, γιατί και πάλι οφείλουμε να υπομείνουμε κι άλλα; Αφού θεωρητικά θα έπρεπε να είμαστε ήδη σωσμένοι!…
Εθνικισμός