Ο καθένας βέβαια μπορεί να εικάσει ότι θέλει. Λογικό είναι να ακούγονται πολλά (προδοσία, εκβιασμοί, δωροδοκίες, λιποψυχία, πιέσεις απ΄το κοντινό του περιβάλλον κτλ), αλλά όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις οι αποδείξεις σπανίζουν, άρα απ΄την πλευρά μας δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε κάτι συγκεκριμένο.
Άποψη του γράφοντος είναι ότι η ανεξαρτητοποίηση του Αλεξόπουλου και η συνακόλουθη αποχώρησή του απ΄την Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί κανα κοσμοϊστορικό γεγονός. Η Χρυσή Αυγή υφίσταται εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες και στο διάστημα αυτό έχουν κατα καιρούς αποχωρήσει πολλοί και διάφοροι, κάποιοι εκ των οποίων ήταν πολύ πιο βαριά ονόματα απ΄τον Αλεξόπουλο.
Μπορεί τώρα οι συνθήκες να είναι διαφορετικές, διότι η Χρυσή Αυγή είναι πλέον πρωταγωνιστής στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι το συγκεκριμένο κόμμα θα πληγεί καίρια επειδή απεχώρησε ο... Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος. Ας είμαστε και λίγο σοβαροί..
Για έναν πολιτικό οργανισμό που μεγάλωσε, ανδρώθηκε και επιβίωσε στις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες του πολιτικού περιθωρίου για δεκαετίες, δεν μπορεί να αποτελέσει ουσιώδες πλήγμα η ανεξαρτητοποίηση ενός βουλευτή.
Η Χρυσή Αυγή το τελευταίο εξάμηνο υφίσταται έναν ανελέητο πολυεπίπεδο πόλεμο απ΄το ανθελληνικό καθεστώς. Έναν πόλεμο που ξεκινάει απ΄τα καραγκιοζιλίκια της χρυσαυγιάδας των ΜΜΕ και φτάνει ως τις γνωστές προφυλακίσεις και τις δολοφονίες στο Νέο Ηράκλειο.
Σε αυτό το κλίμα ήταν πολύ πιθανό κάποιος ή κάποιοι να λιποψυχήσουν, να είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς και ποιος ξέρει τι άλλο. Άλλωστε σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και απώλειες.
Στην περίπτωση που εξετάζουμε οι απώλειες πολιτικού δυναμικού μοιραία θα βρίσκονται ανάμεσα στους αδύναμους κρίκους. Αδύναμοι κρίκοι πάντα υπάρχουν. Και ο Αλεξόπουλος απεδείχθη ότι ήταν ένας από αυτούς.
Η λογική βέβαια υπαγόρευε ότι ήταν πολύ πιθανότερο να υποπέσει σε τέτοιο ολίσθημα ένας όψιμος εθνικιστής, από αυτούς που προσέγγισαν τον πολιτικό μας χώρο μαζικά (και καλά έκαναν) τα τελευταία 3-4 χρόνια περίπου και οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν είναι και οι πλέον ιδεολογικά συνειδητοποιημένοι. Ο Αλεξόπουλος όμως δεν άνηκε σε αυτήν την κατηγορία, καθώς ήταν ενταγμένος στην Χρυσή Αυγή εδώ και 18 χρόνια.
Απ΄την άποψη αυτή, η ανεξαρτητοποίησή του δημιουργεί κάποια ερωτηματικά τα οποία δεν είμαστε αρμόδιοι ούτε να θέσουμε ούτε σε καμμία περίπτωση βέβαια να επιχειρήσουμε να τα απαντήσουμε.
Για να συνδέσουμε λίγο αυτό το γεγονός με την βασική θεματολογία του ιστολογίου, υπενθυμίζουμε μία παλαιότερη δήλωση του βουλευτή, πολύ πριν αρχίσουν οι διώξεις κατά της Χ.Α:
"Στη Χρυσή Αυγή εντάχθηκα το 1996 και κατάγομαι από κεντρώα οικογένεια. Όσο για τα περί «ναζισμού», αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μένα και την οικογένειά μου. Ο παππούς μου, Ελευθέριος Αλεξόπουλος, συνελήφθη σε ηλικία 33 χρόνων έπειτα από ενέδρα, το 1944 στη Γιάννουλη γιατί μετέφερε εφόδια και τρόφιμα στους αντάρτες. Οι Γερμανοί προς παραδειγματισμό τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού, αφήνοντας το πτώμα του να αιωρείται για έξι ημέρες"
Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν το περιστατικό που ανέφερε είναι αληθές. Μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι. Ας υποθέσουμε όμως ότι είναι αλήθεια.
Με δεδομένο όμως ότι στην ύπαιθρο της Θεσσαλίας η αντάρτικη οργάνωση που κυριάρχουσε απόλυτα το 1944 ήταν ο κομμουνιστοκίνητος ΕΛΑΣ, καταλαβαίνουμε ότι ο παππούς του Αλεξόπουλου συνεργαζόταν με τους ελασίτες. Ίσως μέσω της ΕΤΑ (Επιμελητείας Του Αντάρτη); Ενδεχομένως.
Δεν μπορούμε όμως να καταλάβουμε για ποιον λόγο το ανέφερε αυτό ο βουλευτής.
Ήταν περήφανος για αυτήν την δράση του παππού του; Απ΄τα λεγόμενά του μάλλον αυτό προκύπτει. Αν ήταν περήφανος, τότε κάπου τα'χει μπλέξει στο μυαλό του σε βαθμό που να μην συνάδει με την 18ετή παρουσία του στην Χρυσή Αυγή.
Αν δεν ήταν όμως περήφανος, ή πολύ περισσότερο αν το περιστατικό με τον παππού του δεν είναι αληθές, και τα είπε απλά για να αποσπάσει τα εύσημα απ΄τους πολιτικούς του αντίπαλους, τότε στην καλύτερη -γι'αυτόν- περίπτωση είναι απλά αφελής.
Εν πάσει περιπτώσει, και πολύ ασχοληθήκαμε..
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/
