Η
κοινωνία μας σήμερα προωθεί το πρότυπο του καταναλωτικού ανθρώπου. Ενός
ανθρώπου, που αποκομμένος από τις ρίζες του, αναλίσκει τη ζωή του στο
κυνήγι του χρήματος και του ευδαιμονισμού. Σε αυτόν τον εύκολο και
εκφυλιστικό δρόμο του υλισμού, ο εθνικισμός αντιτάσσει μιαν άλλη
πρόταση. Ένα δρόμο δύσκολο, ιδεαλιστικό. Ένα δρόμο για «λιγοστούς και
διαλεχτούς» μέχρι χθες, για χιλιάδες όμως σήμερα και για ακόμη
περισσότερους αύριο.
Η
ζωή είναι ένας αγώνας και φάρος των προσπαθειών είναι οι ιδέες και το
καθήκον. Ο εθνικιστής δεν εξαγοράζεται με υλικά αγαθά. Δεν επαναπαύεται
στις ανέσεις και δεν αποχαυνώνεται από τον ευδαιμονισμό. Θεωρεί χρέος να
αγωνίζεται για υψηλές ιδέες. Να προσπαθεί να αφυπνίσει τη μάζα και να
την ενεργοποιήσει. Δεν μετρά τα πράγματα συμβατικά, δηλαδή κόστος-
κέρδος. Για αυτόν κάθε κόστος είναι καλοδεχούμενο, προκειμένου να
υπηρετήσει τις ιδέες του και να πετύχει το σκοπό του. Όπως γράφει ο Ι.
Συκουτρής: «Είναι ο σπόρος που θα ταφεί και θα σαπίσει, δια να φανεί το
άνθισμα και το κάρπισμα».
Αυτό
ήταν το χρέος των εθνικιστών πάντοτε, αυτό είναι και σήμερα. Σήμερα,
που ο λαός μας και η πατρίδα μας δοκιμάζεται, οι εθνικιστές πρέπει για
άλλη μια φορά να αποτελέσουμε τη μάχιμη πρωτοπορία του έθνους. Σε κάθε
χώρο που κινούμαστε πρέπει να ξεχωρίζουμε για τη πίστη στις ιδέες μας
και για την εφαρμογή τους, πρώτα απ' όλα στον εαυτό μας. Ο εθνικιστής
δεν κρύβεται πίσω από άλλους, αντιθέτως δεν διστάζει να θυσιαστεί για
τις ιδέες και για τους άλλους. Η ζωή του πρέπει να διαπνέεται από ηρωικό
πνεύμα χωρίς ίχνος ωφελιμισμού.
Ιδιαίτερα
τώρα, που το κίνημα μας γιγαντώνεται, πρέπει να μείνουμε ασάλευτοι στις
ιδέες μας και με πίστη στον αρχηγό μας να αποτελέσουμε το παράδειγμα,
που θα φέρει κοντά μας και άλλους Έλληνες. Αυτά ξέρουν οι αντίπαλοί μας
και για αυτό ανησυχούν. Και έχουν δίκαιο που ανησυχούν. Ξέρουν ότι εμάς
δεν δύνανται να μας εξαγοράσουν. Ξέρουν ότι εμείς δεν θα κάνουμε ούτε
βήμα πίσω. Ξέρουν ότι θα πολεμήσουμε μέχρι την τελική νίκη.
