Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ.

Σχεδόν 3 μήνες απεργίας συμπληρώνουν οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία, στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου. Πέρα από την αξιοπρεπή, σθεναρή και πάνω απ’ όλα Ελληνική (και όχι διεθνιστική) στάση των απεργών, αν κάτι χαρακτηρίζει την όλη ιστορία, αυτό είναι η απαράδεκτη θέση του ΚΚΕ, το οποίο  ωθεί στην πολιτική εκμετάλλευση του αγώνα των εργαζομένων, αποκλειστικά για κομματικά οφέλη. Κρίνοντας προφανώς από τους αμετανόητους οπαδούς του, θεωρεί όλον τον κόσμο ηλίθιο, που θα φάει αμάσητο το οποιοδήποτε παραμύθι τους σερβίρει η απολιθωμένη ηγετική κλίκα του νεοσταλινικού ΚΚΕ.

Μάθαμε, λοιπόν, πως ο πρόεδρος του σωματείου και στέλεχος του ΠΑΜΕ στην γενική συνέλευση του σωματείου, τόνισε την ανάγκη για ενίσχυση της «περιφρούρησης του αγώνα», επειδή «όσοι έρχονται εδώ, δεν έρχονται όλοι για το καλό μας»… Πιστό στην στρεβλή ανάπτυξη της συνωμοσιολογίας, το ΚΚΕ  «ανακαλύπτει» εχθρούς που έρχονται με το προσωπείο του αλληλέγγυου.  Ποιοι είναι αυτοί; Φυσικά και δεν το λέει άμεσα ο μπολσεβίκος συνδικαλιστής, αλλά δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για όλους, όσοι δεν ανήκουν στο «κόμμα», και,  ως γνωστόν, «ένα είναι το κόμμα»… Κανείς άλλος, εκτός του ΚΚΕ, δεν θέλει το καλό των εργαζομένων, γι’ αυτό και οποιαδήποτε ενέργεια δεν επιδοκιμάζεται, και πολύ περισσότερο δεν ελέγχεται πλήρως από το ΠΑΜΕ, και κατ’ επέκταση από το ΚΚΕ, θεωρείται ως «προβοκατόρικη». Σκοπός της όλης τακτικής είναι να κάνει τους απεργούς απολύτως χειραγωγήσιμους από εκείνους που καθοδηγούν την απεργία και θέλουν να έχουν στενά κομματικά οφέλη απ’ αυτήν.

Το στέλεχος του ΠΑΜΕ, στην ίδια ομιλία, είπε και τα εξής: «Τη μεγαλύτερη βοήθεια στον αγώνα μας, τη μεγαλύτερη πίεση σε εργοδοσία και κυβέρνηση μπορεί να την κάνει η εργατική τάξη, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Καλές οι ευχές, η συμπάθεια και τα μεγάλα λόγια, αλλά αν η εργοδοσία και η κυβέρνηση δεν νιώσουν την ανάσα μας σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση, δεν πρόκειται να κάνουν πίσω». Καταλάβατε το νόημα; Αν δεν υπάρξει απεργιακό κύμα σε όλα τα εργοστάσια, δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσουν οι απεργοί. Αυτό που κυρίως θέλουν να πουν είναι πως αν δεν αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί υπέρ του ΚΚΕ, όλα είναι χαμένα. Αυτού του είδους η «πολιτικοποίηση» (κομματικοποίηση επί της ουσίας) δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά ύπουλη πισώπλατη μαχαιριά στον αγώνα των χαλυβουργών. Είναι η κλασική μέθοδος της εξαφάνισης του κυρίου αιτήματος, μέσω  της διάλυσής του, ως σταγόνας μέσα σε μια θάλασσα γενικών αιτημάτων. Οι χαλυβουργοί, όμως, ξεκίνησαν μια απεργία για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, να νικήσουν γι’ αυτούς και για τους  απολυμένους συναδέλφους τους και όχι για να γίνουν το «παιχνιδάκι» του ΚΚΕ, το οποίο τους χρειάζεται αποκλειστικά σαν πόλο άσκησης της συνδικαλιστικής πολιτικής του κόμματος.

Θέλει να τους χρησιμοποιήσει ως μια εστία μόνιμης διαμαρτυρίας, γύρω από την οποία θα συσπειρώνονται κομματικές και ευρύτερες δυνάμεις. Γι’ αυτό σπεκουλάρουν πάνω στο δράμα τους, γι’ αυτό τους κοροϊδεύουν ασυστόλως και μετατρέπουν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε ξεκάθαρα κομματικές φιέστες (δεν είναι τυχαίο ότι στη μεγάλη πορεία του Δεκεμβρίου στην Αθήνα μάζευαν κουπόνια για το κόμμα και όχι για τους απεργούς). Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν οι υποκριτές εργατοκάπηλοι, ούτε για τους εργαζόμενους στη χαλυβουργία, ούτε για τους εργαζόμενους γενικότερα. Αλήθεια, τα «ταξικά συνδικάτα» (του κώλου…), που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ, έκαναν ποτέ παρέμβαση για τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών και τα άλλα αντεργατικά αίσχη, που συμβαίνουν στην «Τυποεκδοτική ΑΕ», η οποία ελέγχεται από το ΚΚΕ;  Όταν πριν από καιρό η Τυποεκδοτική έκανε μια (από τις πολλοστές) σειρά απολύσεων, η Παπαρήγα είχε πει τα εξής «απολαυστικά», σχετικά με το ζήτημα αυτό: «Είναι επιχείρηση, που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς και επομένως έχει όλες τις αντίστοιχες δυσκολίες. Σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου γίνονται απολύσεις. Είμαστε στόχος μιας επίθεσης που μας παρουσιάζει ως μια κερδοφόρα επιχείρηση. Εμείς έχουμε μεγάλη συρρίκνωση των εργασιών μας. Εμείς παλεύουμε κατά του καπιταλισμού. Θα κλείσουν και μεγάλες επιχειρήσεις. Μας περιμένουν στη γωνία με επιθέσεις των τελευταίων χρόνων στην Τυποεκδοτική».  Τι να πούμε για την φαιδρή επιχειρηματολογία της Παπαρήγα, την οποία θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιήσει και ο Μάνεσης, ιδιοκτήτης της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», πέρα του ότι συνιστά πολιτική (και όχι μόνο) αλητεία πρώτου μεγέθους;

Είναι πολύ εύκολο οι μπολσεβίκοι, πουλώντας φθηνό λαϊκισμό, να ζητούν 1.400 ευρώ κατώτατο μισθό για όλες τις άλλες επιχειρήσεις, ενώ την ίδια στιγμή στην κομματική επιχείρηση του ΚΚΕ να κάνουν τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο» και να απολύουν αβέρτα κόσμο. Τόσο η Τυποεκδοτική όσο και ο ρ/σ  902 αποτελούν τρανά παραδείγματα των όσων λέμε. Το ΚΚΕ, ως γνήσιο καπιταλιστικό κόμμα,  προσπαθεί να απομυζήσει όσο περισσότερο γίνεται τους εργαζομένους  που εκμεταλλεύεται στις επιχειρήσεις του. Αλλά το θράσος και η αναίδεια ήταν κάτι που χαρακτήριζε πάντοτε το ΚΚΕ, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, αν κρίνουμε από την απίστευτα προκλητική απάντηση της Παπαρήγα στην ερώτηση που της είχε γίνει στο παρελθόν, για το αν η κόρη της (Βασιλεία Παπαρήγα) είχε σπουδάσει στο Αμερικάνικο Κολλέγιο. Να τι είχε πει επακριβώς η Αλέκα: «Είχε γραφτεί στον Τύπο ότι έχω στείλει την κόρη μου στο DEREE. Όντως, έτσι είναι. Ένα παιδί αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάει στο πανεπιστήμιο, δεν έχει διέξοδο στην Ελλάδα. Τι θα κάνει μετά το Λύκειο; Κάπου πρέπει να πάει. Το ότι κάποιος επιλέγει να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο και όχι σε δημόσιο δεν λέει κάτι. Αλήθεια, ξέρετε τι περνάει κάποιος για να αναγκαστεί στο τέλος να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο;»  Επαναλαμβάνω ότι οι παραπάνω δηλώσεις ανήκουν στην Παπαρήγα και όχι στην «Δράση» του Μάνου, την  «Φιλελεύθερη Συμμαχία» (με πρόεδρο τον Βαλιανάτο πλέον…), ούτε σε κάποιο νεοφιλελεύθερο  στέλεχος της ΝΔ ή του ΛΑΟΣ.

Οι απεργοί Χαλυβουργοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους στυγνούς υποκριτές (και εκμεταλλευτές) του ΚΚΕ. Θα πρέπει να πάρουν τις τύχες του αγώνα τους αποκλειστικά στα χέρια τους, απομονώνοντας τους θρασύτατους ψευτολόγους μπολσεβίκους, γνωρίζοντας ότι έχουν την συμπαράσταση των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων. Η εργασία δεν είναι «δικαίωμα», αποτελεί Καθήκον και Υποχρέωση τόσο του κράτους προς τον πολίτη, όσο και αντιστρόφως. Και είτε το θέλουν οι πάσης φύσεως διεθνιστές, δεξιάς και αριστερής προέλευσης, είτε όχι,  η Ελληνικότητα αποτελεί μια αναφαίρετη βιολογική πραγματικότητα, που υποσκελίζει κάθε τι άλλο, γι’ αυτό και στηρίζουμε έμπρακτα τον ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ! Γιατί ο κομμουνισμός είναι μια απάτη, μια αντεθνική και απάνθρωπη θεωρία, μια αντιλαϊκή και αντεργατική πράξη, που το φρικαλέο πρόσωπό του φάνηκε σε όσες χώρες είχαν την ατυχία να βρεθούν  υπό την κατοχή του. Με τους μισθούς πείνας, με τις μη παραγωγικές θέσεις «εργασίας» και τις, αλήστου μνήμης, «νόρμες», ο μπολσεβικισμός αποδείχθηκε ο καλύτερος σύμμαχος και προπαγανδιστής του καπιταλισμού και των αισχρών συνθηκών, στις οποίες ζούμε σήμερα. Μόνη απάντηση σε αυτές τις δύο φρικτές όψεις του ίδιου νομίσματος είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ο Λαϊκός Εθνικισμός!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΥΓ: Για του λόγου το αληθές, η εργοδοσία του ΚΚΕ στις 29 και 30 Δεκεμβρίου απέλυσε αιφνιδιαστικά άλλους τέσσερις εργαζομένους από τον ρ/σ 902, φτάνοντας στις 35 τις απολύσεις που έχουν γίνει από τον συγκεκριμένο ραδιοσταθμό. Και φυσικά, όπως πάντα, τα «ταξικά συνδικάτα» (επαναλαμβάνουμε: του κώλου…), που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ, «έκαναν τον Αλέκο» προς χάρη της Αλέκας και της παρέας της… Ακόμη ένα περιστατικό είναι αυτό που καταγγέλθηκε από τους εργαζομένους του τηλεοπτικού περιοδικού TIVO, οι οποίοι απεργούν επειδή είναι απλήρωτοι εδώ και 2 μήνες (το περιοδικό ανήκει στον όμιλο Γιαννίκου, όπως άλλωστε και το ALTER και ο «Κόσμος του Επενδυτή»). Ο ιδιοκτήτης Γιαννίκος κυκλοφόρησε απεργοσπαστικό τεύχος με το όνομα TIVI, το οποίο έστησε με δύο δημοσιογράφους και τύπωσε κανονικότατα στην Τυποεκδοτική του ΚΚΕ (ο πελάτης έχει πάντα δίκιο…). Όταν η είδηση διέρρευσε και άρχισε το σχετικό κράξιμο, οι ιθύνοντες του ΚΚΕ, διαπιστώνοντας ότι υφίστανται μεγάλη πολιτική ζημιά, εξέδωσαν ανακοίνωση, στην οποία λένε: «όταν αποκαλύφθηκε ότι το περιοδικό είναι απεργοσπαστικό και ο πραγματικός ιδιοκτήτης είναι ο Κ. Γιαννίκος, σταμάτησε τη συνεργασία με την συγκεκριμένη εταιρεία»! Δηλαδή, έκλεισαν την δουλειά, υπέγραψαν συμβόλαιο, ενδεχομένως πήραν επιταγές, αλλά «δεν ήξεραν» με ποιον συνεργάζονταν. Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα απολίθωμα, του οποίου ο τηλεοπτικός εκπρόσωπος Παναγιώτης Μεντρέκας προκαλεί τον γέλωτα ανά το πανελλήνιο, με τις, σαν κουρδισμένο ρομποτάκι, δηλώσεις του στα κανάλια; Για γέλια (αλλά και για κλάματα) το κόμμα που σφετερίζεται τον λαϊκό μόχθο.

ΠΗΓΗ: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ